(Yarın)

Fatihin sağ kolu Atakan, Fatih’e dönerek ciddi bir ifadeyle konuştu, "Elif’in ailesi hakkında biraz bilgi edindim. Babası Halit Bey, ailenin başı ve sert bir adam. Urfa’da güçlü bir geçmişleri var ama iş için İstanbul’a gitmek zorunda kalmışlar. Şimdi buraya kızlarını evlendirmek için geri dönmüşler."

Fatih, gözlerini kısarak başını salladı, biraz düşünceli bir ifadeyle. "Ben de Davut hakkında biraz araştırma yaptım. Meğer adam 41 yaşındaymış ve daha önce evlenmiş. Bir çocuğu bile var. Elif'in bu evlilikten haberi var mıydı, emin değilim ama... çok da gönüllü görünmüyor sanki."

Atakan, dudaklarını büzerek bir süre düşündü. "Bence ailesinden biri ile konuşsak daha iyi olur." Fatih "peki kiminle konuşsak daha iyi olur. Sen ailesini araştırdın." Atakan "Fatih, sence Elif’in ablası Zeynep ile konuşsak daha iyi olmaz mı? O, Elif'in ne hissettiğini ya da ailesinin gerçek planlarını bize anlatabilir. Yardımcı olabilir."

Fatih, bu fikri düşünürken kaşlarını çattı. Ardından onaylar bir şekilde başını salladı. "Bence bu iyi bir fikir. Zeynep, Elif’e en yakın kişi olmalı. Hadi, onunla konuşalım. Eğer bir şeyler öğrenebilirsek, belki Elif’e yardımcı olabiliriz."

İkili, Halit ağaların konağına doğru sessizce yürümeye başladı. Akşamüstü havası, serin bir rüzgarla dolmuştu ve yer yer düşen yapraklar ayaklarının dibinde savruluyordu. Konağın taş kapısının önüne geldiklerinde, çevredeki sessizliği hafif rüzgarın uğultusu ve içeriden gelen uzak sesler bozuyordu. Kapının önünde bir süre durdular, birbirlerine göz ucuyla bakarak düşüncelerini paylaşıyorlardı. Atakan kapıya yöneldi ama kapıyı çalmadan önce tereddüt etti.

"Kimi bulacağız burada? Bence biz çalmayalım kapılarını işkillenebilirler ailesi. Peki Zeynep’le konuşmak yeterli olacak mı?" diye sordu Fatih, sessizliği bozarak.

Atakan, gözlerini hafifçe kısarak, "Zeynep en iyi ihtimalle bize yol gösterebilir. Ama Elif’in içinde bulunduğu durum sandığımızdan daha karmaşık olabilir. Davut'un önceki evliliği, babasının baskısı... Elif’in kendi isteği mi bu evlilik, yoksa zorunda mı bırakıldı, bunu tam olarak anlamamız gerekiyor."

Bu sırada konağın ağır ahşap kapısı hafifçe gıcırdayarak açıldı. Kapının arkasından Zeynep çıktı. Sakin ama temkinli bir yüz ifadesiyle, karşısındaki iki kişiyi dikkatle süzdü. Onları tanır gibi değildi, ama bakışlarından gelen kararlılık ilgisini çekmiş olmalıydı. Kaşlarını kaldırdı ve göz ucuyla ikisini süzdü.

Atakan hemen adım atarak ona doğru yaklaştı, kibar ama kararlı bir ses tonuyla konuştu. "Zeynep Hanım, kusura bakmayın rahatsız ediyoruz ama sizinle konuşmamız gereken önemli bir şey var," dedi,

Zeynep "Siz kimsiniz ve niye konuşacağız" gözlerinde bir anlam arayarak. "Elif hakkında bazı şeyler öğrendik. Onun bu evliliği isteyip istemediği konusunda bazı şüphelerimiz var. Sizin yardımınıza ihtiyacımız var."

"Siz kimsiniz ki ben size yardım edeyim."

Atakan, duruşunu yumuşatarak kibar bir şekilde konuşmaya başladı. "Ben Atakan, Fatih’in bir arkadaşıyım. Elif’in durumu hakkında konuşmak istiyorum. O şu an zor bir süreçten geçiyor ve size yardım etmek istiyoruz."

Zeynep, kardeşi Elif’in adını duyduğunda bir an tereddüt etti. Gözlerinde bir parıltı belirdi, ama hemen ardından yüzüne yine aynı temkinli ifade geri döndü. "Elif'in ne yaşadığını bilmiyorsunuz. Ona yardım edebileceğinizi mi düşünüyorsunuz? Bu ailede işler sizin sandığınız gibi yürümez."

Fatih aradan , onun şüphelerini dağıtmak için bir adım daha attı. "Zeynep, biz sadece Elif’e değil, sana da yardım etmek istiyoruz. Elif, bu evlilikten kaçmak istiyor ama tek başına yapamıyor bence . Senin desteğine ihtiyacı var."

