Bana çok sövüyorsunuz, tahmin ediyorum. Lütfen bana sövmek yerine kitabın sonunu getiren, Mert'in deyimiyle Neptün'ün halkasını çalan, Sarp'a sövün. Çünkü o sizden de çaldı Neptün'ün Halkası'nı.

Kötü sonlar da hayatın bir parçasıdır, ölüm zaten herkesin kaçınılmaz 'kötü' sonudur. Ben bunu yazdığım için suçlu konumuna düşmüş oluyorum, yapmayın.

Kitabı açıklamaya gelirsek; bu kitapta Meral'in sevdiği adamın anlattığı satırları okudunuz. Meral bu satırları hatıra kalması için yazıyordu, en sonunda da dörder bölümde bir bıraktığı boşlukları ona doldurtacaktı.

20. Bölümün sonunda Meral kalemi bırakıp kapıyı açmaya gidiyor ve bölüm bitiyor. Oradan sonra olanlar şöyle:

Meral karşısında içip karşısına gelmiş Sarp'ı bulur. Sarp Mert'in anlattığı şekilde Meral'i sıkıştırır ve Meral kaçmak için mutfağa, oradan da balkona gider. Balkon demirleri kısa olduğu için Meral yaslandığı demirlerden Sarp'ın ittirmesiyle düşer ve ölür. Mert olaylardan sonra kendini bir nebze toparladığında Meral'in yazdıklarını bulur ve sizin Mert'in anlatımıyla okuduğunuz bölümleri yazar.

Üstelik tüm bu olanlar Meral'in daha önce intihar etmeye çalıştığı günden tamı tamına iki yıl sonra oluyor, yani ölmek istemesinden iki yıl sonra yaşamak istediği zaman ölüyor.

Ha bu arada, Sarp olayları Mert'e direkt anlatmıyor, mahkeme sırasında ifadesi okunurken öğreniyor Mert olanları.

Mert'in burada dayanamadığı ve intihar ettiği şey sevdiği kadının ölmesi değil, sevdiği kadının annesiyle aynı şekilde ölmesi. Yani kısaca travmaları yüzünden intihar etti, Meral öldü diye değil. Değer verdiği başka biri bu şekilde ölmüş olsaydı sonuç yine aynı olurdu büyük ihtimalle.

Toparlayacak olursam, siz kitap boyunca Meral'in ve Mert'in yazdıklarını okudunuz. (Yani ben öyle kurguladım.) Ben de size bu yolculuk boyunca eşlik etmiş bulundum.

Ufak bir şey de söylemek istiyorum, sevgili @plutorik olmasaydı siz çok daha travmatik bir son okuyacaktınız ama canım arkadaşım beni insafa getirdi. (Evet, bu insafa gelmiş halim)

Kendimi Beyaz Gemi'nin sonuna açıklama yazma gereği duyan Aytmatov gibi hissediyorum.

Umarım beğenmişsinizdir, umarım aklınızda yer edecek bir kurgu olmuştur.

Sağlıcakla kalın sevgili okurlar, ​​​​Elveda...