- Hayırlı olsun. MaşaAllah. Bir kızınız oldu...

Dalıp gittiği yerden kaldırdı başını Hamza, sıkışan kalbini tutarak hemşirenin elinde tuttuğu nur damlasına baktı. Gözyaşları yeniden dökülmeye başladı özgürce.

Günahsız, tertemiz bir melek vardı karşısında. Kokusunu içine çekmek için eğildi. Bir nebze iyi gelmişti korkularına. Ve sonra cevabını duymaktan korktuğu o soruyu yöneltti,
- Eşim peki o iyi mi?

Hemşire Hanım biraz sessiz kaldıktan sonra, "Biraz kanaması var. Biraz daha sabırlı olmalısınız." Dedi.

Yüreği acıyordu koca yürekli adamın. Hanımının çıktığını görmeden rahat edemiyordu sol yanı. Eşi ve bebeği için hazırlanan odaya geçti. Masumca yatıyordu güzeller güzeli kızı. Yanına yaklaşıp onun o pamuk alnından hafifçe öptü. Gözleriyle eda ediyordu şükrünü. Bağrına basmak için saydığı günlerin acısını çıkarmak istiyordu.

Hemşire hanım tekrar odaya gelerek, bebeğin bazı kontrolleri için iki dakikalık müsaade isteyip götürdü.

Başını sallayarak onayladı genç adam. Kızına kavuşmuşken yeniden ayrılmış gibi hissettiyse de belli etmemeye çalıştı. Bir yandan da eşinden güzel haberler gelmesi için Yüce Yaradan'a dualar etti. Son vedalaştığı anı gözünün önüne geldi. Kalıbına sığamıyordu artık. Ne oturabiliyor ne de ayakta durabiliyordu. Hiçbir şeye dermanı kalmamıştı üzüntüden.

Bu zamana kadar evini ilim yuvasına çeviren Fatımasından gelecek tek bir güzel habere ömrünü verebilirdi.

Birkaç dakika sonra tekrar nur damlası göründü kapıdan. Kızının tüm işlemleri bitmiş güzelce giydirilmişti. Yatağına konan kızına “yeniden hoş geldin” dedi. Eşinin çantasından çıkardığı hurmayı alıp ağzıyla ezdi. Fatımanın isteği olan tahnik uygulamasını yapmak babasına nasip olmuştu.

Allah Rasulü'nün (s.a.v) onayladığı ve müstehap kabul edilen adetlerdendi bu. Yenidoğan ve henüz süt emmeye başlamamış bir bebeğin damağına ağızda ezilmiş hurma veya bal gibi tatlı bir şeyin sürülmesiydi tahnik. Ashab döneminde yeni doğan bir bebeğin hemen huzuruna getirildiği ve Rasulullah Efendimizin hayır ve dualar edip, isimlerini koyup, damaklarına hurma sürdüğü hadislerde anlatılır.

Fatıma Kübra da tahnik için koyduğu hurmaları eşine tembih etmişti. Ben unutursam sen unutma demişti. Ben olmazsam sen mutlaka ama mutlaka yap diye ısrar etmişti. Farz değildi ama mutlaka bir hikmeti var ki Rasulullah s.a.v uygulamış, demişti hayat arkadaşına.

Sözünü tutmuştu güvendiği yoldaşı. Besmele çekip dualar ederek yavrusunun damağına ezdiği hurmayı sürdü.

"Rabbim seni hayırlı bir kul, İslam davasına birer mücahide, vatanına hayırlı bir vatandaş, anne babana hayırlı bir evlat kılsın güzel yavrum. Hoş geldin. Gönlümü şenlendirdin."