Odaya kadar zorla götürüp yatağa yatırdık teyzem yüzündeki kanları temiz bir bezle silip üzerine ince bir örtü serdi . Daha sonra benim odama geçip birlikte yattık .

Sabah eniştem zorda olsa yataktan kalkıp kahvaltı sofrasına oturdu gece kahveden çıkarken Azad Ağa’nın adamları önünü kesip eniştemi dövmüş borcu kısa zamanda ödemezse de canını alacakları tehdidi ile bırakmışlardı.

Eniştem bir kaç gün korkudan evden çıkamadı ama bir kaç günün ardından ağanın adamları eniştemden ses soluk çıkmayınca eve gelip eniştemi alıp götürdüler . Teyzem korkudan bir sağa bir sola gidiyor ellerini dizlerine vurup

-Allahım ne olacak şimdi . Ne yapacak ağa Mehmet’e

Diye söyleniyordu . Ah teyzem benim halbuki eniştemin yokluğu onun için daha hayırlı olmasına rağmen o tek başına bir birey olamamanın verdiği korku ile kocasının başına bir iş geleceği korkusunu yaşıyordu .

Akşama doğru eniştem eve geldi . Yine dayak yemişti belli ki ama daha önce yediği dayak kadar yataklık etmemişlerdi . Eniştem sedire oturup teyzeme bağırdı

-Bana bir çay koy . Başım çatlıyor tepemde dolaşmayın .

Çayı yanına koyup biz teyzemle bahçede ki sedire oturup hiç konuşmadan gökyüzünü izlemeye koyulduk . O an onun aklından neler geçiyordu bilmiyorum ama ben Halil ile aynı gökyüzünü paylaştığım düşüncesi ile geleceğe dair mutlu hayaller kuruyordum . O öğretmen ben doktor olacak ve bu hayattan hem kendimi hem teyzemi kurtaracaktım. Vakit ne kadar geçti bilmiyorum teyzemle birlikte içeri geçtik eniştem gözlerini gözlerimize dikip “geçin karşıma “ dedi . İkimizde karşısında ki sedire geçip oturduk . Eniştem bir bana bir teyzeme bakıyor sonra biraz düşüncelere dalıyor sonra yeniden gözleri üzerimizde seyahat ediyordu . Sonunda teyzeme bakarak konuşmaya başladı

-Yarın Elif’in eşyalarını hazırla. Öbür gün gidiyor .

-Nereye gidiyor ? Ne gitmesi bey neyden bahsediyorsun?

Eniştem

-Ne zamandır yaptıklarımı sorguluyorsun ? Kaldırma beni ayağa . Yaşı zaten geldi rahat edeceği zengin bir koca buldum ona .

Son cümlenin bitimi ile birlikte ayağa fırlayıp bağırmaya başladım

-Ne evlenmesi ? Evlenmeyi isteyen kim ? Ben okuyacağım doktor olacağım .

Eniştem hışımla ayağa kalkarak suratıma sert bir tokat indirdi .

-Senden izin isteyen kim . Kaç yıldır bakıyorum sana daha da mecbur değilim hem ağa bütün borçları da sileceğini söyledi . Beni öldürse daha mı iyi .

Anlamıştım ki borçlarına karşılık ağaya verecekti beni . İçimde koskoca bir boşluk vardı da sanki o boşluğa çekiliyordu zihnim . Yüzümde ki tokatın acısı hiç kalıyordu . Keşke dövse öldürse ama bunu yapmasaydı .

Ayaklarına kapanıp yalvarmaya, ağlamaya başladım ama bir gram merhamet belirtisi yoktu yüzünde . Sonrasında çekip yatak odasına yatmaya gitti . O gün sabaha kadar ağladım teyzemde çaresiz şekilde dizlerine yatırıp beni saçlarımı okşayıp göz yaşlarımı silerken bir yandan da beni teselli etmeye kendini ifade etmeye çalışıyordu .

Elif’im güzel kızım , kardeşimin biricik emaneti . Nasıl ağaya gelin diye teslim edeyim ben seni . Hayır desem kime gücüm yetecek , kim beni dinleyecek .

İçimde ki tarifi belirsiz duygu hem Halil ile kurduğumuz hayallerin yıkılışı hemde benden çok büyük bir adama kuma gidişimin iğrençliği ile harmanlanmış içimi yakan, beni yıkan belirsiz bir duyguydu .

Sabaha kadar ağlamaktan şişen gözlerimin ağırlığı ile sabahın ilk ışıkları ile uykuya dalmıştım . Teyzemin sesi ile uyandım

-Elif hadi uyan kızım . Almaya geldiler seni .

Akşam yaşadıklarımın kabus olduğunu düşünürken teyzemin cümlesi şimşek gibi çakmıştı beynimde .

-Teyze kendi ellerinle teslim mi edeceksin beni ? Ben ne yapacağım oralarda ?

Teyzem bir yandan ben bir yandan sarılıp ağlaşıyorken eniştem dışarıdan bağırmaya başladı

-Bekletmeyin ağanın adamlarını . Hadi çabuk olun acele edin biraz . Elif sana diyorum yürüsene .