★24. Bölüm★

Medya: Bengü KIZILTAŞ

Kaan

Bengü hemşire hanım bana oğlumu getirmişti. Bir yandanda yaralarımla ilgileniyordu.

"iki üç güne taburcu olursunuz."

"Teşekkür ederim Bengü hanım."

Serumu çıkarıp bana baktı.

"Annem ile seansınız bugün öğlenden sonra."

Yeşil gözlerinin içine baktım çok güzel gözleri vardı.

Maşallah.

"Sinzden rica etsem bana annenizin odasını gösterebilir misiniz?"

Bana tebessüm etti.

"Tabiki de ama şuan annemin hastası var saati geldiğinde size eşlik ederim."

"Tamam teşekkürler Bengü hanım."

"Rıca ederim." Ellerini bana doğru uzatıp konuştu.

"Siz dinlenin Kaan bey ben alayım Efe'yi."

Uyuklayan oğlumun yanağına sulu bir öpücük kondurup kokusunu içime çektim. Bengü hanıma uzatığımda ağlamaya başladı.

Bengü hanım ellerimden alıp omzuna yatırdı ve pış pışladı.

"Ben çıkıyorum Kaan bey siz dinlenin."

Başımla onayladım kucağındaki oğlumla çıktı.

Sedyeye uzanıp tavana baktım kapı hızlı bir şekilde açılınca yerimden irkilip kapıya baktım.

Sedef gözleri yaşlar içinde bana doğru koşarak geldi birden sarılınca bende şaşkınlıkla karşılık verdim.

"Biz senin için neyiz abi neden en son bizim haberimiz oluyor."

"Ne oluyor abim bir sakinleş konuştuğundan hiç bir şey anlamadım."

Benden ayrıldığında ellerimi yüzüme getirip göz yaşlarını sildim.

"Neden beni yada Erkanı aramadın abi bize gelseydin, onu geçtim kaç haftadır hastanedesin ve benim bugün haberim oluyor."

Yutkunup cevap verdim.

"Abim telefonum kayıplarda benim ve ben Aslanaların olduğu konağın o taraflarını bilmediğim için tanıdık yer görür ümidiyle yürüdüm ben. Ama şimdi bunları konuşmayalım lütfen."

Göz yaşlarını silerek başını salladı.

"Erkan nerede?"

"Kapının önünde abi. O da girmek istedi ama Ömer bey ile Kerem bey onu durdurdu sadece benim girmeme izin verdiler."

Elimle boynumu kaşıyıp Sedef'e baktım.

"Neden böyle yaptılar inan ki bilmiyorum abi."

"Abim benim gel otur koltuğa."

Gösterdiğim tekli koltuğa oturup bana baktılar.

Hadi Kaan bu korkunu yenmen lazım güçlü olman lazım.

Derin bir nefes alıp Sedef'e baktım.

"Onlar benim için öyle yaptılar, şey var bende çocukluk travmam."

Parmaklarımla oynamaya başladım.

"Ben, ben."

İçimden bir ürperti geçti. Yutkunup birden söyledim.

"O adam tarafından t-tacize uğramıştım. Beş yaşındayken ve bu dokuz yaşıma kadar devam etti."

"Ama en büyüğü altı yaşımda oldu ve bu devam etti dokuz yaşıma kadar."

İkimizde konuşmuyorduk ben ellerime bakıyordum Sedef ise iç çekerek bir noktaya bakıyordu.

Uzun süreli sessiz kaldık bu sessizliği bozan kapı sesi olmuştu.

Bakışlarım oraya kaydı annem ve arkasından Büşra hanım içeri girdi.

Annemin elinde poşet vardı bana buruk tebessüm ile bakıyordu.

"Merhaba Kaan."

"Merhaba Büşra hanım."

Bakışlarımı hemen kaçırdım bu odadakilerin gözlerinden kaçmamıştı.

Annem elimi tutunca bakışlarım ona kaydı.

Tebessümüne tebessüm ile karşılık verdim.

"Hadi canım biz çıkalım annemle Kaan baş başa kalsın, Kaan bugün taburcu oluyor."

Büşra hanım ile Sedef çıkınca annemle kaldım.

Bengü hanım bana iki üç güne demişti bugün olacağımı bilmiyordum.

Annem poşetin içinden siyah bir kazak çıkarıp bana baktı.

Anladığım kadarıyla kendisi giydirmek istiyordu.

Üst tarafımda sadece sargı bezi vardı. Hafif eğilip annemin kazağı giydirmesi için.

Yüzündeki kocaman gülümsemeyle kazağı bana giydirdi.

Bu defa poşetten baksır çıkarıp bana uzattı.

Elinden aldım ve annemin arkasını dönmesini bekledim.

Annem arkasını dönünce bende anneme arkamı dönüp iyi kötü giymeye çalıştım sonunda giyince poşetten siyah picama altınıda giyindim.

Geri anneme döndüm.

"Ben giyindim."

Annem geri döndüğünde bana baktı.

"Şey benim bugün İlknur hanım ile seansım var.....anne."

Yüzündeki kocaman tebessümle gözlerinden yaş geldi.

Ben kötü bir şey demedim ki.

"Neden ağlıyorsun sultanım."

Bana sarılmak istedi bende karşılık vererek sarıldım.

"O-oğ-lum."

