Leia'dan🍂

Dershaneden yorgun argın eve geldiğimde kapıyı çalsam da açılmayacağının bilincinde olarak anahtarımı deliğe sokarak kapıyı açtım. Evde zaten sadece annem ve ben yaşıyorduk, annem de genelde benim varlığımı fark etmeyecek kadar dalgın veya sarhoş olurdu.

Çantamı ve yağmurluğumu odama bırakıp annemin orada olup olmadığını kontrol etmek için salonun kapısondan baktım. Kafamı içeri sokar sokmaz burnuma gelen ce artık alıştığım içkü kokusu yüzümü buruşturmama sebep olmuştu. Hayır, tiksindiğim koku değil, kokunun annemden geliyor oluşuydu.

Beni fark etmiş olacak ki boşluğa onun kadar boş bakan gözlerini üzerime dikip "Geldin mi kızım?" diye sordu cevabını bildiği halde.

Cevap vermek yerine kapıyı kapatıp oradan uzaklaştım ve kendime bir şeyler hazırlamak için mutfağa geçtim. Zaten biz annemle üç senedir çok uzaktık.

Üç sene önce, abim ölmüştü. Annem de sanki onunla beraber ölmüş gibiydi. O öldüğünden beri sadece işine gidip geliyor, sonrasında eve geldiğindeyse zil zurna sarhoş olup güya kafa dağıtıyordu.

Üç senedir, benim bir annem yoktu. Ben bu üç sene boyunca abimin olmayışıyla, annemin yok oluşuyla, kendi sıkıntılarımla trk başıma boğuşmuştum.

Bir de Samet vardı tabii. Çok yakın arkadaşım sayılırdı ama ikimiz de son zamanlarda sadece arkadaş olmadığımızın farkında gibiydik. Ben zaten uzun süredir ondan hoşlanıyordum ama nedense son zamanlarda sanki karşılıksız olduğunu düşündüğüm duygularım karşılık bulmuş gibi geliyordu.

Tüm bu süreç boyunca yanımda olması bizi iyice yakınlaştırmıştı. Zaten bir arkadaş grubumuz vardı ama biz genelde onlardan ayrı takılırdık. Çünkü onlar hep neşeliyken ben hep içimde bir burukluk taşıyordum.

Kendime en basit olarak bir makarna yapmış ve olur da temek yemek aklına gelir de yerse diye de anneme de bir tabak koymuştum. Tabağımı da alarak odama geçtim ve çalışma masamın başına oturdum. Amacım ders çalışmak değildi, zaten dershanenin etütünde yeterince çalışmıştım.

Telefonumu çıkartıp üç senedir cevap alamamama rağmen istinasız cü neredeyse her gün yazıştığım ve Eymen'le de konuşmaya başlamama sebep olan numarayla olan sohbetime girdim ve yazmaya başladım.

Gönderen; Siz

Biliyor musun, annem yine içmiş

Gerçi, ben artık şaşırmayı bıraktım

Alışıyorum yavaş yavaş

Senin olmamana da alışmıştım zaten

Şimdi annemin de hem var olup hem de olmamasına alışmak zor olmamalı

Gerçi öyle olsa şimdiye alışmaz mıydım?

Alışamıyorum

Biraz da alışmak istemiyorum

Çünkü biliyorum ki alışırsam büyürüm

Ve ben hiç büyümek istemiyorum abi

Ben hep senin küçük prensesin olarak kalsam olmaz mıydı?

Olmuyormuş

Şimdi fark ettim de

Her ne kadar inkar etmeye çalışsam da ben büyümüşüm abi

Alıştıra alıştıra büyütmüşler beni

Yalanlara, yanlışlar alıştıra alıştıra büyütmüşler

Üstelik büyüdüğümü fark etmeyeyim diye uyutmuşlar beni

Beni sen büyütseydin keşke

Seninle büyümüş olsaydım

Neyse

Bu günlük bu kadar yeter

Benim ağlamamam lazım

Sonuçta senin yarım bıraktığın hayali gerçekleştirmem lazım

İyi geceler

Tabii sen gittikten sonra ne kadar iyise geceler

Telefonu elimden bırakıp kulaklığımı taktım ve sırf kafamı dağıtsın diye rast gele bir şeyler dinlemeye başladım. Ne dinşediğim önemli değildi, sadece kafamda bu düşüncelerden başka bir şeylerin olması gerekiyordu.

🍂🍂🍂

Biliyorum, bölüm çok kısaydı ama uzatırsam spoiler verirdim. Daha Leia'nın kim olduğunu öğrnememize çok var çünkü.

Bence bu bölüm Leia'yı anlamanız için yardımcı olmuştur, çünkü amacı oydu ve amacına ulaşması lazım.

Kendinize çok iyi bakın canlarım, şimdilik görüşmek üzere<3