Kırılan kalpleri; karanlıktan, aydınlığa çıkarmak gerek!... Ağlamış yürekler aydınlık için çırpınır; yaşayabilir miyim, demek gerek?! Anlatmak için; anlamak gerek, hülyalı bir yaşam dilemek?! Benim hakkım demek gerek; atlat anı demek gerek, nifak nida içinde olmamak gerek dedi yazar?! Kalemiyle karakterleriyle iyi ki karşılaşmışım; iyi ki okumuşum, sizde okuyun yazarım yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin!...

Aldığım ne deme; vereceğim ne olsun, beklemesinler!... Lüzum görülmez olan şeyler; karşıma çıkar bunu unutma, aklan dünyadan demek gerek!... Türü ne demesinler, Türk ulusu desinler!... Ürkme sadece; burada olduğunu belli et, ulu yeter!... Resmet yeter hayatı, dünyalar senin olur belki?! Kırılmaz değiliz de, yeter!...

Yeni bir çevre için; faytona bindim, gidiyorum... Aksi gösterilmese de; siirlerle, şarkılarla kendini rahatlatır ya insan... Bende, öyle yapıyordum... Hayat; sakalin yok ki, lafın dinlensin dedi! Kaderini kötü yönlendirme yapmadan, iyi göreyim dünyayı... Ağabey; sen bana, bunu gösterdim... Yeni bir bakış açısı gerek, kişilere! Derin'de, böyle bir hayat yaşıyordu... Kötü kişiler ile kaderi, kötü gidiyordu... Sanki; Çanakkale de, gemisi batmıştı... Yazarımız; ona bir yardımcı gönderdi, onunda susman yakışır demedi... Bir ağabeyi vardı ki, herşey yerine oturuyordu... Yap boz gibiydi, kaderi sonuçta... Peki herşey gerçek yolunda; bir perde ise, onun için ki! Yazarımız; 100 bin oldu, ona hediye olsun... Bu ilk kısım... Derin niye demedi, hayatında? 17 yıl, yalan olsa da! O doğruyu, aramaya devam etti... Ağlama zaman aldı, benim için dediği an? Neler yaşadı; neler yaşayacak? Bunu görmek isterim; devam etsin, gerçeklik için ki...

Buruk kız çocukları, nilüfer çiçeğidır benim içindir... Acıyan yanları; kendi ateşiyle, bataklıkta gösterir herkese... Yazarında böyle! Benim haberi yok; ama olsun, kıyıya karşı denildiği noktada? Yalanlar; sahte olan herşey, orada kalsa! Sende: Denize açılsan; rahatlasan, neden diye sorsam!? Geçmişten geleceğinden; sana, ne bundan desek ya! Ancak İstanbul, sana düşman olabilir... Sonuçta geçmişinde, mağduru oynasan da? Şu anda bataklığında batıp, çıksan da! Gelecekte: Okyanus bütünlüğünü ya da Anka hırçınlığını, gerçeklerden kaçış noktasında! Gözbebeğini kaybetme diyerek, bir hikaye daha bulmuş olabilirim... Düzmece bir oyundur hayat; dermiş gibi kişiyi, dumanın içinde bırakır... Yazarın hikayesi de; tam bunu yapıyordu, Miray! Gerçeklerden kaçmasının yolunun; tam dönüm noktası olduğunu, gösteriyordur... Nilüfer çiçeği gibi; evi olmadan, tek başına mücadelesini yapan kişidir... Dalgalandın da duruldun derken; anla güçlü yanı, yeni bakış açısı gerçek ailesiydi... Herbir yanını; kahramanlar doldurmuştu, yani! Cumhuriyet kahramanları; bunun için, ayrı teşekkür ederim... Fotoğraflarda; dört dörtlük değildir hiçbir kişi dedi, bu hikaye bana...

Sigaranın dumanı: Efkârdan da; cefadan da çıkarmış, bunu anladım... Sağ ol yazarım... Zamanlar geçerken, her gerçek kovuktan çıkarken? Zarardan çok, yarar da verir... Sen hiç farkına varmaya bilirsin... Şer de, hayırda var dedin... Algılarımı, açmama yardım ettin... Farkındalık bu ya deyip; saymadı, bu bünye... Aydınlık; karanlıktan, gece evinden çıkarmış... Kıymet bu; kıyamet beklerken,? Bir hediye tutunmak için; bir dal bir dağ oldun ilgaz bey, teşekkürler de....Gül dedin: Git ama; kendini bil, güven dedin... Ülkü olsun dedin; yapabildim mi bilmem, kesin hayır ama! Limit bu ya; nefsin, ne zaman bitecek derken? Bana nefes oldun, teşekkürler camının içi kardeşim... Bir kamelya ya; mesken olmalı, merhem aramalı kendine kişi! Anlayın ya dedi karakter... Susturulan bir yanı yazdı, yazar hikayesinde... Bu; sana bana bize, bir yol göstermeli... Gösterge; bir yandan da, ama hayır! O: Bu olayı kapsamıyor; bataklıkta açmak da, yetmez gerçekliği bulmak için de! Zor geliyor; ah demek, ah diyen her kişiye? Delisin sen diyen; olursa diye, nilüfer çiçeği olup! Sigara dumanı zarar verir, sana bana herkese!...