Hastanede amcanın yattığı odaya girdiğimizde doktor bizi karşıladı. "Maalesef kalp pili arızası nedeniyle kalp krizi geçirmiş. Şu an durumu stabil ama yoğun bakıma alındı." Doktorun bu sözleri yüreğime bir ok gibi saplandı.

Cem'le birbirimize sarıldık. İkimiz de ne yapacağımızı şaşırmıştık. Amcanın bu hale gelmesine neden olan bu kalp piliydi. Nasıl olur da böyle bir şey yaşanabilirdi? Aklıma bir sürü soru takıldı. Bu sorulara cevap bulmak için harekete geçmeye karar verdik.

Hastanede günlerce amcanın başından ayrılmadık. Her geçen gün biraz daha iyiye gidiyordu ama içimde büyük bir öfke vardı. Bu olayın sorumlusu bulunmalıydı. Cem'le birlikte kalp pili üreticisini araştırmaya başladık. İnternette yaptığımız araştırmalar sonucunda aynı model kalp piliyle ilgili daha önce de şikayetler olduğunu öğrendik. Bu durum bizi daha da şaşırttı ve harekete geçmemiz gerektiğini anladık.

Ben bu davayı alacaktım. Kalp pili üreticisine dava açmaya karar verdik. Amcamın yaşadığı mağduriyetin karşılığını alacaktık. Bu dava sadece amcam için değil, aynı zamanda aynı sorunu yaşayabilecek diğer insanlar için de bir dönüm noktası olacaktı. Ben, bir avukat olarak bu davanın her aşamasında yer alacak ve adaletin sağlanması için elimden geleni yapacaktım.

Yoğun Bakım Odası

Yavaşça odaya girdiğimde, Mehmet amca'yı yatağında yatarken buldum. Gözleri kapalıydı ama yüzündeki çizgiler gevşemiş, sanki bir nebze rahatlamıştı. Yanına yaklaştım ve elini tuttum. "Nasıl hissediyorsunuz Mehmet amca?" diye fısıldadım. Gözlerini açtı ve bana baktı. "Çok teşekkür ederim kızım. Sizin sayenizde yaşıyorum." dedi, sesi kısık çıkmıştı. İçimden bir şeyler burkuldu. "Önemli değil Mehmet amca. Herkes benim yerimde olsaydı aynısını yapardı." dedim.

Bir süre sessizce oturdum. Onun bu kadar yalnız olduğunu bilmek içimi acıtıyordu. "Benim adım Aslı." dedim, buzları kırmak ister gibi. O da gülümsedi. "Benim adım... Mehmet." diye mırıldandı. "Benim kimsem yok. Tek başımayım." dedi. Bu sözleri beni çok etkilemişti. "Artık yalnız değilsiniz Mehmet amca. Ben ve Cem her zaman yanınızdayız." dedim. Cem'den bahsetmek içimi ısıtmıştı. O da benim gibi Mehmet amcaya çok bağlanmıştı.

Mehmet amca şaşkınlıkla bana baktı. "Cem mi? O kim?" diye sordu. "Benim nişanlım." dedim. "Bu olaylar olmasa bugün nişan hazırlıklarıyla meşgul olacaktık." dedim gülümseyerek. Mehmet amca da başını salladı. "Çok mutlu olun." diye temenni etti. "Sizin gibi iyi kalpli insanlar hayat boyu mutlu olsun." dedi. Ben de ona teşekkür ettim ve elini sıktım. "Siz de çok yaşayın Mehmet amca." dedim içtenlikle.