Eskitme bir olgu, beni buldu... Zamanın oyuncağı oldun dedi, bana... Gideri yok, bu hayatının dedi... İnsanlığı hatırlamamı istedi... Pek yakında bulacaktım, halbuki... Operasyon gibi: Yaşamaktansa diyerek; yazmaya, araştırmaya verdim kendimi... Linç kültüründen kurtarmak için, asıl olanı yazmaya çalıştım... Asil benliği bulmaya, bende kararlıyım... Tarumar edemez kimse; beni, seni bizi de... Demeye devam et ki, yaşam herşeye rağmen devam edebilsin... İşte yazan yürek, bunları bana geçirdi... Kişiliğinden bir parça bana verdi, teşekkür ederim... Sağ olsun, var olsun... İyiki tanımışım...

Issız bir yerdeyim, kendimi bulmalıyın... Zifiri karanlığı, aydınlatmalıyım.. Islak ruhu kurutmaliyim ki kimse rahatsız olmasın... İşte yazar bunu yaptı; bende farklı yorumlar yapsam da, olan buydu... Var olsun, sağ olsun...

Kimliksiz benliği; seni, beni bizi korur da yasayabiliriz... Tamamen kaybolmuş benliğin ile olgu öğe bütünlüğüne erişemezsin... Nedenini sorgulama, lüzum görmem mi gerek... Senli hayata, asla de... İyiki bırakmışsın... Gideri olsun olmasın, sorgulama olanı... Şu ana getirdin ya, beni teşekkür ederim de... Aşığım herbir olguya dedim sayende, sağ ol var ol de... İyi ki tanımışım, yazarını...

Nasır tutan ellerin yok, ama? Ayaklarım var, birşey becerse bari... Asla ailemi beni tanıyıp, sevenleri güldüren olamadım... Hep gucendirdin değdi mi, asla! Ancak, zamanın kendine zindan oldu... O zemini ben hazırladım... Islak odunla öldürüldüm deseydim, daha iyi olur muydun? Mevsim; kar kış, yazın yok... Nedendir bilinmez, bir sebep aramaya gerek yoktur... Aslında değersizliğin için,

ki... Lal beni, kendine geçti... Sonuçta yorungesini, kaybetmiş(anne)... Göstergesi(babası): Onun sesini almıştı; (Bende; kendine engelinden dolayı, kızgındım... Fazla mutlu olmaz; kendine, iç ses oluşturmuştum) Dış güzelliğine, fiziksel şiddetle el koyuyordu( Bende; dış güzelliği sevmezdim, halen de öyle ama) Bir baba; böyle yapar mıydı, bilinmez ancak? Hayat çok acımasız... Bazı şahıslarda: Kişilik olmuyor, Canavar olabiliyorlar, Bence ki... Ebeveynler; her zaman, bir kişiliği yetistiren olamıyor... İnsanlığı kolaylıkla, unutuyorlar...Ancak lalin kurtuluş yolu vardı, bu yaşadıkları bir rüyada olabilirdi... O canavar, gerçek ailesi değildi... Sesini soluğunu alsa da, ruhu kalmıştı geriye... Bende öyle yapıyordum, kendimi maniple ediyordum... Taki lal, tekrar ...