Velhasıl kelam,

yeşerilmeyecek topraklar da çiçek açaçağız diye ziyan olduk.

Susmak vardı çığlık çığlığa, Toprağın suya susaması gibi... Çiçeğin ölümü çorak topraktır ya; renkleri kör olana gökkuşağı olmaktı. Köre gökkuşağı olunmayacağını bilmediği için ziyan olunur azize, Acaba çorak topraklara rağmen kaç rüzgar esti de habersiz kokusunu alıp götürdü bilmediği diyarlara. Kaç yel değdi de solan yaprakları savruldu başka diyarlara... Kıymet bilmez topraklarda solarken kaç kıymet bilmez kokusunu solup merak etti.

Kim bilir rüzgarın savurduğu kokusunu kaç kişi soluyup hayallerine nakş etti.

Azizem kıymetin bilinmedi diye değerden düşmedin ya yeşerdiğin toprağı sen seçmedin.

İnsan can bulduğu rahmi seçemiyor ya; yeşereceği toprağı da seçemiyor. Gömüleceği toprağı da secemiyor.

Velhasıl kelam azizem,

Ziyan olduk!

Ziyan edildik!