Baktığı pencereden izliyordu oyun oynayan çocukları koşan hoplayan zıplayan...birtek o muydu böyle kahretici tekerlekli sandalyeye mahkum karanlıktı onun dünyası kapattı hemen perdesini siyaha büründü yüreği sanki zifiri karanlıktı gözyaşları neden beyazdı peki, içine işlemişti bu çaresizce yalnızlık, odasının kapısı çalındı hafifçe küçük hanım yemek hazır babanız bekliyor dedi dadısı.Birazdan geliyorum dedi İpek