Bugün yine sensiz birgüne uyandım.

Kafam da ayrılık zilleri.

Burnumda hasret kokusu.

Sen yoksun.

Olmadığın birgüne uyanmak

Sensiz bir sabah

Sensiz bur akşam

Sağ kolum var ama sanki solum eksik

Renkler silinmiş

Belki de ben renk körüyüm

Baktığım her şey gri

Çünkü siyah ve beyaz bile birbirine yakışıyor kavuşuyorken biz ayrıldık

O zaman her şey gri,

Gri bir gündüz

Gri bir gece

Sensiz bir evren ve güneş bile gri

Parkta ağlayan çocuklar

Gülmek bana yasak

Onlar da benimle beraber ağlıyorlar

Renk körüyüm

Papatyalar gri

Kalbim atıyor,

Sensiz bir zaman dilimi

Ayrılığı kim öğretti ise hemen ezber bozmak istiyorum

Hem ben çalışkan bir öğrenci değilim

Zor öğreniyorum

Renk körüyüm

Beyaz kağıtlara

Gri satırlar yazıyorum

Mutluluğun resmini çiz deseler

Sen yoksun diye çizecegim her şey mutsuz ve gri