Yazar bakış açısı

Karargaha haber ulaşmıştı. Nergiz'in haberi ve bunu yapanın bordo tabutçunun olduğunu öğrendiler.

Enes ile Albay kopuz göz göze geldiler haberi duyunca kopuz Enes'in yüzünü inceledi Enes mimik dahil oynatmadan konuştu.

"Binbaşı ekibi ve bordo taputcuyu alıp buraya gelin."

"Emredersiniz komutanım."

Uydu telefonu kapattı.

Kopuz"komutanım"

"Kopuz şimdi sırası değil."

Kopuz konuşmadı Enes onu orada askerler ile bırakarak kardeşinin odasına doğru yürüdü.

Kapı çaldığında Rıza"gel". Dosyalar ile ilgileniyordu kafasını kaldırmadan."getir oğlum masaya koyup çıkabilirsin."

"Rıza." Birden kafasını kaldırdı abisini görünce ayağa kalkıp hazır ola geçti.

"Komutanım."

Enes eli ile oturmasını işaret etti. Rıza koltuğuna oturduğunda Enes misafir koltuğuna oturdu.

"Komutanım bir sorunmu var."

"Nergiz etkisiz hale getirildi."

"Peki şimdi ne olacak komutanım."

Abisine hâlâ kırgındı.

"Bitti herşey bitti bizim şehit yalanı bitti."

"Ne yani ortaya çıkıp yaşıyorum mu diyeceksiniz komutanım."

Yutkundu"evet ama sen beni affetmeyeceksin bunu biliyorum bana kırgınsın."

Rıza sesiz kaldı çünkü doğruydu.

"Peki kim etkisiz hale getirdi."

"Bordo tabutçu."

Rıza bu ismi çok duymuştu kim olduğunu da çok merak ediyordu.

Abisi ile göz göze geldi.

"Annem sence kaldırabilir mi senin haberini aldığında perişan olmuştu birde üstüne Resul'ün haberi eklenince felclik geçirdi."

"Biliyorum."

"Ben senin kararına bir şey demeye hakkım yok ama annem kendini toparladı senin yaşadığın haberi gelince iyi mi olur yoksa kötümü onu bilemem."

Enes bakışlarını ellerine çevirdi.

"Peki babam."

"Onun hakkında soru sorman bence mantıklı mı, duyduğu an seni bir güzel pataklar."

Bu cümleyi tebessüm ederek kurmuştu.

Enes kardeşine baktığında oda tebbesüm etti.

"Peki bu meşhur bordo tabutçu kim?"

"Çok uzakta aramamanı tavsiye ederim."

Ayağa kalktığında Rıza da kalkmıştı.

"Ekip ile bordo tabutçu buraya gelecek tanışırsın, şimdiye gelmişlerdir hadi gel."

İkili dışarı çıkarak helikopter pistine doğru yürüdü.

.

.

.

.

Resul Ali uydu telefonu kapatıp Fazıl'a baktı.

"Orgeneral bordo taputcuyu da istiyor hazırlan gidelim."

Fazıl daldığı yerden gözlerini abisine çevirdi.

"Neden ki."

"Gittiğimizde öğreniriz."

Gözlüğünü çıkarıp helikoptere bindi kimse ile konuşmuyordu.

Gözleri burnunu kırdığı kişideydi.

"Komutanım neden bana sinirli bir şekilde bakıyorsunuz?"

Kurulan cümle ile Fazıl'a baktılar.

"Sen harbi gerizekalısın silahını almasına izin veriyorsun bu senin ilk operasyonun mu?"

"Hayır komutanım ilk defa rehin alındım."

"Peki öyle olsun."

Bakışlarını helikopterin camına çevirip çevreye bakmaya başladı.

Karargaha yaklaştığında gözlüğü taktı.

Helikopterden ekip inince en son bordo tabutçu indi herkesin gözleri bordo tabutçuydaydı.

Ekip sıraya dizildi Resul"ekip ve bordo tabutçu ile eksiksiz olarak geri dönmüştür komutanım."

Enes komutan, Rıza ile kopuz albay, Çağatay yarbay, Fazıl'ın timi ile başka bir tim, ve komutanların postaları vardı.

Enes bordo tabutçunun önünde durduğunda hazır ola geçti.

"Sen kimsin asker."

Asker selamı verip robot sesi ile"Bordo taputcu komutanım."

Çoğu kişi rutbesini merak ediyordu.

Enes kafasını salladı. Herkes ekibe değil bordo tabutçuya bakıyordu.

Enes." Bir süre bu karagahta kal."

"Olumsuz komutanım ben kendimi korurum."

"Biliyorum tabutçu ben öyle istiyorum."

"Emredersiniz komutanım."

Herkes dağılmaya başladığında amcasının yanına gitti.

Robot sesi ile."komutanım."

Rıza şaşırdı."evet tabutçu."

"Sizinle özel.konuşmam gerek."

"Peki benim odama gidelim."

Şaşkın bir şekilde odasına doğru yürümeye başladı arkasından ses gelmeyince gelmiyor mu diye baktığında geliyordu yürürken bile ses çıkmıyordu teröristlerin korktuğu hayalet gibi bir şeydi.

Odaya girdiğinde Fazıl hemen kapıyı kapatıp kittledi.

Rıza kaşlarını çatarak adama baktı.

"Sen ne-" sözünü kesti.

"Amca size ihtiyacım var."

Rıza ben kafayı yedim herhalde dedi kendisine amca demişti.

Fazıl yüzünü ortaya çıkardı. Rıza kendine gelip kafasını kaldırdı gördüğü yüz ile ne diyeceğini bilemedi.

