Akşamdan valizlerini hazırlayan Melis Hanım ve Sema Hanım, sabah erkenden yola çıkmak için hazırdılar. Elif’in geleceği hakkında alınacak bu büyük karar, onları hem heyecanlandırıyor hem de endişelendiriyordu. Yıllar sonra Urfa’ya dönecek olmanın verdiği nostalji de bu duygulara eklenince, yolculuk daha da anlam kazanmıştı.

Ertesi sabah, Melis teyze ve Esma Urfa’ya gitmek için hazırlandı. Aile, sabah kahvaltısında onu uğurlamaya hazırlanırken Elif sessizce olan biteni izliyordu. Melis, çantasını toparlarken, "Merak etme Elif, sana en uygun kısmeti bulacağım. Gözümüz arkada kalmayacak. Urfa'daki akrabalarımızla da konuşacağım," dedi.

Sabah havaalanına gittiklerinde, Melis Hanım güvenle elindeki biletleri tuttu. "Hazır mısın, Sema?" diye sordu kardeşine, uçağın kalkmasına dakikalar kala. Sema başını sallayarak, "Hazırım ama içimde bir huzursuzluk var, Melis," dedi.

Melis, güçlü bir tavırla kardeşinin koluna dokundu. "Merak etme, her şey yoluna girecek. Elif’in geleceği için en doğru kararı vereceğiz. Halit Bey de bana güveniyor," diyerek kardeşini teselli etti.

Uçak saatinde kalktı ve uzun bir yolculuktan sonra Urfa’ya vardılar. Şehrin sıcak akşam havası onları karşıladığında, Melis bir iç çekti. "İşte yine memleketimdeyim," dedi, derin bir nefes alarak.

Sema da Urfa’nın havasını içine çekip "Ne kadar zaman olmuş, buraları ne kadar da özlemişim," diye mırıldandı. Şehirde geçirilen çocukluk yıllarının hatıraları, her adımda yeniden canlanıyordu.

Melis, bir an durup Sema’ya baktı. "Ama şimdi hatıralar bir yana, yarın bizim için önemli bir gün. Elif için düşündüğüm biri var. Hem de çok uygun," dedi kararlı bir şekilde.

Sema, şaşkınlıkla kardeşine döndü. "Kim peki, Melis? Kimi düşünüyorsun?"

Melis, hafif bir gülümsemeyle, "Yarın göreceksin. Şimdi otele geçelim, dinlenelim. Yarın uzun bir gün olacak," dedi.

Sabah erken saatlerde uyanan Melis ve Sema, otelden çıktılar ve Urfa’nın tarihi sokaklarında dolaşmaya başladılar. Sokaklar, eski hatıralarını tazelemişti. Melis, eski bir konağın önünde durarak Sema’ya döndü. "Burası... Yüksellerin konağı," dedi, gözleri nostaljik bir hüzünle doluydu.

Melis de konağa bakarak başını salladı. "Evet, burası. Ne günler geçirdik burada," dedi. Yükseller, eski komşularıydı ve uzun yıllardır bu şehirde saygın bir aile olarak tanınıyorlardı.

Melis, kardeşinin omzuna hafifçe dokundu. "Ama şimdi eski hatıraları bir kenara bırakalım. Bugün yeni bir başlangıç için buradayız. Elif için en uygun adayı bulmamız gerek," dedi.

Bir süre sonra Yüksellerin konağının kapısını çaldılar. İçeri alındıklarında Melis’in yüzünde ciddi bir ifade vardı. Görüşme odasına geçtiklerinde, konağın büyük bir odasına yönlendirildiler. Karşılarında oturan kişi, Davut’tu. Davut, ağırbaşlı ve olgun bir adamdı. Yıllar önce boşanmış ve bir çocuğu olan bu adam, Melis’in Elif için uygun bulduğu kişiydi.

Davut, Melis ve Sema’ya hoş geldiniz diyerek karşılarında durdu. "Hoş geldiniz, uzun zaman oldu sizi buralarda görmeyeli," dedi, sıcak bir gülümsemeyle.

