Gecenin karanlığı beni her zaman rahatlatmıştır. Gölgeler arasında süzülmek, sessizliğin içinde avımı beklemek... Bir avcıyım, vampirlerin korkulu rüyası. Bunun için 10 yıl eğitildim. Bu benim hayatım... kaderim. Ben Pastek... Pastek Kaya... Ama bu gece farklı hissediyorum. Tenimdeki tüyler diken diken. Yıllardır peşinde olduğum ünlü Marsilia vampirinin izini buldum.

Ellerim gümüş bıçağı sıkıca kavrıyor. O soğuk metali parmaklarımın arasında hissetmek beni sakinleştiriyor.

Tam o sırada önümden hızla geçen bir karaltı gördüm. Evet, bu Marsilia'ydı. Görünüşü biraz farklıydı. Bu lanet onu tüketecek gibiydi.

Karanlığa bağırarak:

"Yıllardır peşindeyim, Marsilia. Bunca insanı öldürdün, hayatlarını kararttın. Bu gece sonun gelecek."

Ses yok... Elimdeki bıçağa güveniyorum.

Karanlıktan bir ses geldi:

"Öyle mi, Pastek? Peki ya senin hayatın? Avcı olarak ne kazandın? Sadece nefret ve intikamla dolu bir kalp... Daha ne kadar bu boşluğu avlayarak doldurmaya çalışacaksın?"

Dişlerimi sıkarak:

"Benim hayatımın bir önemi yok. Önemli olan seni durdurmak."

Elimdeki bıçak ile sesin geldiği karanlığa ilerledim.

Bir anda arkamdan geçerek zarif bir şekilde saldırımdan kurtuldu.

"Ah, Gökçe, hep böyle aceleci misin acaba? Beni gerçekten öldürebileceğini mi sanıyorsun?"

Bıçağı tekrar sıkıca kavradım, tekrar saldırmak için.

"Seni öldürmek için elimden gelen her şeyi yaparım. Ne pahasına olursa olsun."

Arkamdan tutup beni sertçe duvara itti. Sanki belimi hissetmiyordum.

"Sana söyledim, Pastek. Aramızdaki bağ, sandığından daha güçlü. Beni öldürmek istediğini söylüyorsun ama derinlerde başka bir şey hissediyorsun."

Ama duvara çarpmama rağmen hızlıca kendimi toparladım. Nefes nefese kaldım ama kendimden kararlı bir şekilde:

"Yalanların beni etkileyemez. Benim için sadece bir canavarsın, başka bir şey değil!"

Soğukkanlı ve yavaş adımlarla bana doğru yaklaşmaya başladı.

"O kadar kolay olsaydı, çoktan yapmış olurdun. Ama yapamıyorsun, değil mi? Çünkü içindeki karanlık seni çağırıyor. Gel, birlikte olalım."

Tam bunun üzerine doğru koştum.

"Bu karanlığa teslim olmayacağım! Seninle bir ilişki asla yaşamam." Bıçağı göğsüne saplayacaktım. Ama bir anda kolumdan tutup beni yana fırlattı.

"Benimle bir olmayı reddetmen, seni öldürebileceğim anlamına gelir, Pastek. Ama şunu unutma: Beni öldürürsen, o boşluk hiç dolmayacak."

Kendimi toparlamaya çalıştım. Bir anlığına güç toplarken, Marsilia karanlığın içinde gözden kayboldu.

Evet ilk bölüm geldi. Lütfen oylayın ve yorumlarınızı eksik etmeyin. İnşallah uzun soluklu bir seri olur. Evet, farkındayım kısa oldu ama bundan sonra uzun bölümler olacaktır.