“Uyu artık, dinlenmen lazım.”Bildirim ile bir an olduğum yerde kalakaldım buda neydi şimdi, kimden gelmişti? Sabah ki olaylardan sonra anlaşılan iyiden iyiye beynim sulanmıştı. Bildirimin sahibine bakmak yerine hâlâ kendi kendime düşünüyordum. Jeton düşer düşmez hafif çatık olan kaşlarım ile mesajın sahibine baktım. Sanki gözüm bir yerlerden ısırıyordu ama kim??? Madem kim olduğunu hatırlayamıyorum bende ‘kimsin?’ yazarım canım deyip içimden geçirirken aynı kişiden sanki hissetmiş gibi bir mesaj daha geldi.“Ben Anastasia yoksa tanıyamadın mı? Hastane de ki hemşire hesabını almıştım.”Tekrardan jetonun düşmesi sanki biraz uzun sürdü. Tamamen hatırladığım da bende ona bir mesaj yazmaya karar verdim çünkü neden olmasındı ki?“Tanıdım tanıdım şu değişik kız!”Diye yazıp yolladığım da bir an pişmanlık hissettim ama sohbette olacak ki anında görüldü oldu elim ayağıma dolandı adeta. Herhalde yazdığım şeyden dolayı bir an ufak çaplı bir şok geçirdi. Cevabı yazması iki-üç dakika aldı resmen.“Değişik mi? Ne değişikliğimi gördün ki? Daha yeni tanıştık hatta tanışmadık bile.”Sanki sabah tuhaf tuhaf beni izleyen o değilmiş gibi bunları yazması da ne bileyim yani gerçekten değişik bir kız. Tabii ki de bunu ona yazıp onu daha fazla utandırmak istemediğim için konuyu değiştirmeye karar verdim.“Eee nasılsın bakalım?”Anında cevap geldi o da benim gibi sohbette bekliyordu galiba.“İyi sayılır sen nasılsın?”“Bende iyiyim elhamdülillah çok şükür. Bir de şu alçı olmasa var ya üff. Eee ne zaman çıkar bu şey?”“İki ya da üç aya kadar çıkar tahminen. Kontrollerini aksatmasan iyi olur.”N-ne... Ne demişti o iki ya da üç ay mı? O ne dediğinin farkında mı ben motorumdan...Gerçi o artık yoktu değil mi? Ah ahh canım baba yadigârım benim en iyisi yenilemekti, başka çare kalmamıştı da zaten. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Kelimeler boğazıma düğümlendi, ellerim klavyenin üzerinde felç geçirdi sanki. Yeni mesaj bildirimi ile gözlerimden akan sıcak, acı ve hüzün karışımı olan göz yaşlarımı daha yeni yeni fark ediyordum.“Hu huu! Orada mısın?”Kelimeler boğazımdan çıkmıyordu, bir aşağı bir yukarı hareket edip boğazımı yırtıp çıkmak için çırpınıyorlardı adeta ama hiç biri başarılı olamıyordu. Bir mesaj daha geldi.“Yanlış bir şey mi dedim? Görüldü atmak yerine cevap verir misin lütfen.”Cevap vermek için kendimi ne kadar zorlasam da bir türlü cevap veremiyordum sanki transa geçmiş gibi bir halim vardı. Anlaşılan hayatta en çok değer verdiğim, gözümden sakındığım biricik babamın hatırasının bir an da ellerimden kayıp gitmiş olması, beni derinden sarmıştı. Birden telefonun ekranında ki arama ile kendime geldim. Benim için endişelenmiş olsa gerek ki ısrarla aramasını sürdürüyordu. Sonunda açmayı akıl edebilmiştim.“Alo!”Sesi endişeli geliyordu ya da bilemiyorum belki de o durum da ben öyle hissetmek istedim emin değilim.“Alo.”Dedim biraz ağladığım için boğuk çıkan sesim ile karşılık verdim. Biraz açılsın diye boğazımı temizledikten sonra sesini tekrar duydum.“İyi misin? Bir anda gidip cevap vermediğin için merak etmiştim de ben. Yani ıı şey rahatsız ettiysem özür dilerim.”“Yok hayır sorun değil, sadece bir an dalmışım da kusura bakma.”“Anladım, sen iyiysen sorun yok, istersen daha sonra ya da sabah konuşabiliriz.”“Tabii neden olmasın sabah yazarım inşallah.”Nedenini bilmediğim bir şekilde onunla konuşmayı istiyordum, tuhaf zaten şu sıralar ne normaldi ki.“İyi geceler.”“Hayırlı geceler, Allah rahatlık versin.”Der demez telefonu kapattım ve şarja taktıktan sonra yatağımın içine adeta kaybolmak istermiş gibi sokulduğumda, gittikçe ağırlaşan göz kapaklarım yavaş yavaş kapandı ve kendimi uykunun narin kollarına teslim ettim.