Desteklerinizi bekliyorum şimdiden teşekkür ederim ♥️ ​​​​

Postalımın içindeki telefonun titrediğini hissettim mesaj gelmiş olmalıydı hemen baktım;

*bu son görevin alaca o kampı patlat ve vatanına geri dön *

Bir şey yazmama gerek yoktu çünkü albay cevap vermeyeceğimi bilirdi. Çok zor durumda kalmamış onunla iletişime geçmeyeceğimi bildiği gibi.

Mesaja baktığımda koordinatların da gönderilmiş olduğunu gördüm. Hemen kampın yerini ezberledim ve mesajı sildim.

Tamam biliyorum belki bişey olmayacak ama işimi garantiye almayı sevenlerden birisiyim. Ya esir düşersem o it sürüsü albaydan gelen mesajı görürse her ihtimali düşünmek zorundayım çünkü ben bir Türk askeriyim.

Kamp benden 1 gün uzaklıktaydı hemen yola koyuldum ne kadar erken o kadar iyi değil mi?

Hiç dinlenmeden 1 gün boyunca yürümüştüm ve şu an yorgundum biraz dinlenip bişeyler yedikten sonra 20 dakika uzaklıkta ki kampa varmıştım.

Gözlemlemeye başladım ama ters giden bişeyler vardı sanki biraz daha gözlemlemeye karar verdim.

15 dakika sonra tam da tahmin ettiğim gibi 6 askeri kafalarına silah dahanılmış halde zorla kampın merkezine doğru getiriyordular.

Albaya haber vermem gerekiyordu o yüzden hemen Albaya mesaj attım arayamazdım çünkü sesten fark edilebilirdim.

*komutanım kampa vardım ama ufak bir sorunumuz var. Kampta 6 asker şu an esir halde ve kampın meydanında kafalarına silah dayanmış haldeler ne yapmamı emredersiniz? *

Çok geçmeden yanıt gelmişti

*gerekeni biliyorsun alaca gerekeni yap ve o timle geri dön *

Cevap vermedim kurtarmam gereken bir tim vardı. Hemen pilan yapmam gerekiyordu "düşün, düşün ne yapabilirim, ne yapabilirim" diye düşünürken zaman kaybettiğimi fark ettim.

O yüzden bodoslama dalmaya karar verdim bam bam bam ne olacaksa olacaktı artık.

Başlarındaki it aslanlarımın ağzından laf almak için konuşturmaya çalıştırıyordu biraz dayak yiyeceklerdi ama yapacak bişey yok.

Onlar bana bilmeden de olsa yarım ediyordu aslında.

Konuşturulmaya çalıştıkça süre uzuyordu ve ben bu sürede kampın yarısına bomba döşemiştim bile biraz daha ilerledikten sonra bir itin askerlerden birine yumruk attığını gördüm.

"merak etme ilk senden başliyicam amına koyduğumun pezevengi " diye içinden geçirdim.

Sonunda bitmişti ve yerimi aldım sniperi yerleştirdim "hadi bismillah" diyerek başladım it avlamaya.

Ben itleri teker teker avlarken itler şaşırmış halde çil yavrusu gibi orada oraya kaçmaya çalışıyorlardı.

O sırada 6 aslan güvenli yere geçmişlerdi o yüzden sıkıntı etmedim.

İtlerin çoğu bittikten sonra yavaş yavaş ayağı kalktım ve temkinli Bir şekilde aşağı inmeye başladım.

Bu sırada silah sesi duydum ve omzumda bir acı hissettim ama çok da önemli değildi.

Direk beni vuran iti öldürdükten sonra kampı temizlemiştim.

Askerlerin yanına gittiğimde sırayla hepsini kontrol ettim bir şeyleri yoktu görünürde.

Hemen sordum ;

- iyimisiniz

Komutanları olduğunu düşündüğüm kişi cevap vermeden bana çatık kaşlarıyla bakıyordu.

Çünkü giyindiğim kıyafetler beni erkek gibi gösteriyordu ve sesim de maskeden dolayı erkek sesi gibi çıkmıştı.

Cevap vermeyeceklerini anladığım an kodu söyledim ;

-kod kızılelma

Dediğim an kaşları düzeldi ve

"-iyiz bir şeyimiz yok. Bir an önce hemen bu lanet yerden gidelim." Dedi.

Başımı onaylar şekilde salladım ve yola koyulduk.

