Aslı'dan

Ofisimdeki steril ortam, dışarıdaki karmaşadan beni bir nebze olsun ayırıyordu. Bugün, kariyerimde yeni bir sayfa açıyordum. Müvekkilim, şehirdeki en saygın ailelerden birinin varisiydi ve miras davası tüm medyanın gündemindeydi. Bu dava, sadece bir iş değildi benim için; bir meydan okumaydı.

Kapı çalındığında, dosyaları bir kenara iterek ayağa kalktım. Aynada kendime bir kez daha baktım. Bugün, her zamankinden daha profesyonel görünmek zorundaydım. Kapı açıldığında, içeri giren adamla göz göze geldim. Cem Bey... Medyada okuduğum kadarıyla asi ve problemli bir genç adamdı. Ama karşımda duran, daha çok yorgun ve kaybolmuş bir çocuk gibi görünüyordu.

"Hoş geldiniz, Cem Bey," dedim resmi bir tonla. Oturması için işaret ettim.

Oturduğunda, gözleri odanın her köşesini taradı. Sonra bana döndü ve alaycı bir gülümsemeyle, "Neden buradayım, biliyorsunuz," dedi. "Mirasla işim olmaz."

Sesindeki bu umursamazlık beni şaşırttı. "Anlıyorum," dedim sakin bir şekilde. "Ancak bu dava, sadece sizin değil, ailenizin de geleceğini ilgilendiriyor."

"Ailem mi?" diye alay etti. "Onlar parayla oynuyorlar, ben değil."

Gözlerindeki o isyan dolu bakış, içimi bir tuhaf etti. Bu genç adamın içinde büyük bir öfke ve acı birikmişti. "Bu sadece para meselesi değil, Cem Bey," dedim daha yumuşak bir sesle. "Aile bağları, geçmiş ve gelecek..."

Birden ayağa kalktı. "Yeter artık! Hepiniz aynı şeyi söylüyorsunuz. Sanki ben bu ailenin bir parçası olmak zorundaymışım gibi!"

Sesindeki öfke, odadaki havayı gerdi. Bir an için ne diyeceğimi bilemedim. "Belki de öyledir," dedim sonunda. "Kan bağlarınız sizi onlara bağlıyor."

"Kan bağı mı?" diye tekrarladı alaycı bir şekilde. "Benim için hiçbir anlamı yok!"

O an, Cem'in içindeki çığlığı duymuştum. Bu genç adam, ailesinin baskısından ve beklentilerinden bunalmıştı. Bu dava, sadece bir miras kavgası değildi; aynı zamanda bir insanın kendi kimliğini aramasıydı.

İkimiz de bir süre sessiz kaldık. Odadaki gerilim keskin bir bıçak gibi havada asılı duruyordu. Bu davanın sadece yasal bir mücadele olmadığını, aynı zamanda bir insanın iç dünyasına yaptığı bir yolculuk olduğunu o an daha iyi anlamıştım.