Gülmek diyorum azizim bir insana bu kadar mı yakışır. Bilmem kaç şiir yazılır, hangi şarkılar söylenir gülüşüne. Bilmem farkında mısın kaç bahar açtırdın gönlümde .. Ah azizim sen mi bu kadar güzelsin yoksa seni sevmek mi ..

Ben tebessümle Ömer abiyi izlerken o da beni izliyordu tebessümle. Farkında mıydı bilmiyorum ama gülüşü gülüşüme sebepti. O güldükçe hangi hüzün kalır ki yüreğimde. Abimin kolunu omzuma atmasıyla bir an irkilsem de hemen kendimi topladım.

- "Fıstığım hoş geldin."

- "Hoş buldum abim. Babam nerede ?"

- "Mehmet ustanın yanına gitti canım." Sanki Ömer abim yokmuş gibi davranıyordum. Baksam abim anlayacak gibi geliyordu. Duygularımı belli eden birisi değildim genelde ama sanki Ömer abiye her bakışımda anlayacaklar diye de korkuyordum. Ömer abim de sessizce bizi dinliyordu. Neden Ömer abi de buraya gelmişti ki.

-"Nasılsın Sare "demişti Ömer abim. Gelde cevap ver şimdi. Nasılım bende bir bilsem.

-"Iyiyim Ömer abi sen nasılsın?"

-"Hamd olsun ben de iyiyim. Çantanı yine takmışsın." dedi gülerek. Resim çantamı takmıştım. Fark etmişti hemen.

-"Evet bugün biraz çizim yapayım dedim."

-İyi yapmışsın." Dedi bir sessizlik olmuştu. Burada durmak pek iyi gelmeyecekti sanırım. Madem buraya geldim her zamanki yerime gideyim diye düşündüm.

-"Abi ben sizi isterseniz her zaman ki yerde bekleyim olur mu?"

-"Olur canım babam gelince çıkarız biz de"

-"Tamam abim ben geçiyorum o zaman."

-"Tamam canım ' dediğinde abim hiç Ömer abiye bakmadan hızlıca yürümeye başlamıştım. Neyse madem buraya geldim yanımda resim defterimde varsa biraz bunun keyfini çıkarayım. Kafeye gelince boş bir masa bulup oturmuştum. Burasını seviyorum. Açık havada hoş bir havası vardı. Bana hep eski zamanı hatırlatıyor. Uzun zamandır da gelmemiştim. Oturduğun da bizim dükkan gözüküyordu. Sanki eski zamanlardaki gibi dedim. Ne de çok özlemiştim o günleri.. Garson gelmişti. Bir salep sipariş edip defterimi çıkarttım. Ne çizsem diye düşünürken görüş alanıma Ömer abi girmişti. Madem eskiyi yad ediyorum dedim bu sefer yine konum, gülüşü güzel olsun dedim gülerek.

Kalemlerimi çıkardım tüm mazeleri masanın üzerine koydum. Nasıl çizeceğimi karar vermek için Ömer abiye baktım. Abimle birlikte dükkanın önünde oturuyordu. Sohbet ederken kaşları birleşiyordu her zaman sert bir yüzü vardı. Ama güldüğü zaman o sertlik kaybolurdu. Ama en çok ona o sert mizacı yakıştırdım. Lisede özellikle hz. Ömer'in hayatını okurdum. En sevdiğim Sahabe efendilerinizdendi. Heybeti celalligini çok severdim. Özellikle de İslam için cellalenmesini İslami anlayıp yaşamasını. Ömer abiye de baktıkça Hz. Ömer anımsardım. Hep benzetirdim. Ömer abi de İslami hassasiyetlerde hep öyleydi. Taviz vermezdi. Abimle konuşmalarını izlemeye devam ettim. O sırada garson salebimi getirmişti. Teşekkür edip izlemeye devam ettim. Bu kadar izlemek çizmem için yeterliydi. İlk önce hafif çizgiler ile taslağını oluşturmaya başladım. Ömer abinin suretini belirginleştirerek çizmeye devam ettim yarım saat sonra tamamlanmış sayılırdı. Dükkanın belirgin hatlarını da otuttturduktan sonra tamamdı. Biraz daha uraştıktan sonra resimim tamamdı. Tek başına Ömer abiyi dükkanın önünde oturarak çizmiştim. Hafif kaşları çatık uzağa bakarken çizmiştim. Yanağındaki hafif gamzeyi de belli etmiştim. Az bir tebessüm yerleştirmiştim. Çizdiğim resime memnuniyetle bakarken. Bitti mi diye bir ses duydum. Şaşkınlıkla sesin geldiği yere bakarken Ömer abinin başımda dikildigini fark ettim. Ne ara gelmişti hiç fark etmemiştim hemen resim defterimi kapatmaya çalıştım heycala elim ayağıma dolaşmıştı. Çizimi görmemiştir inşallah diye dua ediyordum içimden. Resim defterimi kapatıp Ömer abiye bakalım.

