Ay sabah uygulama açılmayınca çok korktum giremeyeceğim diye nyse keyifli okumlar aşko ♥️

Ha bir de instagramdan takip edermisiniz 🥹 @kalinkovaninhikayelri

...

Tekrar onunla göz göze geldiğimde hiç bir şey yazmadan telefonu tekrar masanın üstüne koydum. O sırada Zehra çok mantıklı bir soru sordu; "Beden eğitmenliği mi? Senin dövme stüdyon yok muydu?" Caner kafasını sallayarak, "Var." dedi "Ek iş gibi bir şey." dedi umursamaz bir tavırla.

Telefonum bir kere daha çalınca gözlerimi masanın üzerinde ki telefonuma kaydı. Annem arıyordu. "İzninizle." dedim onlara bakarak, "Açmazsam kızar da." Telefonu alıp en hızlı bir şekilde mekandan dışarı çıkarken elimi Canerin oturduğu koltuğa çaptım aldırmadan devam ettim.

Açıp telefonu kulağıma dayadım. "Anneciğim." dedim neşeli bir sesle, oda en az benim ki kadar neşeli bir şekilde, "Kızım. Nerdesin sen yavrum. Evine geldim ama yoksun."

Kaşlarımı çalarak, "Anneciğim haber versene geleceğini. Kaldın işte kapıda. Zehraylayım ben. Bekle geleceğim ben, üst komşu Leyla teyzeyi arayayım da alsın seni içeriye ben gelene kadar üşüme."

"Tamam kızım güzel haberlerim var sana dikkatli ol gelirken ha, şeytana uyupta fazla hız yapma." Gülümseyerek onu onayladığımda telefonu kapattım ve üst komşuma mesaj yazıp annemi evine almasını rica ettim. Neyse ki fazla geç değildi ki kabul etti Leyla teyze. Tam içeriye gidecekken biri sert bir şekilde bana çarpınca gerilemek zorunda kaldım. Bana çarpan kişiye baktığımda kumral, uzun bir adamla karşılaştım.

"Özür dilerim." dedi sakin bir şekilde, "İyimisiniz? Kusura bakmayın acelem var önüme bakmayarak yürüyordum."

Gayet efendi bir şekilde konuştuğu için gülümseyerek, "Sorun değil, bende dikatsizdim." dedim "İyi akşamlar dilerim." Önüme dönüp tekrar içeriye girdim ve Zehraların yanına vardığımda çantamı toplarken bir yandan da onlara açıklama yapıyordum. "Annem aradı Zehra, bana gelmiş gitmem lazım yedek anahtarım yok biliyorsun." Ceketimi de üzerime geçirip çıkıyordum ki Canerin, "Bende gideyim ozaman." demesiyle durakladım, ama tekrar yürüyerek motororumun yanına vardım. Çok geçmeden Canerde geldi ben kaskımı takarken oda motoruna binmişti ve kaskını takıyordu. Motorunu çalıştırmadan önce ise anlamsızca beni heyecanlandıran o cümleler döküldü dudaklarından.

"Elbise sana çok yakışmış bence kırmızı senin rengin."

Evdeydim. Annemde karşımdan oturmuş sırıtarak bana bakıyordu. Güzel haberini daha söylemediği için içim içimi iyiyordu resmen. Daha fazla dayanamayarak, "Anneciğim, söylesene artık ne olduğunu!" dedim o ise gayet sakin bir şekilde yerinde kıpırdanıp oturduğu koltuğa daha rahat şekilde yerleşti, sırıtarak. "Peki ala." dedi en sonunda, "Canım biliyorsun baban senin doğacağını öğrendiğinde bizi terk etti ozaman evli değildik, girmek istemedi bu yükümlülüğün altına ozaman." Evet biliyordum, ama konumuzla ne gibi alakası olduğunu anlamadım çünkü güzel haber dedi ve bence o adamın olduğu bir haber asla güzel değildi. Annem baban diye bahsetsede bana göre değildi. Sesizce annemi dinlemeye devam ettim, "Benim ozamandan beri hiç kimseyle de bir ilişkim olmadı biliyorsun. Nasıl söylenir bilmiyorum ama bilmen gerektiğini biliyorum. Melis ben biriyle görüşüyorum uzun zamandır."

ŞOK!  

Bir süre sessiz kalıp sindirmeye çalıştım. Tabiki görüşe bilir birileriyle ama annemi hep yalnız bildim şimdi biraz tuhaf geliyor. Sonunda sessizliği bozarak konuştum.

"Ne? Biriyle mi görüşüyorsun? Ne zamandır? Neden bana söylemedin?"

"İki ay oldu kesinleşene kadar söylemek istemedim."

"Şimdi eminsin yani ilişkinizden?" diye sordum oda başıyla onayladı beni. "Peki kim?"

"Şirketimizin yeni ortaklarından Serdar Aksoy." Yine sessizleştiğimde annem yüzüme bakıyordu endişeyle. "Bir şey demiycekmisin?" diye sordu yine aynı telaşla. Gülümseyerek baktım yüzüne, gülümsediğimi görünce rahatladığını bariz bir şekilde gördüm, "Anneciğim, senin adına sevindim inşallah mutlu olursun." dediğimde yanıma gelip kollarını bana doladı. "Karşı çıkacaksın diye endişelendim." demesiyle kollarımı daha da sıkı doladım ona. "Saçmalama anne, koskocaman kadınsın doğru kararı verebilirsin kendin için."

Benden ayrılıp yanıma oturdu, "Yarın akşam bir yemek yemeğe karar verdik, tanışma yemeği sen, ben, Serdar, oğlu ve kızı." İçimde garip bir şey oluştu, 23 yıldır hep annem, ben Zehra ve annesi vardık sadece. Zehrarnın babası Mehmet amca ikimize de babalık yaptı eşit derecede sevdi bizi, hemde bunu yapması gerekmiyorken yaptı. Kendi babam ise ben daha doğmadan bıraktı beni. Şimdi annem diyor ki bir aile ile tanışacaksın ve belki de aileye dahil olacağız, korkuyordum. Dışlanmaktan, istenmemekten. Babasız büyüyen biri olarak bunun normal olduğunu biliyorum. Babam beni bıraktığı için diğerlerinde beni istemeyeceğini düşünüyorum sürekli.

İçimde beliren duyguları anneme belli etmemeye çalışarak kafamı salladım dediğine karşı. Ben her nekadar belli etmemeye çalışsam da annem anladı beni, ellerini yüzüme getirdi ve iki taraftan da tutarak yanağımdan öptü. "Endişelenme." dedi yumuşak sesiyle, "Her şey iyi geçecek, oğluyla şirketin tanışıyoruz zaten iyi biri olgunlula karşıladığına eminim." Beni rahatlatmak için böyle söylediğini emindim öte yandan onunda endişelendiğini görebiliyordum, oda kabullenememekten korkuyordu benim gibi. Annemle biraz daha konuştuktan sonra üzerimi değiştirip yatağa geçtim. Annemle konuşmamızı anlatmak için Zehraya mesaj atacakken gözlerim bir şeye takıldı.

Dövmeci: Bak bende ne var :)