Cem'den

​​​​​​Geçen hafta, Aslı ile aramızdaki gerginlikleri bir nebze olsun dindirmeye çalışırken, hiç hesapta yokken bambaşka bir sorunla karşılaştım. Sosyal çevrelerimiz arasındaki uçurumun ne kadar derin olduğunu bir kez daha anladım. Aslı'nın arkadaşları, bizim ilişkimize karşı hep mesafeli olmuşlardı ama son zamanlarda bu mesafe, tam anlamıyla bir duvara dönüştü. Benim geçmişim, ilgi alanlarım ve hatta giyim tarzım bile onların gözünde sürekli eleştiri konusu oluyordu. Bu durum, sadece beni değil, Aslı'yı da oldukça üzüyordu. Aslı'nın arkadaşlarının bu tutumu, aramızdaki bağları zayıflatmaya başlamıştı. Onların olumsuz yorumları, ilişkimizin temeli olan güveni sarsıyor ve aranızda bir güvensizlik duvarı örüyordu. Bu durum, hem Aslı'yı hem de beni zor bir seçimle karşı karşıya bırakıyordu: Ya onların gözündeki 'farklı' olmaktan vazgeçip, ilişkimizi kurtarmaya çalışacaktık ya da kendimizi olduğumuz gibi kabul ettirmek için mücadele edecektik. Bu durum, ilişkimizin sınırlarını zorluyor ve geleceğimiz hakkında ciddi endişelerimi artırıyordu.

Aslı'nın arkadaşlarıyla düzenlediği akşam yemeği, benim için hem heyecan verici hem de bir nebze tedirgin ediciydi. Aslı ile aramızdaki bağın daha da güçlenmesini umuyordum ama aynı zamanda, sosyal çevrelerimiz arasındaki farklılıkların ne kadar belirgin olduğunu da biliyordum. Özellikle Zeynep, Aslı'nın en yakın arkadaşlarından biriydi ve bana karşı hep mesafeli olmuştu.

O akşam, Zeynep'in bana karşı olan tutumunu daha yakından gözlemleyebildim. Gözleri üzerimde sürekli geziniyor, sanki beni sürekli değerlendiriyormuş gibi bir his yaratıyordu. Sohbetler sırasında araya girdiğimde, söylediklerimle dalga geçer gibi gülümsüyor ve konuyu başka bir yöne çekiyordu. Bu durum, beni oldukça rahatsız etmişti. Aslı'nın arkadaşlarının çoğu, benimle konuşurken gergin ve mesafeli davranıyordu. Sanki ben, onların dünyasına ait olmayan yabancı biriymişim gibi hissediyordum. O akşam, aynaya baktığımda yabancı bir yüz görüyormuş gibi hissettim. Acaba ben mi yanlış bir şeyler yapıyordum, yoksa onlar mı beni anlamayı reddediyordu?

Zeynep, şarabını yudumlarken bana doğru dönüp, "Aslı'nın zevkleri konusunda biraz şaşırdım doğrusu," dedi alaycı bir gülümsemeyle. "Senin gibi biriyle birlikte olması hiç beklemediğim bir şeydi." Kalbim hızla çarparak, gözlerimi ondan kaçırdım. Aslı, bu sözlere karşılık vermeden başını eğdi. O an, kendimi bir çocuğa dönmüş gibi hissettim.

Zeynep'in bu sözleri üzerine Aslı birden ayağa kalktı. "Zeynep, bu ne demek oluyor? Neden sürekli Cem hakkında böyle konuşuyorsun?" diye sordu sert bir sesle. Zeynep ise hiç oralı olmadan omuzlarını silkti. "Sadece gözlemlerimi söylüyorum," dedi alaycı bir şekilde. Aslı'nın bu tavrına çok sevinmiştim. En azından yalnız olmadığımı hissediyordum.

Zeynep'in sözlerine karşılık Aslı'nın savunması, diğer arkadaşların da dikkatini çekmişti. Bazıları Aslı'yı desteklerken, bazıları ise Zeynep'in yanında yer almıştı. Bu durum, masada gergin bir sessizlik yaratmıştı. Aslı, bana dönerek, "Bence artık gitsek iyi olacak." demişti. Ben de bu teklife seve seve katılmıştım. O akşam, eve dönerken Aslı'ya sarılmış ve ona olan sevgimi bir kez daha ifade etmiştim.

Bölüm sonu canavarı gibi Zeynep