🏍️Dakikalar birbirini kovalıyordu ama o bir türlü aklımdan çıkmıyordu, bana ne olmuştu böyle özellikle de şu son günlerde. Artık dayanamayıp Instagram üzerinden yazmaya karar verdim. Tüm vücudumu anlam veremediğim bir heyecan kapladı ve o ilk mesajı attım gitti.“Uyu artık, dinlenmen lazım.”Galiba kim olduğumu sorguluyordu çünkü aktif olduğu halde mesajıma dönmesi en az beş dakikayı bulmuştu. Bence bu haksızlıktı ben nedenini dahi anlamazken sürekli onu düşünürken onun beni bilememesi büyük ayıp puu. Tekrar bir mesaj yazma isteği duydum ve parmaklarım klavyenin üzerinde dans ederken yeni bir mesajı yazıp beklemeye koyuldum.“Ben Anastasia yoksa tanıyamadın mı? Hastane de hesabını almıştım.”Kısa bir beklemenin sonunda jeton yeni düşmüş olacak ki sohbete girip yazmaya karar verdi.“Tanıdım tanıdım şu değişik kız!”Bir dakika bir dakika ya o bana değişik mi demişti? Nerem değişik ya benim ne alaka yani. Bir anda gereksiz bir yükselme ve ufak çaplı şokun ardından sonunda cevap yazmayı akıl edebilmiştim.“Değişik mi? Ne değişikliğimi gördün ki? Daha yeni tanıştık hatta tanışmadık bile.”O da benim gibi sohbette bekliyor olacak ki anında yazmaya başladı.“Eee nasılsın bakalım?”Bu erkeklerin de konuyu değiştirme hızına hayranım yani. Gözlerimi devirmeden edemedim ve tekrar cevap yazmaya koyuldum.“İyi sayılır sen nasılsın?”“Bende iyiyim elhamdülillah çok şükür. Birde şu alçı olmasa var ya üff. Eee ne zaman çıkar bu şey?”Kendime biraz düşünme vakti tanıdıktan sonra tekrar yazdım. ‘Elhamdülillah’ mı? O da ne demekti ki şimdi neyse artık daha sonra sorardım şu an sorusuna cevap versem daha iyi olacak gibiydi.“İki ya da üç aya kadar çıkar tahminen. Kontrollerini aksatmasan iyi olur.”Cevap yazması için ona biraz zaman tanıdım ama ses yoktu sadece görüldü atıyordu ve sohbette durmaya devam ediyordu. Tekrar yazmaya karar verdim.“Hu huu! Orada mısın?”Ses yok... Bir mesaj daha yazdım.“Yanlış bir şey mi dedim? Görüldü atmak yerine cevap verir misin lütfen?”Bekledim... bekledim neredeyse beş dakika oldu ama bir türlü cevap vermedi. Neden olduğunu bilmemek ile birlikte onu aramaya karar verdim. Aradım en az üç ya da beş kere telefon çaldı tam kapatacaktım ki açtığını fark ettim.“Alo!”Cevap gecikmedi.“Alo”Sanki daha yakın ağlamış gibi bir hali vardı, sesi biraz boğuk geliyordu ama şu an bunu sormanın mantıklı bir karar olmadığını düşünüp vaz geçtim. Gittikçe artan bu sessizlik canımı sıkmaya başladığı için tekrar bir soru yönelttim.“İyi misin? Bir anda gidip de cevap vermediğin için merak etmiştim de ben. Yani ıı şey rahatsız ettiysem özür dilerim”“Yok hayır sorun değil, sadece bir an dalmışım da kusura bakma.”“Anladım, sen iyiysen sorun yok. İstersen daha sonra ya da sabah konuşabiliriz.”“Tabii neden olmasın, sabah yazarım inşallah.”Dini yönelimini iyiden iyiye merak etmeye başlamıştım bile ama artık sabah sorardım geç olmuştu. Kullandığı bazı Kelimeler içimi yumuşatmaya yetmişti ben ateist olduğum için bu tarz şeyler hakkında pek fazla bir bilgim yoktu fakat içimde yaşadığım bu boşluk hissininde dini yönelimimimden kaynaklandığını düşünüyordum.“İyi geceler.”Dedim az kalsın ‘rüyanda beni gör’ diyecektim ama son anda kendimi durdurmayı başarmıştım. Telefondan tekrar sesi yükseldiğinde pür dikkat onu dinledim.“Hayırlı geceler, Allah rahatlık versin.”Dedi ve telefonu kapattı. Adam resmen pot üstüne pot kırıyordu yaa inanamıyorum. Ama bir dakika ‘Allah’ dediğine göre Müslümandı ve onların inançları bana hep tuhaf gelmişti. Bu konuda çevremden etkilendiğim doğrudur ama içimdeki boşluk hissinden kurtulmak için onunla bu konu hakkında konuşmayı aklıma yazdığımda gözlerimi yeniden telefona çevirdim, aktifliği kaybolmuştu. Uyudu herhalde diye düşünüp bende uyumaya karar verdim.