/​​​​​​YANLIZLIK/

Küçükken anneme hep "Neden bizim bir ailemiz yok anne?"derdim. Annem her seferinde hemen karşı çıkar "Olurmu kızım biz bir aileyiz" derdi.O zamanlar anlamazdım tabiki aile öyle anne baba çocukdan oluşur sanardım. Degilmiş aile sevdiğin insanlarmış benim ailemde annemdi işte. Marketten çıkmış kahvaltı için bir ekmek ve annemin en sevdiği seftali reçelini almış evin yollunu tutmuştum hava da sisden göz gözü görmüyordu hızlı hızlı evime gidiyordum mavi kapılı şirin evimizin önünde büyük bir kalabalık vardı "hayırdır inşallah" daha hızlı yürümeye başladım yanımdan gecen ambulans ile neye uğradığımı şaşırdım koşmak istiyorum bağırmak istiyorum "Noluyor orada" diye ama olduğum yerden kımıldayamıyorum konusamıyorum ve korktuğum oluyor sedyeyle annem çıkıyor kosmaya baslıyorum ama ayaklarım taşıyamıyor dizlerim sert kaldırım taslarıyla buluşuyor feryadım bütün mahalleyi ayaga kaldırdı annemin yüzünü kapatmışlar nefes alamaz o diyorum komşular aglıyo herkes aglıyor sonrası mı işte o bende yok?

Gözümü beyaz tavanda açtım burnuma gelen hastane kokusuyla nerede olduğumu anlamam uzun sürmedi "Uyandın sonunda "diyen daha önce duymadığım sert sesle başımı kaldırdım karşımda daha önce hiç görmediğim biri kaşlarını catmıs bana bakıyor "noluyor kimsiniz"kaşlarını çatmış beni inceleyen adamdan cevap gelmeyeceğini anladığımda bir anda aklıma ev geldi kolumdaki serumu hızlıca elimle çekip kalktım "napıyorsun serum bitmemişti hey" hiç bir sözü dinlemedn çıkısa doğru yürümeye başladım arkamdan geldıgini hisediyordum ama kimseyle konusacak soru soracak mecalim yoktu hızlıca etrafıma baktım herkes kendi telaşında bir tanıdık kişi bile yok su hastanede hızlıca çıkısa kosarken birinin bileğimi tutmasıyla durdum "gel " deyip bileğimi cekiştiren kişiye saskınca bakıp "bırak ne yapdığını sanıyorsun "cevap vermedn hastanenin bir yerine getirdi merdivenlerden yavas yavas iniyoruz kapıda morg yazıısnı görünce hersey gözümün önüne geldi bir anda buz gibi odaya girince annemi gördüm karşımda dudakları morarmıs mis gibi yumusaçık uzun saçlarını örmüsler yuzu bembeyaz olmus gözümden bir yas annemın yuzune düştügünde anladım agladığımı sarılıyorum anneme ısıtmak için" uyan anne kalk haydi ne yatıyorsun bu saaate anne" cevap bekliyorum ama yok "anne burası çok soğuk gel evimize gidelim lütfen anne kalk ben ne yaaparım sensiz küstünmü yoksa bana sulltanım tamam söz sen ne dersen bu saaten sonra onu yapıcam anne " yine cevap yok sarıldım kokladım annemi ne kadar öyle kaldım hatırlamıyorum görevli gelip "hanımefendi cıkmanız lazım "dediğnde istememyerek cıktım aglaya aglaya hastanenın önundeki bir bankta oturmustum ne tepki verecegimi bilemiyordumhüngür hüngür aglamak istiyordum hersey bir yalan bir ruya gibi gelıyordu yanıma otutup paket cıkaran cocuktaan bir sigara alıp yaktım elimden baska birsey gelmedi "hersey bitti hayatım bitti " derken yanımdan "hikaye yeni başlıyor Eliz ağla çunku bu son ağlayısın bu saaten sonra döktüğün her damla iiçin intikam alıcaz "diyen orman gözlü adama bakmaya basladım ne dediğini anlamadım ama birinin agla demesini bekliyormus gibi saatlerce o bankta tanımadığım adamın yanında agladım.

Nasıl buldunuz evet ilk bölumden karısık gelebılır ama herkey yenı baslıyor degılmiiiiii??