Aşağılandiginda; aşamayacagim, hiçbirşey yok diyebilirsin... Şekilli hayatında; renklerin anlamını çöz, bence... Kıyılarında; bir çirkin ördek yavrusu ol, ne olmuş... Islaklıgını, güneş örtsün... Misliyle; niyet bu değil mi, kötülük kovucu olmak... Isınmak çok kolay, olmamalı... Nispet yapar gibi, yaşayabilen de... Neyzen de ki; nefes bende olsa, dünya zamanımı ona veririm de... Emin adımlarla; mutluluğa, adım atıyorum de... Fırtına esti ama, beni devirmedi de... Elin hamuruyla; hayatıma, müdahil olma de... Sınam olsun, varsın bu sayede... İnsanlığı, hatırlarım de...

Renklerin gözlerinde; aldıkları değerlere, belki dayanamam diyerek... En emin olduğum, acılara katlanırın demiş... Niyetim ne ise onu yansıtmış; kıyamam denilemeyecek olayları gösterip, hayatın acı yüzünü bilsinler istedim... Leylaklar sokmadan, gelmeyi ne kadar istedim... En iyisi bu denilen noktada, risk oluşturmadan mı? İnsanlığı anlamadan; nispeti bilmek mi, hayır... En mükemmel insanı ararken, kendimizi unuttuk... Nehirler, göller arası... Bir yerde mi acaba? Açıklayıcı bir zaman ararken; kendimizi kaybettik, cennet cehennem... Savaşında; ısmarlama bir birey olsa keşke, sınaman biter o zaman... Islaklık kanın olmasa bari... Küresel yalnızlık yaşadığımız; yaşanan o kadar şeye, sesimizin çıkmaması... Başka türlü açıklanamaz... Ulkeler bağışıklık mı kazandık, nedir... Resmen dilimiz tutuldu... Ustünlük taslamak değil; ama çocuklar ölmesin istenir, ölsün diye değil... Yazar başta öyle düşündürdü...

Şaşırma kalma dünyası, burası... Aklın dilin, ulaşmadığı yer... İnsanlık unutmak değil, küskün kalmamak... Rüzgar seni de, hatırlatmalı...

Sessizlik benim; senin, onun göbek adı oldu... Eyvallah denir hale gelmiş herşeye, neden? Kıyamet ne zaman kopacak, peki! Resmini çizen dünya, kalmadığı anda mi? Eskitilen, ne varsa...Tarumar bırakır, ruhunu... Elinde, kendi kanıyla... Riske atmaz, kendini... Giden yıllara inat... Eğittim kendini... Çıkmaz ruhun, bedenine hapis... Müstaki bulmuş gibi... Elindeki taşlar, kime giderse gitsin... Şekil şartta, ben buradayım... Geçmişi siz okuyun; geleceği birlikte düzeltelim demiştir yazar, var olsun sağ olsun...

Çal gitarcı, hayatından bir küple... Israr kıyamet, yaşantımıza inat... Resmin arka yüzü, biziz... Pınar akarken, önünde ret durmadı kimse... İlgaz dağından, atma beni... Nereye gidersen, kalbini de götürme? İzdırap çektirme, bana... Reklam aşkı değildir, yine... Kendini, biz olmaya inandır da... Elinde kimse kalmadığında gör... Niyet bu ya ışte yazar; bunu gösterdi bana, sağ olsun var olsun...