Aslı'dan

Cem
​le tanıştığım günden beri hayatım adeta baştan yazılmıştı. Onunla geçirdiğim her an, hayatıma renk katıyordu. Ancak, ailelerimiz arasındaki derin uçurum, bu mutluluğun gölgesinde kalmaya başlamıştı. Özellikle Cem'in babası, beni hiç içine alamamış gibiydi.

Son zamanlarda, Cem'in ailesiyle yaşadığımız gerginlik daha da artmıştı. Miras meselesi, aramıza büyük bir duvar örmüştü. Cem'in babası, tüm mal varlığını teyzesine bırakırken, Cem'e sadece sembolik bir miktar ayırmıştı. Bu durum, Cem'i derinden yaralamıştı. Onun bu kadar acı çekmesi, beni de çok üzüyordu.

Bir gün, Cem'in babası beni yanına çağırdı. "Kızım, Cem'i çok seviyorum ama bu aileye gelmek senin için çok zor olacak. Bizim geleneklerimiz, senin alıştığın hayat tarzından çok farklı." demişti. Bu sözler, kalbime bir ok gibi saplanmıştı. Ben Cem'i seviyordum ve onun ailesiyle sorun yaşamak istemiyordum ama onların beni hiç anlamadıklarını hissediyordum.

Cem'e gidip olanları anlattığımda, o da benim kadar üzülmüştü. "Biliyorum aşkım, çok zor bir durum. Ama biz birbirimizi seviyoruz ve bu aileyi aşabiliriz." demişti. Ama içimde bir yerlerde, bu işin kolay olmayacağını biliyordum.

Geceleri, yatağımda uzanıp, geleceğimiz hakkında düşünüyordum. Cem'le evlenmek, birlikte güzel bir hayat kurmak istiyordum ama ailesinin bu karşı çıkışı, hayallerimi suya düşürüyordu. Cem'in babasının beni kabul etmemesi, ilişkimizin geleceği için büyük bir engeldi.

Bir yandan Cem'i seviyor, bir yandan da ailesinin beni kabul etmemesinden dolayı üzülüyordum. İki arada bir derede kalmıştım. Cem'le bu ilişkiyi devam ettirmek için ne yapmalıydım? Aşkımız, bu engelleri aşmaya yetecek miydi?