Zeynep, bu sözler üzerine derin bir nefes aldı. Uzun zamandır içinde sakladığı duygular yüzeye çıkıyormuş gibi görünüyordu. "Elif her zaman güçlüydü," dedi, sesi hafifçe titriyordu. "Ama bu evlilik onu yıkıyor. Babam çok sert, onun kararlarına karşı gelmek neredeyse imkansız. Annem ise her zaman babamın dediklerini yapar. Onun için tek önemli şey aile şerefini korumak. Elif de bu şeref için feda ediliyor."

Zeynep bir süre sessiz kaldı, önce Atakan’a sonra Fatih’e bakarak düşündü. Gözlerinde belli belirsiz bir acı ve karışıklık vardı. Ardından derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. "Elif kendi seçimleriyle bu duruma gelmedi. Babam... baskıcı bir adamdır. Davut’la evlilik kararı babamın istekleri doğrultusunda alındı. Elif çok zor durumda kaldı ama açıkça karşı koymak istemedi. O her zaman babamın sözünü çiğneyemez."

Fatih, Zeynep’in gözlerindeki acıyı fark etmişti. "Peki Davut? Onun hakkında ne biliyorsunuz? Elif bu adamı gerçekten tanıyor mu?"

Zeynep, derin bir nefes aldı ve gözlerini hafifçe kısıp uzaklara bakarak düşündü. "Davut’la tanışmaları bile ani oldu. Melis teyzemin sayesinde Tanıştırdı. Elif başta her şeyi kabul eder gibi görünüyordu ama Davut’un yaşı ve geçmişi hakkında öğrendikçe... değişmeye başladı. Özellikle önceki evliliğinden bir çocuğu olduğunu duyunca."

Atakan başını salladı. "Yani Elif, bu evliliği istemiyor ama karşı da koyamıyor… Bu yüzden mi sessiz kaldı?"

Zeynep, bakışlarını kaçırarak konuşmaya devam etti. "Elif güçlü bir kızdır ama babamın gözünde hala bir çocuk. Kendi kararlarını alamayacağını söylüyor hep. Ne kadar istese de bazen ailesinin kararlarına karşı çıkmak cesaret ister. Şimdi ne yapacağını bilemiyor."

Fatih, bu konuşmanın getirdiği ağırlığı hissederek Zeynep’e dikkatle baktı. "Zeynep Hanım, bize Elif’in gerçekten ne hissettiğini anlatırsanız, ona yardım etmenin bir yolunu bulabiliriz. Ne yapmamız gerektiğini anlamamız lazım."

Zeynep, yavaşça başını salladı ve gözleri dalgın bir şekilde yere bakarken, "Elif’in sizden ya da bir başkasından yardım istemeye cesareti yok. Ama ona yaklaşmanın ve ne yaşadığını öğrenmenin tek yolu, doğru soruları sormaktır. Ben size elimden geleni yaparım, ama dikkatli olmalısınız. Babam her şeyi kontrol etmeye çalışır."

Atakan, Zeynep’in kararlı bakışlarını gördü ve Fatih’e dönerek sessizce bir baş hareketi yaptı. "Anlaşıldı. Elif için ne gerekiyorsa yapacağız. Zamanı geldiğinde ona gerçekten destek olabileceğimizi bilmesi gerekiyor."

Zeynep derin bir nefes alarak, "Size güveniyorum," dedi. İçeri doğru dönmeden önce son bir kez durakladı. "Ama dikkatli olun. Bu evlilik çoktan başkalarının çıkarlarına bağlı hale geldi."

Kapı ağır ağır kapanırken, Fatih ve Atakan sessizce birbirlerine baktılar. Konuşmadan durumu değerlendirdiler. Bu iş beklediklerinden daha karmaşık ve tehlikeli bir hal alıyordu. Atakan, konağın önündeki taşları süzerek derin bir nefes aldı ve Fatih’e döndü. "Bence Zeynep haklı. İşlerin daha derininde bir şeyler var. Elif’in içinde bulunduğu durum sandığımızdan çok daha karmaşık."

Fatih kaşlarını çatarak düşündü. "Bu evlilik sadece Elif ve Davut’un arasında değil. Başka güçler devrede olabilir."

Atakan onaylayarak başını salladı. "Aynen öyle. Şimdi daha dikkatli olmalıyız. Elif’e gerçekten yardım etmek istiyorsak, daha fazla bilgiye ihtiyacımız var. Zeynep bize rehberlik edecek ama adımlarımızı dikkatli atmamız gerekiyor."

İkili, sessizce yürüyerek konağın önünden ayrılırken, kafalarında bu karışık meseleyle ilgili birçok soru dönmeye başladı. Elif’in kaderini değiştirebilecek bir hamle yapacaklardı, ama bunun ne kadar tehlikeli olacağını henüz bilmiyorlardı.

Fatih, Atakandan Davutun evinin adresini istedi. Fatih "Bu gece galiba uyumayacağız."