- Sesiz çığlıklar -

" ​​​​​​​​​O gün ölüm bana çok yakındı ama ben ölmedim "

29/08/2015 :ilk ve son kutladığımız doğum günüm

​​​​​​Gözlerimi annemin barış sesiyle açtım yatağımdan doğruldum ve elime zürafa oyuncağımi aldım kalbimin çok hızlı attığını hissediyordum yuvasından çıkıcakmışcasına . Hemen beyaz elbisemi düzelterek kapıya yaklaştım ve kapının kulbunu indirdim o an annemi yerde kanlar içinde gördüm nefesim kesildi babam acımasızca bıçaklıyordu zürafa oyuncağım yere düştü o an beni fark etti annemin yanından kalkıp benim yanıma doğur gelmeye başladı arkama doğru adımlar atarak kaçmaya çalışıyordum sırtım soğuk duvara çarptı o hemen önümde durdu elleri annemin kanıyla bulanmış şekilde .

Bıçağı kafamdan vücuduma doğru gezdirmeye başladı kala kaldim dondum adeta karnımda durdu " cık şimdi değil" dedi ağzı buram buram içki kokuyordu bıçağı karnından çekti derin bir nefes aldım sol elini saçıma doğru uzattı ve elini saçıma doladı " bunları gördüğün için üzgünüm damlacık" bıraktı ve elini tekrar doladı " yada " dedi ve devam etmeden kahkaha patlattı " hiç üzgün değilim açıkçası" dedi ve saçımı çekti kafam sola doğru kaldı saçımı daha sertçe çekti o an annemin bana gösterdiği gibi bacak arasına dizimi geçirdim" seni bücür "iki büklüm olduğunda sağ taraftan ağlıyarak kaçtım ama çok geçmeden saçıma yapıştı ve beni yere doğru vurdu " bırak beni bırak " bırakmadı sıcak göz yaşlarım yanaklarıma dökülürken dudaklarım titriyordu beni salona doğru sürükledi göz yaşlarım girdikçe artıyor hıçkırıklara dönüşüyordu o an beni annemin yanına götürdü "lütfen yapma ben ölmek istemiyorum korkuyorum nolur baba dokunma bana " bıraktı ama üstüme oturdu zar zor nefes alırken kafam annemin cesedine döndü nefes almıyordu eliyle çenemi sikica kavradı kafamı ona doğru çevirdi elindeki bıçağı yüzümde gezdirdi " üzgünüm damlacık ama " dedi ve boğazımdan tuttu sıkıca " ölmeye mahkumsun" kanlı ellerine engel olmaya çalıştıkça daha da bastırdı sol elini çekip elimdeki bıçağı elmacık kemegimde durdu ve bir çizik attı çığlıklarım bütün eve yayıldı o anda sıcak kan bütün yüzme doğru atarken elimi vazoya doğu uzattım vazoyu sağ elimle kavradim ve kafasına doğu geçirdim bayılmıştı üstümden ittim ve anneme doğryj gittim kendimi umursamiyarak elim hala yanımdaydı kan omzuma doğu dökülüyordu annemin önünde durdum " anne " diye fısıldadım " anne beni duyuyor musun?" Duymadı " anne bana hani pasta yapıcaktın" diye söyledim duymadı " anne noğlur uyan " uyanmadj " anne canım çok yanıyor noglur uyan kurtar beni daha mum üflicektim söz vermiştin bana çilekli pasta yapıcaktın " sessizlik o an ağlamayacağım annemin önünde agliyamam annem çok üzülür ben ağladım da.

Ensemde bir nefes hissettim yutkundum o an anladım elini omzuma koydu " daha seninle işim bitmedi" beni kendine doğru çevirdi " kafasını kanlar içindeydi ama umursamaz tavırları vardı elindeki bıçağı karnıma doğur sapladı canım iliklerime kadar yanıyordu aciyordu bıçağı sertçe çekti beni bıraktı yere doğru yığıldım elimi kaniyan karnıma doğru bastırdım. Kapı kapandı bizi tek bırakmıştı öylece annemin yanındaydım bembeyaz elbisem kırmızılar içinde kalmıştı pamuk gibi bembeyaz cildim kanlar akıyordu gözlerim kapanıyor acik tutmakta zorlanıyordum canım çok aciyordu gözlerimi saatte çevirdim 12:00 dı kendi kendime fısıldadım kimsenin kutlamadiğı doğum günümü kutlayan ilk kişi bendim ve son " iyki doğdun damla " annem kutlamamıştı ve hediyemi görmemiştim babam ise bana mükemmel bir hediye vermişti hem annemi hemde çocukluğumu öldürerek " teşekür ederim hakan çoşkun hediyen için ömür boyu unutamicagım hediyeler verdiğin için " dedim ve gözlerim kapanmadan hemen önce " senden nefret ediyorum hakan çoşkun intikamını alıcam senden " son cümlelerim döküldü ve bende karanlığa doğru gittim.