Gece yarısı geldiğinde, Fatih konağın etrafında dolaşarak gölgelerde kayboldu. Konağın karanlık silueti, içinde büyüyen bir korku hissi yaratıyordu.

Elif, Davut’la aynı yatakta yatmanın rahatsızlığıyla uykusundan sıçrayarak kalktı. Kafası karışıktı; bu adamı Davut, Yavaşça odadan çıkıp mutfağa gitti, bir bardak su içmek istiyordu. Düşünceleri, Davut’un sert tavırlarıyla doluydu.

Tam o sırada pencereyi tıkladığını duydu. Dikkatini vererek pencereye yaklaştı ve açtığında Fatih’in siluetini gördü. "Sennn.....Fatih!" dedi, şaşkınlık içinde. "Ne yapıyorsun burada?"

Fatih, fısıldayarak yanıtladı. "Seni kurtarmak için geldim. Davut’tan kurtulmak istiyor musun?"

Elif, bir an duraksadı ve "Evet," dedi, içten bir şekilde. Ama aklında birçok soru vardı. "Ama nasıl?"

Fatih, derin bir nefes alarak devam etti. " bir şekilde planlamalıyız. Onun her hareketini takip etmemiz gerekiyor. Şu an için dayanman gerek. Birkaç gün içinde harekete geçeceğiz," dedi.

Elif, gözleri parlayarak onayladı. "Tamam, yapalım. Ama bu adamdan kurtulmalıyım."

Fatih, Elif’in kararlılığını görünce memnun oldu. "Öncelikle, Davut’un alışkanlıklarını öğrenmeliyiz. Hangi saatlerde nerede olduğunu bilmeli ve ondan uzaklaşabileceğimiz bir yol bulmalıyız. Ayrıca, seni güvende tutacak bir yere ihtiyacımız var. Belki Zeynep ile birlikte seni bizim istanbula ailemin yanına götürebilirim." dedi.

O sırada, yatak odasından gelen gıcırtılar Elif’in dikkatini dağıttı. "Hızlanmalıyız!" dedi, panikle pencereyi kapatırken perdeleri de çekti. Fatih, gözlerinde endişe dolu bir bakışla, "Dikkat et, Davut seni bulursa işimiz zorlaşır," diye fısıldadı.

Tam o anda, Davut mutfaktan içeri girdi. Elif, Fatih’in arkasında kalmaya çalışarak sakin görünmeye çalıştı. Davut, Elif’i görünce sert bir şekilde sordu, "Ne yapıyorsun burada? Pencereyi neden açtın?"

Elif, titreyen bir sesle, "Sadece hava alıyordum," dedi, elini soğuk sudan çekerek.

Davut, pencereyi açarak dışarı bakmak istedi ama kimseyi göremedi. "Kimse yok, ama dışarıda ne işin var, Elif?" dedi, öfkeyle. "Hadi yatmaya geç. Uykusuz kalmanın anlamı yok. Yeterince gecikme oldu."

Elif, Davut’un sert bakışlarına dayanarak başını eğdi ve içindeki isyanı bastırmaya çalıştı. "Tamam," dedi, zoraki bir gülümsemeyle. İçinde Davut’un nasıl bir tehdit oluşturduğunun bilinciyle, odasına dönmeye karar verdi.

Fatih, Elif’in gitmesine gözyaşları içinde baktı. "Unutma, Elif. Kurtuluş planımızı birlikte yapacağız. Bir şekilde bunu başaracağız," dedi, sesinde kararlılık ve cesaretle.

Elif, Davut’un yanında bulunmanın verdiği rahatsızlıkla odaya dönerken, Fatih’in sözleri kafasında yankılandı. "Bu iş burada bitmeyecek," diye düşündü. "Beni bu karanlıktan kurtaracak bir yol bulmalıyım."

Bölüm kısa kaldı olsun öyle.❤