De ki; ben hikâyelerinle günce mi, nasıl birleştirdin... Hep o; Onur kişisi birilerinden bir şeylerden nefret etmek için, yol arıyordu ki... Belki nefretine, kılıf bulabileyin...

De Aslı vasfı neydi... Cok kızgın olunca, dünyayla ilişiğini kesiyordu... Haklı olarak... Bende nefret etmemek için, yol arıyordum... Hakkım varmış gibi, yok muydu... O yüzden, oykunu yazdım... Galiba: hem göz hastalığı vardı; bir uyduğun da, kimisinin yüzünü hatırlamıyordu... Hemde unutmak istediği şeyleri, unutmuş rolüne bürünebiliyordu... Hem kendimi; oyum oyum oydum, hemde ne inatçı çıktın sen diyebildim... Unutun mu bilmem, ama... Ne zaman insanlığı sevebilecegimi, bende bilmiyordum? Halende sevdiğimi, söyleyebilir miyim bilemem... Bir gün ben herşeye; göğüs gerebilecek miydim, hayır asla...

De sen; kendine yeni kimlikler verebilmek için, herbir şeye inat etme sen dedim ancak... Senin rol model aldığın: Bir yazarın isimlerini alarak; yeni bir hikaye yazmıştın, devrim ve deva... Sahi sen devrim ne bilir miydin, ya da birine deva olabildin mi? Anca uzaklara inat de gitmeye çalış, belliki kurtuluş olur diye... Toprak ve su olsun istedim, belliki seni seviyorum diyeme neden ancak... Belki karakterlerin der diye düşündüm, yanıldım... O anda nedendir dersen; karakterlerini bile ya töre yada aileye kurban gittiriyordun, anca... O an o günlere göre: Bir çıkıştı bende afşin gibi; laciverte kurban gitmemek için, kaçtım... Nefretimi: Öfkeni nedenlerini inatlaştığım ne varsa; bırakıp mutlu olmak için, renklere sığındım... Ama asla dünya olgularından kopamadım ve de kendime sığındığım halde... Kadın cinayetleri: Doktor cinayetleri; polis cinayetleri, hiç bitmedi... Nedense; kırmızıya güneşe sığındığım an, bir dakika... Kurguya döneyim diye; hayatın ta kendisi diye, diziyi çevirdim... Kendine göre: Ne karakterim afşini; ne de münevver karabulutü unuttum... Sadece doktorlara, kadınlara el kalkmasın... Onlarda; Senin benim bizim gibi, birey... İnsan kendine kıyar mı? O zaman canavara dönersin ışte, dünyada yaşanmaz bir hal alır senin yüzünden...

De terzi kendi söküğünü dikemediği anda; afşin gibi, ancak... Daha acısı, zerrinin hayatını anlatmak istiyorum... Benim değil, ama benimseyerek okuduğum bir hikaye... Sakın, böyle hikaye olsun demiyorum... Anne gibi; anne olduğu için, seviyorum... De töre kurbanı; sadece kızını ,