Damlalar bizi yıkar, temizler içimizdeki kötülükleri... An gelir, anlar mi kişilik... Mevla gibi; neyzen eder mi bireye, inat... Lezzet nerede, dünyada herşeyin tadı kaçtı değil mi? Aklaya paklaya geçirmeliyiz de; liz de kendine,

birkez daha unut herşeyi... Ardına önüne bakma, birkez daha... Rüzgar essin, sadece yeter... Yani ablamı; bu yola alet ettiğim için, kızmasın lütfen...

Laz olsam; koca karı inanışları, beni paklar mı hayır... Evlat olmayı beceremedim hocam, ev arayışına o yüzden girdim... Veda edemedim; sonsuzlukla bakışamadım, nefretle gözledim kendimi neden? Ender bir birey değilim; ruha inanmadım, insanlığa gülen olamadım? Nereden geldi cesaret bilmem ama? Ben kendimi eve kapatıyorum dedim, geleceği gerçekliği unutarak... Tartakladın kendini: Yeter zarar verme desen de; hocam ben buyum, sağ olsun var olun... Bugüne kadar geldim; yarının ne olur, gelecek anı istiyor muyum bilmem de? İyi ki seni tanıdım; levent doktor ki, dizide de vardı... Herkes dalga mi geçiyorsun derse; vallahi hayır aaa, Levent yüksel ve Haluk levent de var... Onlarda müzikleriyle; şarkı sözleriyle bana, yepyeni bir dönem açtırdılar... Doktorun sende yaptım; kızsan bağırsan da, iyi ki iyileştiriyorsunuz beni...

Dedirtme, beni... Ehle sadece... Lüzum yok, küsmelere... İnceldiği yer, neresi? Kıyma bana, deme... Irgalasın, bir şeyleri... Zan ol, bitsin... Islak imza benimki, daha dayanıklı de... Mert ol yeter, hersekinde...

Dert nedir? Eğri doğru... Reklam bu... Temiz yanım, olsun... Benlik bu... Emin, adım... Nesli yıkık... İklim, bu ya... Memnun et bari derler, öyle olsun bari...