Melis, Davut’un bu tavrından memnundu. Onun olgun ve sorumluluk sahibi bir adam olduğunu biliyordu. "Teşekkür ederiz, Davut. Evet, uzun zaman oldu. Ama biz buraya Elif için geldik. Onunla ilgili ciddi bir mesele için seninle konuşmak istiyoruz," diyerek söze girdi.

Davut, bir an duraksadı ama yine de meraklı gözlerle onlara baktı. "Elif mi? Elif'i tanıyorum ama mesele nedir?" diye sordu, gözlerinde hafif bir şaşkınlıkla.

Melis, doğrudan konuya girdi. "Davut, Elif evlenme çağına geldi ve biz onu güvenilir birine vermek istiyoruz. Seni düşündüm. Sen sorumluluk sahibi, olgun bir adamsın. Ayrıca ailenle bağlarını biliyoruz. Elif’e iyi bir eş olabileceğine inanıyorum."

Davut, bu teklif karşısında bir an sessiz kaldı. Esma ise sessizce onları izliyordu. Bir yandan kardeşi Melis’in bu kadar hızlı hareket etmesine şaşırmıştı, diğer yandan da Elif’in geleceği konusunda hala tereddütleri vardı.

Davut derin bir nefes alarak, "Melis Hanım, sizin bu teklifi yapmanız benim için onur verici ama ben boşanmış bir adamım. Ayrıca bir çocuğum var. Elif genç bir kız, benim hayatımdaki bu karmaşıklıklara nasıl ayak uydurabilir?" diye sordu.

Melis, gözlerinde kararlılık olan bir ifadeyle Davut’a baktı. "Davut, biz seni tanıyoruz. Sen düzgün bir adamsın. Evlilikte en önemli şey güvendir. Elif, sana güvenebilir. Ayrıca, Halit Bey de bu konuda bana tam destek verdi."

Bu sözler Davut’u daha da düşündürdü. Ancak Melis’in ve Halit Bey’in desteğini almak onu bir nebze rahatlatmıştı. Yine de çekinceleri vardı. "Peki ya Elif? O ne düşünüyor?" diye sordu.

Melis, hafifçe gülümsedi. "Elif bu konuda henüz bilmiyor ama ailesi onun iyiliği için bu kararı aldı. Onun da mutlu olacağına inanıyorum. Senin gibi bir adamla evlenmek, onun için en doğru karar."

Sema, içinde bir huzursuzluk olsa da bir şey demedi. Melis'in baskısı altında kararların verildiğini fark ediyordu ama Elif'in buna nasıl tepki vereceğini düşünmekten kendini alıkoyamıyordu.

Melis ve Sema, görüşme bittikten sonra konağı terk ettiler. Sokaklarda yürürken Melis, kardeşine dönüp, "Eee, beğendin mi Davut'u? Çok iyi bir aday bence. Hem Elif'e iyi bakar," dedi.

Sema, tereddütle başını salladı. "Davut iyi çocuk, yeğenimiz de. Ama boşanmış olması, çocuk sahibi olması… Yaşı da Elif’ten büyük. Elif bunu nasıl karşılayacak, bilmiyorum," dedi.

Melis, kararlı bir şekilde, "Bunlar önemsiz detaylar, Sema. Önemli olan Davut’un güvenilir biri olması. Elif’in mutluluğu için en doğru kararı verdik. Hem Halit Bey’den de izin aldım. Her şey yolunda," dedi.

Sema içten içe hala tereddütlüydü. Elif’in bu duruma nasıl tepki vereceğini merak ediyordu. Ama kardeşinin baskın tavrı karşısında sessiz kalmayı tercih etti. İçinde bir huzursuzluk vardı ama Melis’in kararlı duruşu onu susturuyordu.

Urfa sokaklarında yürümeye devam ettiler. Her adımda Elif’in geleceği hakkında daha fazla düşüncelere daldılar. Melis, bu işin yoluna gireceğinden emindi, ancak Sema’nın içinde bir korku büyüyordu: Elif’in bu kararı kabul etmeyeceğinden korkuyordu.