DKTT - Gitme

Şarkıyı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim.

*Mert'in anlatımıyla

O gitti. Gideli ne kadar oldu inanın ki bilmiyorum. O gittiğinden beri gün saymayı bıraktım çünkü.

Onun sizin okuduğunuz bu satırları yazdığını uzun zamandır biliyordum, bana da söylemişti, seni yazıyorum, diye. Ben de görmüştüm onu yazarken. O öldükten sonra da baştan okudum ve aralara kendimden yerler ekledim.

Onun yazdığı satırlar bir kapı çalmasıyla kesiliyor, gelen Sarp oluyor. Yine sarhoş. O beni bekliyordu, Sarp'ı görünce şaşırmıştı.

Sarp üzerine yürümüştü, sen benim olmalıydın, onun değil; diyerek. Bıçağını çıkarıp tehtid etmişti onu, benim olmazsan kimsenin olamazsın diyip balkonda sıkıştırmıştı. Kaçmaya çalışmıştı, ama arkası boşluktu. Kendini rüzgarın kollarına bırakmıştı.

Ben bunları bilmiyordum tabii. Apartmanın önüne geldiğimde yerde yatan ve kafasının ardından kanlar akan bedenini görene kadar bilmiyordum. Sarp ayılıp anlatana kadar habersizdim.

Onu bulduğumda hala yaşıyordu, ama ben onu kurtamamıştım. Bana son kez gülmüştü, bir şeyler demeye çalışmıştı ama mecali yoktu. Yukarı baktım, düştüğü yere. Sarp sırıtarak bakıyordu, hatta galiba kahkaha atıyordu ama duyamıyordum.

Kucağımda son nefesini veren beden bana geçmişi hatırlatmıştı, deli gibi kaçtığım geçmişimi. Başım zonkluyordu, gözlerimden süzülen yaşlar bedeninden akan kanlara karışıyordu.

Sonra yağmur bastırmıştı birden, kanlar akıp gitmişti üzerinden. Temizlenmişti, yağmuru da bu yüzden severdi. Şimdiye kadar da bir daha kimseyi temizleme çabasına girmemişti yağmur.

Onu tanıdığım günki gibiydi, üstü başı ıslanmış, ıslak kirpikleri yeşillerini örtüyor, buruk bir gülümseme yüzünde yer bulmuştu.

Artık kan akmıyordu vücudundan, kalbi artık atmıyordu çünkü.

O ölmüştü, hem de tıpkı annem gibi, sarhoşun teki tarafından aşağı atılarak. Üstelik bu benim evimde, benim balkonumda olmuştu.

Oysaki ben onu uyarmıştım, korkuluklar alçak, kendini sarkıtma diye.

Ama beni dinlemedi, hiç de dinlemezdi zaten. Hep kendi istediğini yapardı, seviyordum bu yanını. Aslında ben onun her şeyini sevmiştim. O beni bilmezken bile deliler gibi sevmiştim.

Ulaşılması imkansız hayalimdi o benim, sonra bir gün gerçek olmuştu.

Sarp bizi hem bir araya getirmiş hem de ayırmıştı. Şu ansa hapishane köşelerinde çürüyor, çünkü o Neptün'ün Halkasını çaldı.

Pişman olduğunu söyledi, ayaklarıma kapandı ama ben onu affetmedim, affedemem de. O benden güneşimi aldı çünkü. Neptün güneşi olmadan hayatta kalabilir mi ki? Kalamaz, ve ben de bu yüzden kalamayacağım.

Bu sayfalar, satırlar benim intihar mektubum ve vasiyetimdir. Bunu birinin bulacağına eminim ve o kişi her kim olursa bu satırları insanlara ulaştırmasını istiyorum, çünkü o da bunu isterdi.

Bunu bulan kişi benim intiharımı göreceği için üzgünüm ama yaşamak için bir sebep bulabileceğimi zannetmiyorum. Sadece, beni seven herkesten özür diliyorum. Siz ölümü tatmamalıydınız ama ben ölmek zorundayım. Neptün Halkası'na kavuşmalı.

°°°

Ben Buğra. Bu defteri kardeşim dediğim adamın kendini asarak intihar etmesinin ardından üzerinde buldum. İçindekileri çok kurcalamadım, yanlız son sayfalarda onun yazdıklarını okudum. Dediğini yapacağım. Onun son isteğiyse, benim boynumun borcudur sonuçta.

O sadece bana değil, onu kardeşi gibi gören arkadaşlarına, evladı gibi görüp büyüten anneme çok acı verecek olan ölümü seçti kendine. Anlayabiliyorum onu. Hem annesi hem de sevdiği kadın, aşkı aynı şekilde öldü. Yaşasa bile ölü gibi olacaktı, bu sefer hiç bir tedavi toparlayamayacaktı onu. Bu sefer annesi ölen on dört yaşındaki çocuk değildi.

Çok şey yaşadı, kolay değildi ama yine de ölmek ne kadar kesin bir çözümdü, bilemiyorum. Arkasında bıraktıklarına bakmadı, sadece acısını düşündü ve acısının ölene kadar geçmeyeceğini bilerek kurtulmak istedi.

Şu an defterin sayfaları benim göz yaşlarımla sulanıyor. Önceki sayfalarda da kardeşimin kurumuş göz yaşlarına şahit oldum. Bu satırlar bir sürü göz yaşına ev sahipliği yaptı. Şimdi de büyük ihtimalle bunu okuyanlarınkine kucak açacak.

Aslında ben bunu kardeşime son bir veda için yazıyorum. Ona zamanında edemediğim vedayı burada ediyorum.

Elveda...

☆°☆°☆

Lütfen bana çok sövmeyin çünkü ben bu kurguyu bu finalle kafamda kurmuştum.

Ben mutlu son insanı değilim, şimdiye kadar kafamdaki hikayelerin biri hariç hepsi kötü sonla bitiyor.

Büyük ihtimalle finale dair bir açıklama bölümü yayınlarım.

Son kez çok çok öpücükkk ♡♡♡