Bazen denizleri aşarsın da bi kaşık suda boğulursun derler ya öyle işte bakarsın etrafa sessiz sessiz gidenleri görürsün bi taraftan giderken canından can alanlar bi taraftan yaralı bırakanlar herşey unutulur herkes unutulur giden dost sevmeyen sevdiğin unutulur peki ya kokusu ,sarılması ,gülüşü söylesene kaç ölüm gerekli bunun için hangi acıyla tarif edilir gidenin acısı unutmak kolay alışmak zor yokluğu o sessizlik ölüm derler ya ölüm bile acıdan utanır o sessizliğe eksiklik canından bir parça gibi tıpkı aileni kaybetmiş gibi geriye sadece sessiz çığlıklar ve bir ufak Ahmet Kaya bir Menekşe kokusunda seni aramak ...