Birden ayrılıp annemin yüzüne baktım.

"Anne! Sen sen konuştun."

Dudaklarımda oluşan tebessümle gözlerine baktım.

"Oğ-ğlum."

"Sesin çok güzel anne."

Kapıdan ses gelince oraya baktım. Dolu gözlerle babam buraya bakıyordu. Kucağında uyuyan oğlumla.

Mutlulukla bizi izliyorlardı. Bakışlarımı oradan çekip anneme baktım.

Aklıma gelen düşünceler ile yüzümdeki tebessüm yok oldu.

Ben taburcu olunca nerede kalacağım.

≈

"Başlayalım mı Kaan?"

"Başlayalım İlknur hanım."

Eline kalem ile kitap alıp bana baktı.

"Peki son konuşmamızdan sonra kendini nasıl hissediyorsun."

Parmaklarımla oynamaya başladım.

"Denedim kendime güvenmeyi galiba başaramadım."

Kafamı kaldırıp İlknur hanıma baktım bana anlayışla bakıyordu.

"Bu düşünceler gayet normal Kaan. Emin olmak için küçük bir test yapalım mı?"

Başımı olumlu yönde salladım.

"Senden geçmişe gitmeni istiyorum ilk başlara."

Yutkunup baktım İlknur hanıma baktım.

"Üvey ailem dört yaşımda öğrenmişler karıştığımı. Ben bunu o adam tarafından öğrendim."

"Ne zaman."

"Oğlumla beni alıkoyduğunda."

Birşeyler yazıp bana baktı.

"Lütfen kendini zorlamadan devam et Kaan."

Kafamı olumsuzca salladım zorlanmıyordum.

"O günden beri bana pek iyi davranmadılar Metin Aydın tarafından Selin Aydın'dan habersiz bana dokunuyordu ve bunu para karşılığında Yasin Güner'ede yaptırıyordu. O adam ise eve akşamları iki güne bir geliyordu. Bu olay benim o evden atılmamdan sonra son buldu. Altı yaşımda çocukluğum alındı elimden o adam tarafından."

Evet Kaan böyle devam et güçlü kalman gerek senin kendine güvenmen gerek başara bilirsin.

"Dokuz yaşıma girdiğimin ertesi gün Metin Aydın tarafından evden atıldım. Yağmurdan kaçmak için kendime sığınak aramaya çıkmıştım. Karşıdan karşıya geçerken yolun ortasında dondum büyük bir ışık bana doğru geliyordu ondan sonra bir adamın sesini duydum."

Duraksadım Barış amcam ile ilk karşılaştığımız gündü.

"Bayılmışım gözlerimi açtığımda hastanedeydim."

İlknur hanım bir şeyler yazıp bana baktı.

"Kendine güvenmeye başlıyorsun demek az gelir Kaan sen kendine güveniyorsun ve bunun devam etmesini istiyorum. İstersen burada bitirelim."

"Bitirelim İlknur hanım."

Yavaşça ayağa kalktım İlknur hanımda kalktı beni kapıdan geçirdi.

Ağrılarımı yok sayarak kolidora çıktım.

Yavaş adımlarla yürümeye başladım. Kolidorda Barış amcam ve aslan ailesi vardı.

Duraksadım ben korkmuyorum ama vücudum korkuyordu.

Babam aramızda mesafe bırakarak bana doğru yürüdü.

"Aslanım nasıl geçti seansın? Bu defa diğerlerinden uzun sürdü."

"Geçmişimin bir kısmını anlatmamı istedi. Bende anlattım."

Hepsinin yüzünde güller açtı.

Babam "kendine güveniyorsun aslanım bu beni çok mutlu etti."

Derin bir nefes alıp bir adım yaklaştım babama. Bir adım daha ama üçüncü adımı atmadım atamadım.

Ne yapmaya çalıştığımı anladığında anlayışla baktı.

"Kendini zorlama oğlum bunu aşacağız."

İnşallah aşacağız baba. İnşallah ama benim konuyu açmam gerekiyordu.

"Baba seninle konuşmam gereken bir konu var."

Tebessüm oluştu yüzünde.

"Söyle oğlum dinliyorum seni."

"Ben şey ben, ben o konağa gitmek istemiyorum."

Gülümsemesi yüzünde dondu bana bakmaya başladı.

Bakışımı etrafta gezdirdim Barış amcamda aynı şekildeydi.

Ama Ahmet Bey'in yüzündeki duygu kendini suçluyordu.

Yiğit ve Ömer bey'de aynı şekilde suçluyorlardı kendilerini yutkunup bakışlarımı kaçırdım.

Babam bir kaç defa ağzını açıp kapattı.

"Orası da senin evin oğlum sende bir Aslan'sın."

"Ben bir iş bulup ayrı eve çıkmayı düşünüyorum. Sizden sadece bir miktar borç istiyorum."

Bu defa bana bir dık sinirle baktı.

"Başka bir işte çalışmak ve benden borç para istemek. Sen ne diyorsun Kaan sende benim oğlumsun ve benim param sizin de paranız. Tam iyileşmedin başka bir yerde çalışmana izin vermem ben bunu bir daha senden duymuş olmuyum Kaan."

Selam canlarım ben geldim.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Mutlu kalın ❤️

Seviliyorsunuz ❤️