Neden ... bazen sadece neden diye sormak istiyorum cevabını almayacağımı bile bile

Sormak istiyorum sadece

Neden... yaptın

Neden... gittin

Neden... görmedin

Neden... duymadın

Neden... hissetmedin

Neden... anlamadın

neden... SEVMEDİN

Neden ,Neden, Neden

Soruyorum ama cevap veren yok

Ben nasıl bir illetin içine düşmüşüm böyle

Ben sevda denen ateşe düşmüşüm

Hayır düşmedim ben kendim bile bile atladım

Çünkü...

Çünkü çok sevdim...

Senin aksine

Senin de herkes gibi kahverengi gözlerin var

Ama başka bakıyordu

Belkide sadece bana öyle geliyordu

Kafam basmıyor artık seninle ilgili hiç bir şeye

Uzun zaman oldu yıllar oldu

Merak ediyorum

Neredesin, ne yapıyorsun, kiminlesin

Peki ben hiç aklına geliyormuyum ?

Ama... Sen hep aklımdasın

Bu hiç adil değil

Gitmeni istiyorum hayatımdan gittiğin gibi

Aklımdan ve kalbimden de gitmeni istiyorum

Rica ediyorum aklıma ve kalbime kurduğun yuvayı yakıp yakıp çekip git

Bir daha da gelme

Ama sen yanlış yaptın

Senin ruhunu benden uzaklaştırman gerekirdi bedenini değil

Bedenin uzakta ama ruhun hâlâ benimle

Beynim acıyor bak başım değil beynim acıyor

Seni düşünmekten

Kalbim acıyor

Seni sevmekten

Yüreğim kanıyor be adam gör artık gel artık

Anla artık bu kadar mı zor ?

Duy istiyorum sadece feryatlarımı ...

Ama duymazsın

Gözlerin farklıydı

Farklı değildi işte herkeste olan kahverengi gozlerdi nesi farklıydı

Belki sadece sana ait oldukları için öyledir

Bilmiyorum

ama ya bakışların?

Onlar farklı işte farklı bakıyorsun

Çözemiyordum

Hep çözmeye çalıştım

Artık istemiyorum

Feryadımı duyarmısıns bilmem

Ama ...

Ben...

SENİ SEVMEK İSTEMİYORUM SEVGİLİ

Ama seviyorum...

Gözlerin ve bakışların bir gün sonum olacak

Gözlerin ve bakışların

Kêvokê

( güvercin)

Başımı arkamdaki duvara yasladım. Bu gün yerde yazmıştım bu mektubu

Acaba bir gün bu mektubu yazmasam ve o eve götürmesem ne olur ?

Bana küser geldiğinde hatta kırılabilir bile

O asla dönmeyecek kendimi buna inandırmam çok acınası özlemekten nefret ediyorum ama özlüyorum. Bu illet duygunun malesef ki bir çözümü yok.

Mektubu cebime atıp hiç bir şey söylemeden evden çıktım zaten kimse de ' nereye gidiyorsun ' diye sorgulamadı

Yolda yürürken arkamdan gelen ayak sesleri ile arkama döndüm şaşkınlıktan dilimi mi yutsam bilemedim

Şaşırmış olduğum belli olan sesim ile " güney? " dedim. Soru sorar gibi.

Arkamdan gelen ayak sesleri güney'e aitti demek onu burada görmeyi asla beklemiyordum

Yarım bıraktığım cümlemi kaşlarımı çalarak bitirdim " senin burada ne işin var sana bir daha gelmemeni söyledim özellikle yanıma gelmemeni söyledim neden geldin güney "

" bir hoş geldin bile yok mu manolya ? Bu kadar mı gözünden düştüm? Özür dilerim gelmek istemezdim ama özledim. Özlem duygusunun ne kadar lanet bir şey olduğunu söylememe gerek yok sen zaten çok iyi biliyorsun "

" bak güney sebep ne olursa olsun sana bir daha karşıma çıkma dedim " her kelimenin üstüne bastırarak söyledim.

" üzgünüm manolya... gerçekten çok özledim... seni... özledim " son kelimede sesi fisıltıdan ibaret çıkmıştı, ama ben duymuştum.

" güney geldiğin gibi gitmeni istiyorum ne sen beni gördün nede ben senin söylediklerini duydum bitti tamam mı şimdi git lütfen " dedim sakince genelde sakin kalmazdım ama onu anlıyorum hak da veriyordum ama engel de olmam gerekiyor.

Bu zordu onun için biliyorum anlıyorum ama bu olmak zorunda. Çünkü onun benden istediği şey asla olmayacak bir şey

Güney benden onu kalbime almamı istiyor ama kalbimin sahibini biliyor

Biliyorum bu onun suçu değildi insan seveceği kişiyi seçemiyordu ama onun istediği de akıl alır gibi değildi

" peki manolya istediğin gibi olsun ama şunu unutma seni çok seviyorum ben ve seni o adamdan daha mutlu ederim onun gibi serefsiz değilim ben "

Sözünü bitirmesi ve yüzüne tokat atmam bir oldu

İşaret parmağımı sallayarak konuştum " sakın sakın güney bir daha onun hakkında böyle konuşmaya kalkma konu o olunca yapamayacağım şey yok biliyorsun "

" biliyorum manolya bilmez miyim " biraz bana yaklaşarak devam etti sözlerine " ama senin bilmediğin bir şey var bende senin için her şeyi yaparım "

" herşeyi " diye tekrar etti

" Güney çekil önümden ve git buradan daha fazla konuşmak istemiyorum git lütfen " dedim

Gerçekten gücüm tükenmek üzereydi beni anlaması gerekirdi ama anlamıyor... herkes gibi

" tamam gideceğim ama bir şartım var " dedi

" saçmalamayı bırak güney git artık "

" bir kere sadece bir kere sana sarılmama izin verirsen giderim bir daha karşına çıkmam yemin ederim " dedi çaresiz bir sesle

Elimi tokat atmak için tekrar kaldırdım ama vurmadım tepkilerini izledim ne geriye gitti ne bileğimi tuttu hiç bir tepki vermedi bakışları sanki ' her şeyine kabulüm ' der gibiydi

Bu saçmalıktı benden uzak durması gerekiyor

Arkamı dönüp yürümeye başladım arkamdan geleceğini bildiğim için son kez konuştum

" sakın arkamdan gelmeyi yada karşıma çıkmayı aklında geçirme yoksa o zaman sen asla yüzümü göremezsin yaparım dersem yaparım güney biliyorsun benden uzak dur "

Bu sözlerden sonra arkamdan gelmeyeceğini biliyordum.

Tekrar bir zamanlar cennetim şuan cehennemim olan evin önüne geldim mektubu yavaşça içeri ittim ama bir şey fark ettim kaşlarımı çatrak dizlerimin üzerinde oturdum ve kapının altından içeriye baktım sadece kapının eşiği gözüküyordu ve ...

Yıllardır bu Kapının eşiğine bıraktığım hiç bir mektup burada değildi

Neler oluyor böyle?.

Her mektubu bıraktığımda mutlaka ufak bir ucunu dışarıda bırakırdım böylece içeriden kimsenin almadığını anlardım.

Ama şimdi sadece son mektup değil hiç bir mektup yoktu.

Yılardır bu kapıdan içeriye ittiğim mektuplar nereye kaybolmuştu ?

Ne işler dönüyordu?.

İşte bunu zaman gösterecekti.

_______________________________________________________________

Bölüm sonu...