⁠♡

'sen yoksun ve bana

kimse mavi gül almıyor.

2.Bölüm: Mavi Güller

🟦💐

25.08.2023

Arabamdan inip mezarlığa girdim. Sıra sıra mezarlıkların arasında dolaşıp sonunda Burak'ın mezarını buldum. Gülümsedim. Sakin adımlarla ilerleyip mezarının önünde durdum. Elimde tuttuğum mavi gülleri sıkıyordum..

Gülleri toprağın üstüne koydum.

"Merhaba Burak. Sana mavi gül getirdim. Bana alırdın her konserinden sonra alırdın. Bana küsmedin değil mi? O günden sonra bir daha gelmemiştim. Tam bir sene oldu. Yapamadım. Olmadı. Beceremedim. Senin menajerin olmayıda becerememiştim."güldüm. Gülümseyip komuşmaya devam ettim. "Geldim çünkü senin bana kızacağını düşündüm. Sanki seni unutmuşum gibi rüyalarıma girmenden korktum." sol gözümden yaş gelince hemen elimin tersi ile sildim.

"Biliyormusun bana artık mavi gül kimse almıyor." dedim. "Annemin vazosu boş duruyor sen gittikten sonra...Sen olmayınca bana bir daha güvenmezler sanmıştım. Ama öyle olmadı. Sen zaten benim her zaman şansımsın diyordumya evet sen benim şansımsın. Ölümünle bile bana destek oldun. Artık tanınan bir menajerim. Üç kişin menajeriyim. Ve hayalin olan dizi senaryonu düzenliyorum. Senin kaldığın yerden devam ediyorum. Kıskanma ama senden yakışıklı iki oyuncum var."güldüm.

"Şarkılarını her gece dinliyorum. Konserlerine bir kez daha katılmak istiyorum her defasında. Sahne de şarkı söylemen ve bana zorla iş yaptırman. Bana köle gibi davranıyordun ama ben onu bile özledim. Sen benim küçük kardeşimdin Burak. Keşke hiç o gün yaşanmasaydı. Ben senin yanında olsaydım. Sen belki de hâlâ yanımdaydın.." ağladığımı hissettiğim de gitme vaktinin geldiğini anladım.

Mezar taşını son kez okudum. Son şarkısının sözü yazıyordu.

𝄞 Gidiyorum buralardan,

Dönüyorum durmadan

Uyan artık uyan,

Bitti Rüya.

Bitmişti. Masal onun için bitmişti. "

°°°

Çok şey değişmişti. Burak'ın ölümünden sonra ki bir ay benim için kötü geçmişti. Kendime zarar vermeyi bir ara düşünüyordum bile.

Sonra ajans Burak'ın intiharının unutulması için bir sürü oyuncu ve şarkıcı çıkardı. Beni ise Buket Esinci, Oğuz Aslan ve Barış Karabölük'ün menajeri olmam istendi. Kabul ettim. Belki başarırım diye. Sekiz aydır üçünün menajerliğini yapıyordum. Ajans başarmıştı yani. Burak unutulmuştu.

Beni ise insanlar başarılı olduğumu düşünüyorlardı. Bir kitle oluşmuştu beni seven.

Arabama bindiğimde magazin radyosu olan takipteyim'i açtım. Ecrin Yunus konuşuyordu.

"Eren Kışlak ve Dilara Arslan'ın aynı dizi de partner olacağı kesinleşti Betül. Ne düşünüyorsun, yakışıyorlar mı?"dediğinde Betül İnce konuştu.

"Zaten bu isteniyordu. Ve herkes gibi ben de yakıştırıyorum."dediğin de Ecrin tekrar konuştu. "Aynen açıkçası bende bekliyordum. O zaman biraz da Gamze Atay hakkında konuşalım."dediğin de Betül "Arda Baş ile görütülendi. Ve bu insanlar arasında konuşuluyor. Acaba sevgililer mi diye."

"Evet öyle. Ben çok şaşırmıştım. Pek anlaşamıyor gibiydiler."dediklerin de camımı açıp bir elimi uzattım. Rüzgar elimi uçururken başka bir haberden bahsettiler.

"O zaman herkesin istediği çift olan Büşra ve Barış'a ne diyorsun?" dediğin de sesi biraz daha yükselttim.

Ecrin "Model ve oyuncu ilişkisi. Harika olabilir Betül. Ve yakışıyorlar da. Zaten bildiğimiz kadarıyla ilk defa dünkü ödül töreninde karşılaştılar. Fotoğraf çekmelerinde birlikte olmaları harika olabilir."dediğinde radyoyu kapattım.

Telefonumdan Serkan'ı aradım. İş arkadaşım olurdu kendisi.

"Tatlım?"diyerek açtığın da "Barış geldi mi?"diye sordum. Sabah erkenden gelip bazı şeyler hakkında konuşacaktık.

"Ohoo geleli çok oluyor. Dur bakayım hatta."dedi. Kapı açıldı ve kapandığında "Barış, çayın bitmiş yenisini getirsinler mi?"diye sorduğun da Barış'ın sesini duydum.

"Gerek yok."dedi ve biraz sessizlik oldu. "Nevra nerede biliyormusun? Telefona bakmıyor da."dedi. Telefonumu kapatmıştım. Rahatsız olmamak için. Aradığını daha yeni öğreniyordum.

Serkan "nerede olduğunu soruyor."dediğin de Barış konuştu yine. "Onunla mı konuşuyorsun?"diye sorduğun da Serkan konuştu "Hoparlöre alıyorum."dedi.

"Geliyorum şimdi Barış."dediğim de tam konuşacaktı ki kapattım. Arabamı park edip indim.

Boynumda ki kartı basıp içeriye geçtiğim de güvenlik bana gülümseyip selam verdi. Bende gülümsedim.

Asansöre binip dokuzuncu kata bastım. Orada projeler hakkında konuşuyorduk.

Odaya girdiğim de Barış oturuyordu. Anlamadığım şekilde bana bakınca sadece gülümsedim.

"Keşke odamda bekleseydin Barış." dedim. Sadece baktı. "İyimisin?" yine birşey demeyip gözleri kısık bana bakınca nefesimi verip projelerinden bahsetmek için dün hazırladığım dosyasını elime aldım.

"Büşra Kahraman ile,"diyip ona baktım. Diyeceğim konuyu umursamıyordun değilmi Barış? "Bir dergi çekimi yapmak istermisin?"

Bu iş onun için iyiydi. Daha da yükselecekti. Ama konuşmamı istediği konu bu değildi bakışlarından anladığım kadarıyla. Derdin ne Barış? Dosyayı kapatıp masaya geri koyup "Neyin var?"diye sordum.

"Dergi çekimi olur."dediğinde gözleri kaptıp açtım ve kafamı sallayıp "Tamam peki derdin ne?"

"Akşam bana gelip yemek yermisin?"diye sordu.

Meşgul olmadığım zamanlarda daha iyi kaynaşmak için vakit geçirirdik. Ve Barış bu vakit geçirme olayını çok seviyordu. "Eğer istediin şey buysa uğramaya çalışırım. Yine de sen karnını doyur olur mu?"dedim

Telefonunu eline alıp ayağa kalktı. Telefonunu bana gösterip "Haber bekliyorum o zaman." dediğinde "Dergi çekimleri için bilgilendiririm seni." dedim gülerek. O ise "Akşam geleceğini haber ver."dedi ve odadan çıktı.

En yakın zamanda derdi ne öğrenmeliydim Barış'ın.

💙