Biraz ilerledikten sonra bombanın bize zarar vermeyeceğini düşündüğüm yerde bombaları patlattım.

Askerlerden biri ;

"-o neydi lan?. "

Dedi ama komutanları ters ters bakınca daha da konuşmadı.

Askerlere bakınca hepsinin yorgun ve aç olduklarını anladım. Yanımda fazladan kumanya vardı o yüzden tim komutanına dönerek ;

"-isterseniz biraz dinlenelim hem sizde yemek yemiş olursunuz. "

Dedim 

O da beni başıyla onayladı ve

"-Tim dinlenin biraz." Dedi

Bende hemen çantamdan kumanyaları dağıttım.

Bir saat dinlendikten sonra yola koyulduk.

Tabi bende o arada omzumdaki yarayla ilgilenmiştim çok da önemli değildi sıyırmıştı sadece onlar kendileri arasında konuşurken dikmiştim.

Aralarından birinin beni izlediğini biliyordum ama dönüp de bakmadım. Birşey sormak istiyorlar ama çekiniyorlarmış gibiydiler ama banane değil mi?

Kaç saat geçti bilmiyorum ama artık yorulmuştum ama kendimi düşünemezdim kendimden önce askerleri sağ salim alaya götürmek zorundaydım emri yerine getirmemiş rahat edemezdim.

Çok şükür gün doğumunda gelmiştik helikopterin bizi alacağı alana. Biraz bekledikten sonra helikopterde gelmişti zaten.

Herkez yerini aldıktan sonra bende bindim ve yerime oturdum. Direkt gözlerimi kapattım ve bu gün olanları düşünmeye başladım.

O kamptaki tüm bilgileri delileri bomba yerleştirirken zaten almıştım inşallah sağ sağlim döndüğümüzde bu görevde bitmiş olacaktı.

Görev bitecekti bitmesine ama ya benim çektiğim acılarım bitecekmiydi? Cevap vereyim hayır bitmeyecekti. Elimden bişey gelmiyor yapabileceğim bişey yok kaderime razı geliyordum bende.

Düşüncelerimden ayıran ses ise askerlerden kahkaha sesi gelmesiydi. Gözlerimi açtığımda biri hariç diğerleri goy goy yapıyordu.

O biri ne yapıyor diye sorarsanız eğer beni inceliyordu sanki tanıyacakmış gibi ama tanıyamazdı çünkü sadce gözlerim açıkyaydı.

Zaten gözlerimde de kahverengi lens vardı yani tanısa bile tanıyamazdı.

Göz göze geldiğimizde gözlerini çekmediği için bende çekmedim. Sanki çözmeye çalışıyordu o kadar duygudan yoksun bakıyordumki çözmesi imkansızdı.

En son dayanamayıp gözlerini çekmişti bende rahat bir nefes almıştım.

Yolculuk bittiğinde alaya gelmiştik sırayla indiler ve en son ben indim baktığımda albay oradaydı.

Omuzlarımı daha dik hale getirerek sıranın bana gelmesini bekledim. Sırasıyla

• Astçavuş Mehmet Dağdelen /Konya emredin komutanım!

• Kıdemli Astçavuş Mert Kaya / Elazığ emredin komutanım!

• Üstçavuş Salih Kelle /Rize emredin komutanım!

• Asteğmen Bekir Bozboğa /Kars emredin komutanım!

• Teğmen Alperen Doğu /Muğla emredin Komutanım!

• Yüzbaşı Gökalp Türk/ Ankara emredin komutanım!

Albay onlara "aferin asker!" dedikten sonra benim önümde durdu ve "tekmil ver asker! Ama önce maskeni çıkar " dedi.

Bende hemen maskemi çıkardım ve

• Kıdemli Üsteğmen Gökçen Alakurt / Erzurum emredin komutanım. Görev başarı ile tamamlanmıştır.

Dedim.

Albay "1 saat içerisinde temizlen ve görev raporunu getir asker. Sizde serbestsiniz" dedi ve gitti.

En sonunda bana şaşkın bakan time döndüğümde ne var manasında kafa salladım onlar ise kendilerini toparlayıp

"özür dileriz komutanım siz kadın olunca şaşırdık erkek bekliyorduk" dediler.

Ben ise "neden kadınlar bişey başaramazmı?" diye sorunca şaşırıp kaldılar öyle demek istemediklerini anlamıştım ama neden belli evdeydim ki değil mi? Benim de tek eğlencem askerlerim.

