Birkaç operasyon geçiren Fatıma Kübra sağlığına kavuşmuş ve odaya alınmıştı. Narkozun etkisiyle kendisine tam gelemediği için uyku halindeydi.

Ali Hamza hanımının yaşadığına sevinip şükür namazı kıldı. Dua ederken gözlerinden yaşlar süzüldü. Şimdi aile olmuşlardı. Bir yanında kızı diğer yanında eşi uyuyordu. Güzel günlerin özlemiyle atıyordu naif kalbi.

-Ali Hamza?

Yavaş yavaş kendisine gelmeye başlayan Fatıma Kübra başını tutarak yerinden doğruldu.

- Canımın içi! Kendine gelmişsin şükürler olsun. Kalkma hemen dinlen biraz.

- Kızım nerede? Doğum oldu mu, yaşıyor mu kızımız?

Hanımının yanına oturup eşarbını düzeltti. Ellerinden öpüp, "Kızımız burada. Seni bekliyor" dedi.

Kızının olduğu küveze doğru yürümeye çalıştı. Ali Hamza engel olmak istediyse de durduramadı.

-Narkozun etkisi tam gitmeden ayaklanmaman lazımdı canım.

- Olmaz. Kızım sütsüz kalmış belli ki. İlk süt çok önemli. Mutlaka emmesi lazım.

Kızını kucağına alıp uyandırmaya çalıştı. Uykusu dağılmaya başladığında emzirdi. Emzirmenin verdiği lütufla rahatladı. Rahman'a sütü geldiği için şükretti.

- Tahnik yapabildin mi peki? Gerçi benim derdime düşüp aklına nasıl gelsin. Yapamadıysan da haklısın.

Ali Hamza bıyık altından gülerek, "Aa tüh! Unuttum ben onu ya!" Dedi.

- Olsun, ne yapalım. İsteyerek olmadı sonuçta Hamzam.

- Şaka yaptım bitanem şaka. Tabii ki unutmadım ve uyguladım. İstersen hurmalarını sayabilirsin. Bir tane eksildi.

Fatıma Kübra'nın yüzü gülüyordu. Uzun bir aradan sonra ilk kez gülmüştü sevdiceğine. Bu Ali Hamza için inanılmaz bir duyguydu.

- Allah senden razı olsun. Tahnik yapman beni çok mutlu etti. Sen şimdiden çok güzel bir baba olmuşsun.

- Rabbim senden de razı olsun, anneliğinden hiç şüphe duymayacağım güzel kadın. Ve bana bugün iki tane güzel hediye verdin Allah'ın izniyle.

- Biri kızımız peki ya diğeri?

- Tebessümün...

...