Evet yeni bölüm sonunda geldi. Huzurlu bir ortamda şarkıyı açıp okumayı unutmayınız.

Kütüphaneden çıkarken, gökyüzünunde içimdeki karanlığı yansıttığı gibi yağmur yağmaya devam ediyordu. Her damla Bora'nın kalbime işledi. Resmen "Birlikte Bir gelecek kurabiliriz." demişti. Keşke her şey o kadar basit olsa! Ama içimde büyük bir soru işareti var. Ne yapmalıyım? Kalbim hala ona doğru çekiliyor ama aklım... Aklım beni başka yerlere çekiyordu.

Yağmurun altında eve doğru ilerliyordum. Anahtarımı çevirip içeri girdiğimde, annem mutfakta çay hazırlıyordu. Beni görünce teleşla yanıma geldi. "Aylinciğim neredeydin bu saate kadar? Yağmurun altında ıslanmışsın. Hadi hemen çıkar o ıslak kıyafetleri. " dedi.

Odama gidip kuru kıyafetlerimi giyerken annem içeri girdi. "Borayla tekrar mı görüştün?" diye sordu. Sesinde belli belirsiz bir kızgınlık vardı. Başımı evet anlamında salladım. " Aylin sana ne kadar söyledim? O çocuk sana iyi gelmez! Daha doğrusu ailesi... Geçmiste bize, ailemiz, babana... Yaptıklarını nasıl unuttun hemen? Kayhan neler yaptığını nasıll unutursun?"

Evet boranın babası Kayhan bey geçmişte babam ile iyi bir ortaklığı vardı. Ama daha sonra işleri bozulmaya başladı. Babamı bir tür belge tuzağıyla tüm mal varlığını eline geçirdi. Babam beni ne zorluklarla İstanbul'a okutmaya gönderdi. Hepsini hatırlıyorum ama ne yapayım. Anneme hiçbir şey söyleyemeden susup kaldım.

Annem haklıydı. Ama yinede ondan kopamamıştım. "Anlıyorum anne." dedim kısık bir sesle. "Ama işler farklı. O değişgiğini söylüyor."

Annem derin bir nefes aldı. " Umarım öyledir kızım. " dedi. "Ama ben yinede tedirginim. Lütfen kendine dikkat et." Annem bei sıkıca sarmaladı. O an annemden başka kime güvenebileceğimi bilmiyordum.

Yatağıma uzandım. Keşke uzanmaz olaydım. Zihnim Bora ile ilgili düşüncelerle dolu. Annemin uyarılarına rağmen kalbim hala ona doğru çekiliyordu. Belki de bora gerçekten değişmişti. Belki her şey bizim için daha farklı olacaktı. Ama geçmişteki yaralarımıza bir türlü merhem bulamıyorum ne yapsam olmuyor. Ailelerimizin günahını biz çekiyoruz.

Gözlerim tavadaki lambada resmen lambanın yüzden yansımamı görüyorum. Ama biraz tozlanmış. Borayla konuşup bir karar vermem lazım. Ama nasıl? Ne diyeceğim? Keşke her şey bu kadar karmaşık olmasa.

Resmen 1 2 gün bunu düşündüm. Ama düşünürken bile kararsızlığım daha da büyüyor. Bir karar vermem gerekiyor ama hangi karar? Kalbimi mi dinlemeliyim yoksa aklımı mı?

Sonunda bir karar aldım. Borayla bir kez daha konuşacağım. Artık daha fazla belirsizlikte yaşamak istemiyorum.

Boranın evine doğru yola çıktım. Evine gelince zile bastım. Kapıyı bora açtı. "Aylin?" dedi. " Konuşmamız lazım. Benimle 2 dakka gelsene." dedim. Şaşkın şaşkın arkamdan beni takip etti. Bir kafeye geçip oturduk.

" Ne oldu neden geldik buraya?" dedi hafif sesle.

" Seninle konuşmam lazım. Hani bana değiştiğini soylemiştinya. Gerçekten mi?"

"Bana güven Aylin. Seni asla üzmeyeceğim."

Bora'nın sözleri kulağıma hoş gelse de içimde bir yerde tereddüt ediyordum. 'Gerçekten mi değiştiğini nasıl bilebilirim?' diye sordum. Gözlerim, onun söylediklerinin doğruluğunu anlamaya çalışıyordu.

Bora bir süre düşündü. 'Biliyorum, geçmişte sana güvenimi sarsacak şeyler yaptım. Ama şimdi her şey farklı. Seni mutlu etmek ve sana iyi bakmak istiyorum. Lütfen bana bir şans ver.' dedi. Sesinde samimiyet vardı ama yüreğim hala kararsızdı.

O an, kafenin sakin ortamı bile içimdeki fırtınayı dindiremiyordu. Geçmişte yaşadıklarım, zihnimde bir film şeridi gibi dönüp duruyordu. Acaba ona güvenebilir miydim? Kalbim ona doğru çekilirken, aklım beni uyarıyordu.

'Bilmiyorum Bora,' dedim. 'Bu kadar kolay değil. Geçmişte yaşadıklarımızın izleri kolay kolay silinmiyor.'

Bora elini omzuma koydu. 'Anlıyorum,' dedi. 'Sabırlı olacağım. Zamanla her şey düzelecek. Lütfen bana güven.'

O an, onun gözlerinin içine baktım. Samimiyetle bana bakıyordu. Belki de gerçekten değişmişti. Ama yine de içimde bir kıvılcım gibi yanıp sönen bir korku vardı. Keşki zamanı geri alabilseydim. Keşki her şey bu kadar karmaşık olmasa.

O akşam eve döndüğümde, yatağıma uzandım ve uzun uzun düşündüm. Bora'ya bir şans vermek istiyordum ama geçmişteki yaralarım kolay kolay kapanmıyordu. Kalbimle aklım arasında kalmıştım. Ne yapmalıydım?