@kaizeninizimm
|
Patlama sesiyle irkildik. Yer, gök sarsıldı adeta. Ali gözlerimin içine baktı; yüzünde bir anlık şaşkınlık vardı, ardından kararlı bir ifadeyle kolumdan tutup beni çekti. "Aslı, sakin ol. Şimdi birlikte kalmamız gerek," Dedi, sesi sağlam ve güven vericiydi. İçimdeki paniği biraz da olsa yatıştırdı.
Bir süre birlikte yaralılara yardım ettik, ancak hastanenin bir bölümünün tamamen çökmüş olduğunu fark ettik. Bir noktada Ali acil bir yaralının başında durdu, bana dönüp, “Sen diğer tarafa bak, buradaki yaralıları çıkar,” Dedi. Başımı sallayıp koridorun diğer ucuna koştum. O karmaşa içinde araya mesafe girince içimi garip bir huzursuzluk kapladı, ama yapmam gereken şeylere odaklandım.
Sonra, patlamanın yarattığı hasarla kapanmış bir kapının arkasında mahsur kaldım. Odaya dolan yoğun toz ve duman içinde nefes almakta zorlanıyordum. Panik içinde kapıyı yumruklamaya başladım. "Ali! Gökmen! Sesimi duyan yok mu!!!" diye bağırdım ama sesimi duyurabilecek miydim, emin değildim. Yavaşça gözlerim kararmaya başladı. Nefesim daraldıkça zayıflıyordum. Son bir kez seslenmeye çalıştım, ama sesim kısıldı; yalnızca boğuk bir fısıltı çıktı ağzımdan.
Karanlık çökmeye başladığında, derin bir sessizliğe gömüldüm. İçimde ağır bir ağırlık hissettim, sanki ölüm yanı başımdaydı. Bir an, karanlık beni içine çekerken her şeyden vazgeçmek üzereydim. Ama tam o anda, içimde bir ses yankılandı. Kendi iç sesim, hayatla aramdaki ince çizgide bana sesleniyordu...
"Aslı, bu değil senin sonun. Karanlıktan korkma. Bu acı seni tüketmeyecek. Dayanmalısın... Güçlü olmalısın. Sevdiklerin için, Ali için, kendin için... Bu karanlık geçecek."
Sonunda baygın düşerken aklımda sadece bu sözler yankılanıyordu. Karanlığın içinde kaybolurken, içimdeki o ses bana umut vermeye devam etti. Ölüm,soğuk ve yalnız... Bağırırsın ama duyan olmaz... Sesimi duyan yokmuydu... Beni merak eden arayan yokmuydu... Boğazıma yumru oturdu,gözlerim soğuk ve karanlık siyahlığın içine gömüldü... Son duyduğum patlama sesleri vede insanların acı dolu feryatları ve çığlıklarıydı...
|
0% |