Şarkılar paslı olsada gönlüm dumanlı olarak kalıp; karaağaç bulup kendini asmama az kalır, ne için kim için ki?! Ruhum konuşmak istese de dost meclisi olmadan önce; gürsoylar susturdu beni, gür olup bencilce hareket etmek istediler galiba?! Herkesin üzerinde soyları: Biz 1 değil bin oluruz diyerek üzerinde; sadece bir kişi komplo kurmuyor da, insanlara anlatamazsın!... Sıska bir ben yavaş yavaş yok oluyorum; insanlarla iletişim kuramıyor iken ki, benimle kal diyen kimse yokken?! Varlıkların neşesi beni terk etmişken; yeditepe üzerinden kendimi atarım ha demek istiyordu ruhun ki, kendi düşler sokağımda beni rahat bıraksalar ben zaten?! Yıkıldığın ki yinede; izin vermediler İstanbula gitmek istiyordum, o gökyüzünde o denizde boğulmak istedim ki?! Yeni bir pencere açmak istedim; aşklarımı bedevi düzeyde yaşamak istedim de, nereye gitmek istiyorsan yapabilirsin denildiği noktada?!

Ela leose diye seslenirse; dönüp bakılmaz ancak, neler yaşansa da?! Kan içilir de kan kurulmaz durumdayım; nedense yaşadıklarına inat ki, esta tera denilen noktada?! Yaşam öyküleri: Hayallerin neşesiyle yaşadıkları şoklarla; bana sebepsiz denilmesi yerine, işte gidiyorum çeşmi siyahım demek istediğim!... Aslında bırakma ellerimizdi ancak; sende beni sensiz olmaya ittin diyebileceği noktada, yağmur yağmaya benimle diyerek kayıplar başlar!... Yok oluşla biter; mavi olan gökyüzü dahil huzur dolu yaşamını yerle bir edecek, acıyı sana nilüfer çiçeği ile verir ancak?! Sen anka olmak istesen bile geç kalırsın ki; martı gibi özgürlüğe geç kalırsın da, her şekilde kafesin olamaz!... Kabus gibi anlar; günlerine yayılacak sen şükrüde bilecek misin, sana dağ mi hendek mi olacak kişileri seçersin?! Bu sayede gitmek çözümse biri gidecekse; sen gitme diyecek biri olsun, yine de kalan psikolojisine girmek istemezdim!... Aklın birinde kalması hoştu ancak; ne kötü ne iyiydi nötrdü, ömür teninin dili ise sessiz kalmak en iyisidir ki?! Al hepsini; bize bir şey kalmasın denilen nokta, gibidir ki?!

Sevmektir yaşatan inan; sevilmek değil denilen noktada, sevmek istiyorum tüm varlıkları evreni ki?! Darmaduman etmesinler yaşamı sadece iyilikle; yakınlığımı kötülükle algılanması, benim kanımı kaynattı ki?! Doğru yanlışı unutup; bazen meyhanede imiş gibi naraları atıp, Leyla oluyorum!... Dünyevi örgü beni içine çekiyor; ardına bakmayı unutuyorum ya, kendime olan güvenimi ya da insanlığa olan güvenimi unutuyorum ki?! Siz siz olun unutmayın yaşamayı da; yaşatmayı da, ander sevdaluk ta yaşadığını bileyim ki?! Kimseyi dışlama yapmadan sevebileyim; sen bana kötü davranacaksın korkusu yaşamadan, hayatıma devam etmeyi öğrenebilecek raddeye geleyim!... Kendi ışığını kendim olusturan; ne bir yazda ne bir varlıkta aramayın, çünkü bu çok yıpratıcı aşk beni del eyleme miydi ki?! Solt hava duman olarak bana geri dönüyor neden; ardına bakmadan herşeye kolaylıkla elveda diyebileyim, diye korsan gibi olamadığım için hiçbir zaman da olmadı!...

Sanki; hayır, asla yanlışın olmadı... Doğru yaşadım; dik durdum desem, ne değişecek? Yani bedenim eğri iken, ruhum doğru olsa... 1000 kişi görse bölümü, ne olacak... Hayatın ünzile olmuş; kim bakar, kim görür... Seni tek yanlışın; tek harf olsun, ne olacak değişecek... İşte sen konunu bitir, teşekkür ederim... Beni iç deliliğinde; sen bu değilsin kendine gel dediği için, birde yazdığı hikaye var!... Asıl orada kişilere; sen ne diyorsun diyen, bir kişi var sağ olsun!... Bir aile hikayesi ama; nasıl bir birey olduğunu gösteriyor, Nesli ile tanışmamızı sonraya bırakıyorum!... Asıl olan yazan kalem sonuçta; güzel ruhu için teşekkürler sağ olsun, şimdiden nice senelere iyi ki doğmuş iyi ki var!...

Perişan halleri var bu dünyanın neden; etki bu de etli senden neden alıyorlar dendi hayata, timsah gözyaşların var hayat bilirim de yeter!... Eklenti idim; hayat bunu bana hatırlatma saydım olmazdı, kırıklar toplanıp birleştirilip yeni gibi olur mu hiç sanmam!...