Yüzü perişan haldeydi. Göz atları morarmış gözleri kızarmış yüzü kireç gibi olmuş bir yüz ile karşılaşmıştı.

Çatlamış sesi ile"amca ben ben."

Rıza hemen oğlu gibi gördüğü yeğenin yanına hızlı bir şekilde gelip hemen sarıldı adamda karşılık verip sarılmıştı.

Çünkü biliyordu içini yakan kor bir ateş olduğunu.

"Sakın öyle bir şey düşünme oğlum sen bir haini öldürdün"

Fazıl" intikam yeminimi yerine getirdim amca kasırga timin başına gelenlerde onunda parmağı varmış."

Rıza genç adamı koltuğa oturtup kendiside karşısına oturdu.



Sağ gözünden gelen yaşı hemen sildi. Ağlamamak için kendini tutuyordu.

"Tutma kendini ağla ağla ki rahatla amcam."

"Burada olmaz amca kendimi güçsüz göstermek istemiyorum."

"Ağlamak güçsüzlük değildir evlat, aksine güçlü duyguların ortaya çıkmasıdır."

Ve kendini bıraktı ağlamaya başladı kendini çok tutmuştu ağlamamak için.

Amcası da onunla beraber ağladı.

Kendine geldiğinde amcasına baktı.

"İyi ki varsınız amca her daim benim yanımda durdunuz teşekkür ederim."

"Etme ben teşekkür için değil senin için yanında durdum, şimdi maskeni takıyorsun doğru babanın odasına ne kadar sevinse de bir yanı yanıyor onun sana ihtiyacı var."

"Ne diyeceğim ki bilmiyorum bana babalık yapamadı o kadın yüzünden."

"Bu yüzden değil sana babalık yapamadığı için eksik lütfen onun yanına git oğlum."

Hemen yüzünü gizleyip robot sesi ile "tamam amca onunla da konuşacağım siz merak etmeyin."

Kilitli kapıyı açıp selam verdi ve odadan çıktı Rıza'nın postası dikkatli bir şekilde bordo tabutçuya bakıyordu.

Fazıl ona dönüp kafasını 'hayırdır' manasında salladı.

Onur ayağa kalkıp "size komutanım mı diyim yoksa tabutçu mu?"

"Kafana göre takıl." Diyerek oradan uzaklaştı.

Kolidorda denk gelen askerler gözlerini ayırmıyorlar üstünden.

Robot sesi ile yüksek konuştu." Hayatınızda hiç mi insan görmediniz lan işlerinizin başına."

Aslında neden baktıklarını biliyordu kim olduğunu çözmeye çalışıyorlardı.

Fazıl Enes komutanın kapısına gelip çaldı ses gelmediğinde bir daha çaldı.

Postası gelince"komutan içerde değilmi."dedi

"İçerde komutanım odasına girdikten sonra hiç çıkmadı."

Eline işaret edip."Enes komutana mı?"

"Evet komutanım.sabahtan beri bir şey yemedi."

Kaşlarını çattı neredeyse geçe yarısı olmuştu.

Elinden alıp odaya girdi posta şaşkın bir şekilde arkasından baktı.

Enes komutan bakmadan konuştu"ben kimsenin girmesini istemedim mi asker." Ses gelmeyince bakışını kapıya çevirdi.

Elinde yemekler ile olan bir adet bordo tabutçu görüyordu.

"Komutanım ben çok açıktım da sizinde eşlik etmenizi istemiştim."

Enes iyice oğluna baktı."benim yiyesim yok tabutçu sana eşlik edemem."

Elindeki tepsiyi masaya bırakıp kapıya doğru yürüdü ve kitledi.

"Üzgünüm baba bana eşlik etmek zorundasınız."

Enes bir an afaladı ne diyeceğini bilemedi oğlu ilk defa baba demişti kendisine.

Ayağa kalkarak Fazıl'a doğru yürümeye başladı.

Kollarını açarak Fazıl'da hızlı bir şekilde açılan kola girdi.

"Oğlum, aslanım benim. Özür dilerim aslan parçası."

"Ben özür dilerim baba ne de olsa o sizin-"

"Ben onu beni ve ailemi sattığı gün kaybettim oğlum."

"Şimdi ne olacak baba."

"Suyuna bırakacağız babam."

"Dedeme ne zaman söyleyeceksiniz."

"Sabah bir olsun ilk işimiz konağa gitmek olacak."

Fazıl kafasını kaldırıp babasının gözlerine baktı.

"Abimde mi olacak."

Kafasını olumlu şekilde salladı.

"Sonunda bitti bu hasret ha baba Babaannem de gelmişti en son dedem öyle demişti gelecek diye."

Oğlunun robot sesinden bir şey anlamıyordu tonu heyecanlımı yoksa normal mi merak ediyordu.

"Adlan parçası ses tonundan bir şey anlamadım."

Babasından ayrılıp yüzünü ortaya açtı.

Ama Enes afalamıştı perişan halde bir oğlunu görmüştü.

Uykusuzluktan moraran göz altları ağlamaktan kızaran gözler.

"Evlat ne oldu sa

na."

"Kendimi tutmuştum ağlamamak için amcamın yanından geliyorum o ağlamamı söylemişti rahatlayacağımı söylemişti."

.

.

.

.

Canlarım ben geldim 🥰

Biliyorum baya geç yazdım ilham gelmemişti ama sonunda yazdım.

Sizleri seviyorum♥️♥️

Yorumunuzu ve oyunuzu bekliyorum ☺️😌