- "Geldiğini fark etmedim Ömer abi ne zaman geldin." Dedim ne diyeceğimi bilmeyerek.

-"Çizimini bitirmeni bekliyordum."

- "Çizimimi mi ! Şey yani.." diye şaşırmıştım. Nasıl yani Ömer abi kendini çizdiğimi görmüşmüdür

-"Evet cizimini bitirmeni bekliyorum."

-"Öyle bir şeyler karalıyordum. Seslenseydin keşke gelirdim ben."

-"Seslenmediğimi kim söyledi." Dedi bir kaşını kaldırarak

-"Duymamışım o zaman hadi gidelim" dedim ayaklanarak

-"Göstermeyecek misin?"

-"Neyi" dedim sakınca

-"Sence" dedi defteri işaret ederek

-"Yok" dedim defteri hızla çekerek. "Öyle karalıyordum beğenmedim iyi olmadı." Dedim

-"Emin misin o kadar kendini kaptırdın ki geldiğimi bile duymadın. Gülerek ve memnun bir şekilde bakıyordun defterine" dedi ellerini göğsünde bağlayarak sanki zafer kazanmış gibiydi. Görmüş müydü, görmemiştir değil mi..

-"Ben çizdiğim her şeye Öyle bakıyorum ki sonra gösteririm hadi gidelim çok beklettim zaten."

-"Öyle olsun bakalım zaten göreceğim." dedi ve uzaklaştı yanımdan. Rahat bir nefes alıp ben de arkasından yürüdüm. Arabanın oraya geldiğimizde Zekeriya amca ve babam bekliyorlardı. Abim de arabayı almaya gitmiş.

-"Kızım akşam Zekeriya amcalara yemeğe gidiyoruz, Zekeriya amcan ısrar etti itiraz edemedim." Dedi sahte bir sitem ile gülerek.

-"Davete icabet etmek gerekir babacım " dedim ben de gülerek. " Ne de güzel dedin sen çok yaşa kızım, babanda katır inadı var yahu ne güzel birlikte akşam yemeği yiyelim diyorum siz gelin diyor. " dediginde Zekeriya amca gülmüştüm. Hep böylelerdi . "İyi hoş diyorsun Zekeriya da geç oldu bu saatte tutturulur mu gelin diye ." Diye söylenmişti babam zahmet vermek istemiyordu. Çok ince düşünceliydi Zeliha teyzenin haberi yok şimdi zahmete sokarız diye düşünüyordu. Aslında hep gelir giderdik Zeliha teyze daha gittiğimize sevinirdi gerçi. Maşallah karı koca evde misafir ağırlamayı çok seviyorlar. Babamlara bakıp gülüyordum. Babamlar atışırken abimde gelmişti. " Hadi babacım Allah'a emanet olun biz gidiyoruz" dedim. Hadi kızım görgüsüz dedikten sonra arabaya bindik. Ömer abi öne ben de arkaya bitmiştim. Abim arabayı çalıştırıp ilerledik. Sesizlik hakimdi arabada. "Abi Zeliha teyzelere mi gideceğiz yoksa eve uğraşmayız." diye sordum. "Direk Zeliha teyzelere geçeriz " dedi. Başımı tamam anlamında sallayıp dışarıyı izlemeye devam ettim. Abimler de kendi aralarında konuşuyordu. Muhabbetlerine dahil olmadım genelde de böyleydim. Ben kendi halimde düşünürken abim de evin önüne gelmişti. Arabayı park edip durdurunca arabadan indik. Eve doğru yürürken evin önünde Nesli ve Zeliha teyze muhabbet ediyordu. Bu manzarayı hiç sevmemiştim. Biz de yanlarına gittiğimizde "Selamün aleyküm hanımlar"dedi Ömer abi . Nesli Ömer abiye bakıp tebessüm ederek "aleyküm selam" deyip başını selam vermek amacıyla eğmişti. Ne yani şimdi niye tebessüm ediyorsun ki biz de buradayız niye sadece ona bakıyorsun . O sırada Zeliha teyze de hoş geldiniz dedi. "Biz de Nesli kızımla ayak üstü sohbet ediyorduk" dedi. Kızım mi ? Ya sabır çektim içimden. Ben bunlara bakıyorken Ömer abinin sesli güldüğünü gördüm. Ben ona baktığımda neden güldü diye o da bana bakıyordu. Sessizcs benim duyacağım bir şekilde "Bir şey mi oldu neden kaşlarını çaktın" demişti. " "Nee.."şaşkınlık ile Ömer abiye bakakalmıştım. Ben ona bakıyordum o da bana gülerek bakıyordu.

Ne yani kaşlarımı mı çatmıştım. O bana neden bunu sormuştu. Ve neden gülüyordu.