Yıllar ve günler bu şekilde geçerken ben 10 yaşına gelmiş ve 4.sınıfa gidiyordum İsmail abim ve Halil’de 14 yaşında orta son sınıftalardı. O sene aynı okulda son senemizdi ikiside liseye şehire gideceklerdi . Bu duruma oldukça üzülüyordum çünkü İsmail abim büyüdükçe kendisini de teyzemi de babasına karşı korumaya başlamış eniştem çoğu zaman dayak atmak istediğinde İsmail abim engel olmuştu . Onun gidişi ile eniştemin eski haline döneceğinden korkuyordum . Ayrıca Halil’inde uzağa gidecek olması nedense üzüyordu beni .

Bir gün Meryem okulda çantama bir zarf koydu ve kulağıma eğilerek

-Sakın bunu okulda açma eve gidince aç olur mu?

Diyerek gülümsedi. O gün okul çıkışını heyecanla beklemiştim çok merak ediyordum çantama koyduğu zarfta ne olduğunu . Eve gider gitmez ders çalışacağım bahanesi ile odaya geçtim . Zarfı açtığımda bir kağıt ve birde kolye çıktı heyecanla kağıdı okumaya başladım .

Elif …

Belki de bu cümleleri yüzüne karşı gözlerine bakarken söylemeliydim ama utancımdan yüzüne dahi bakamazken bu imkansızdı sanki .. Seni ilk gördüğüm gün işte evleneceğim kız dedim . Seneye şehire okumaya gideceğim ve sensiz nasıl yapacağım bilmiyorum . Ben hafta tatillerinde bile özlerken seni yıl boyu nasıl sensiz olacağım . Bu kolyeye kendi resmimi koydum şeninde gönlün bende ise sakla değilse atabilirsin . Eğer gönlün bende ise sende resmini bana yolla cüzdanıma koyacağım ..

Ağzım kulaklarımda elimde ki kağıdı okurken içeriye İsmail abimin girişi ile hemen kağıdı sakladım

-O sakladığın ne ? Hayırdır ne bu yüzünde ki gülümseme

-Hiiiç.. Bir şey yok abi .. Meryem bana komik bir yazı yazmışta

-Çok komik ise ver bende güleyim

Zorla elimde ki kağıdı alıp okumaya başladı . Utancımdan kıpkırmızı olmuş vereceği tepkiyi kestiremedim için suskun bir şekilde bekliyordum . Mektubu okuduktan sonra çantamın üzerine atıp dışarı çıktı . Daha sonra yatana kadar hiç bu mevzuyu açmadı yada herhangi bir tavır almadı bana .

Akşam yatma zamanı geldiğinde teyzem yataklarımızı getirip odaya bırakıp kendisi yatmaya gitti . Çok merak ediyordum İsmail abimin neden hiç bir şey söylemeyip sanki hiç bir şey olmamış gibi davrandığını .

Yatakları serip yattık o bir sedirde bende diğer sedirde yatıyordum . Bütün cesaretimi toplayıp sormaya karar verdim

-Abi .. Uyudun mu?

-Elif daha yeni girdik yatağa nasıl uyumuş olabilirim .

-Bana kızgın mısın?

-Hayır . Neden kızgın olayım bir hata mı yaptın ki ?

-Yapmadım ama . Hiç bir şey söylemedin. Yada kızmadın herhangi bir tepki vermedin .

-Ne dememi bekliyorsun ki. Seven insana neden kızayım . Herkes sevebilir .

Bu cümlesine oldukça şaşırmıştım . Yoksa oda mı birisini seviyordu ? Yoksa niye böyle bir cümle kursun ki . Hem neden bu kadar sakin karşılasın ki ..

-Sende mi birisini seviyorsun yoksa İsmail abi .

-Elif artık yat uyu bak daha sabah okula gideceğiz .

O gece İsmail abimin kimi sevebileceğini düşünüp durdum ve bu düşüncelerle uykuya dalmışım rüyamda İsmail abimi damatlık içinde gördüm yanında da bir gelin vardı tam gelinin yüzünü açacağım esnada teyzemin sesine uyandım

-Elif hadi uyuyakalmışsın kızım geç kalıyorsun okula .

-Ya anne senin bu çenesiz yeğenin gece kendi uyumadığı gibi beni de uyutmadı . Sabaha kadar sorular sorup durdu sorgu memuru gibi.

Hemen kalkıp üzerimi giydim bir kaç bir şey atıştırıp okula doğru yola çıktık . Yolda İsmail abime gördüğüm rüyayı anlattım kahkahalar ile güldü bana . Okula vardığımızda Meryem ile abisi kapıda bizi bekliyordu . Halil’i görünce utancımdan kafamı kaldıramadım Meryem’i

-Hadi sınıfa çıkalım geç kaldık