>22.04.2000<

Aslan ailesi

Erken gelen doğum sancıları başlamıştır.

Baba Kerem hem telaş hem de heyecan ile hastaneye sürer.

Ve o gün düşmanıda oradadır.

Dünyaya gelen oğlunu bir aileye verip onların oğlunu alarak yerlerini değiştirir.

.

.

.

.

>22.04.2009<

"Bende sizin oğlunuz değilmiyim neden beni sevmiyorsunuz bugün benimde doğum günüm."

"Kes sesini almayayım ayağımın altına seni."

"Ama ba-" yanağında hissettiği acı ile susutu bu neydi ki çektikleri acısının tuzu biberi.

"Bana baba deme keşke ölseydin."

Hep duyduğu kelimelerdi bunlar küçük Kaan için.

İçinden 'bu defa susmayacağım' dedi.

"Baba benden sadace 10 dakika büyük ikizim ile benimde doğum günüm."

Baba olan Metin küçük Kaan'ı bodruma görürüp bayılana kadar dövmüştür.

Akşama uyanan Kaan kanlar içinde olduğu yerden kalktı.

Ve odasına çantasını hazırlamaya gider.

Odaya giren annesi "Ooo uğursuz uyanmış, çantanı neden hazırlıyorsun baklım."

"Y-yarın okulum var."

"Okula falan gitmiyorsun küçük bey bir de masraflarla uğraştırma bizi."

"Ama Atalay gidiyor bende gideceğim."

"O başka bu başka gitmiyorsun dediysem gitmiyorsun."

Çantsını hazırlamaya devam eden Kaan annesini umursamadı hayali olan mesleğini eline alacak.

"METİN GEL BURAYA"

Bir kaç dakika sonra içeriye Metin girer.

Durumu gören metin kolundan tutuğu gibi kapı dışarı eder.

Gökten bardaktan boşaltırtcasına yağmur yağıyordur.

Kendine sığınak aramaya çıkan Kaan yolun karşısına geçmek için adım atar.

Yolun ortasındayken gördüğü ışık ile donakalmıştır.

Arabadaki adam çocuğu fark ettiği an frene basar yollar ıslak olduğu için çok az bir mesafe kala duru araba direk arabadan inip çoçuğa doğru koşar.

"Çoçuk sen iyimisin bu saate ne arıyorsun?"

Ama hem yorgun olduğu için hem de korktuğu için bayılır.

«»

Selam canlarım yani hikaye ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz.

Fikirlerinizi bekliyorum.

Mutlu kalın❤️