Onları orada bırakıp kendi odama doğru çıkmaya başlamıştım ama anahtar bende değildi.

Adımlarımın yönünü albayın odasına doğru değişirken bir er gelip selam verdi ve odamın anahtarını bana verdi.

Albay göndermişti sanırım. İyi adamdı vesselam.

Hemen odama girip kısa bir duş ve üç yıl sonra kavuştuğum ünüformamı üzerime giyindim, bordo beremi ise kolumdaki yerine takmıştım.

Çok özlemiştim ünüformamı. Ha bu arada merak etmeyin duş alırken yarama dikkat ederek aldım.

Masa başına geçerek yazmaya başladım çünkü 15 dakikam bitmişti bile ve ben üç yılın raporunu 45 dakikada yazmak zorundaydım .

Tam bir saatin dolmasına beş dakika kala bitirmiştim ucu ucuna yetiştirmiştim.

Hemen odadan çıkıp albayın odasına doğru adımladım ve albay postasına albayın müsait olıp olmadığını sormasını istedim.

Albayın müsait olduğunu öğrendiğimde kapıyı çalıp içeri girim ve "Kıdemli Üstteğmen Gökçen Alakurt /Erzurum emredin komutanım!" dedim.

Albay "rahat" dedi ve bende hemen görev raporunu ve kampı patlatırkenki aldığım önemli belge ve flaşları teslim ettim.

Albay "aferin asker" dedi. Sadece başımla onayladım çünkü çok konuşmayı seven biri değilim.

Albaydan konuşmak için izin aldım ve " komutanım benim emanetleri sizden alabilirmiyim? " diye sordum.

Albay ise kilitli çekmecesine açtı ve askeri kimliğimi, normal kimliğimi, silahımı telefonumu ve kümyemi bana verdi.

Teşekkür ettim ve odadan çıkmak için izin istemiştim ki albayın son anda aklıma gelmiş bişey olacak ki durdurdu beni ve bana bir zarf uzattı.

Zarfı elime alırken "bu ne komutanım?" diye sormayı da ihmal etmemiştim ama albay "kızım bu mektup sana 1 yıl önce geldi önemli bir şeydir diye bende sakladım. Görevdeyin diye de sana söyleyemedim" dedi.

Teşşkür edip çıktım odadan. Ve odama gittim telefonu açtığımda sadece Yağız Ali'den mesaj geldiğini gördüm.

Yağız Ali kim derseniz eğer o benim kardeşim yani kardeşim derken yetimhanede beraber büyüdüğüm kan kardeşim. Zaten ondan başka da kimsem yoktu.

Allahtan görevde olduğumu biliyordu da bişey demeyemezdi bir de onunla uğraşamazdım.

Çok yorgundum ama Yağız Ali'ye haber vermesem küserdi benden o yüzden hemen aradım.

Telefon 2 çalıştan sonra açıldı. Açar açmaz :

Yağız " neredesin kızım sen ben burada öldüm öldüm dirildim sen yoksun diye. insan biraz vicdan yapar lan. Çok özledim kızım tamam biliyorum görevdesin ama hiç mi bu kardeşini arayacak zamanın olmadı He söylesene? "

Konuşmasının bitmesini bekliyordum en sonunda dayanamayıp ;

" lan bir Sus lan motorun soğusun bu ne hiddet bu ne celal sakin ol iyim biliyorsun olayları nasıl haber vereyim sana? keyfimden aramamazlık yapmıyorum ben seni. boş yapma gelirsem oraya ağzını dağıtırım senin." dedim ve "eee napıyosun bende seni çok özledim kardeşim nasılsın iyimisin?" diye sordum.

Yağız Ali bana deliymişim gibi bakıyordu ne yaptım sanki anlamadım ki?

"kızım sen dengesiz misin? Bir yandan dövdün bir yandan sevdin" dedi bende ona

"dengesiz olduğum doğru ama bu seni hiç alakadar etmez. Ayrıca çok bile konuştuk kapat yeni geldim görevden dinlencem" dedim.

Yağız Ali tam birşey diyordu ki yüzüne kapattım çokda umrumdaydı.

Çok yorulmuştum artık o yüzden üzerimi değiştirip direkt uyumak için yatağa atladım evet bildiğin atladım ve direk uyuya kalmışım.

Bölümleri yazdıkça atmayı düşünüyorum inşallah beğenirsiniz....