Yeni Üyelik
102.
Bölüm

Kabul Et

@karainci

 

 

 

 

 

 

 

 

Vaka olarak der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Uyumlu olduğu de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Renk seçenekleri olsun der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Derdimi dinle der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

İmkansız de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Böyle olunca de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

İnanılmaz de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Nice dağlar yerinde dursun der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Erdi sonuna der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dünya çok büyük; seni nerde bulacağım diyeceğim noktalarda olacaktır, ancak yaşamın o kadar karmaşıktır ki?! Seni sen yapan olay: Onunla karşılaşman idir karşılaştıktan; imtihan dediğim her şeyin üstesinden, onunla gelmem için sana el uzatabilir ki?! Kuzey: Sareye bunu yaptığında; yardımın ne olduğunun yanında, her kişi binbir ayrı diyarda yeri geliyor!... Hem kendini; hemde insanlığı tanıyor ki, Baran vardı bu hikayede?! Kötü olan ki; insanlığın ayrımı yanında; kişilerinde ayrımı vardı, cinsiyet hiç bu kadar ağırlik teşkil etmemişti!... Erkeklik: Eşlik olan dünya döngüsünde; eşlik kıvamını, unuttuğu noktalar olupta?! Cinsiyeti: Hiddete hiddeti; şiddete çeviren ata eşlik toplulukların içinde olmadı kuzey, hiçbir zaman ki?! Sesinin de içinden çekip almak istedi; Baran dan kurtardı onu, yeni topraklarda yelken açmak istedi sesiyle ki?! Topraklar şiddetten; Asi diye kahraman türk askeri olmuştur, kim çıkıp da?! Beni bu hikayeye bağlayan; asıl bu olmamıştı ki, hatırla sevgili dedim kendine!... Hem bu kadar beyaz sayfalar açıyorlar kendilerine, karakterler?! Sende yaparsın dedim; bir an hatıra defterine dönmesini istediğim zamanları, hatırlama mı yanı sıra?! Çok sevdiğim bir dostumun; söylemini hatırlayıp, cumhuriyet erkeğinin yanına?! Birde eşi benzerleri olmayan; kadinlar eklemek istedim, sen hiç gerçeğe kavuşamayan bak sanal da yaşayacaksın senin çoğu çevren burada derede haklıydı ki sesi türk silahlı lütfulerı için çalışan bir hacker olmasına karşın?! İyiliğin: Doğruluğun; barışın yanında durduğu için, cumhuriyet kadınıdır benim için ki?! Ben insanlarla arama; köprü mesafesi bile koymamak için, internette?! Onları gözleyış; onlarla küs kalmak istemiyorum ki, bu hikaye bana?! Bunu nasıl; ne şekilde öğretmiş olursa olsun, birlik beraberliğin!... Her daim arkasında olmam gerektiğini; bir defa daha gösterdi, yazarına teşekkür ederim!...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Şaşırt beni der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Ayrıcalık göster de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Potansiyel görme der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Kaçırma anı der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Adını anma der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Mıhla de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dünya dönüyor der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Üstümden geçinmeye de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Şuracıkta de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Tüketme beni der hayat, insana!...

 

 

 

 

 

 

 

 

Umarım de insan, hayata!...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hayal bu ki; kapıya bakar heyecan yada korkuyla gider, gözcü deliğinden bakarsın ya hani?! Hayat öyledir işte ki; duygularınla hoyratça iki haziran 2006 gibi, bir gerçek parçası?! Su yüzüne vurup; yıkartır seni ki, kapı geç bir zamanda çalışsa?! Her bir doğru yolda; yalnızlıkta yazılabilecek her bir kelimeyi, söylemek istiyordu!... Dünden bugüne söyleyemediğim; ne varsa yaşayacağı, her an yok olupta var oluşu aramak ise?! Ben kendini: Neden yazarak anlamlandırdın diyordum da; niçin kelimesi kişilerde kendilerini bulup da, rahatlar belliki diye idi?! Sadece ne zaman; neyi yok saymak, korkmamak için yazdım bilmem de?!

 

 

 

 

 

 

Düzelt tarihini; yaşayarak çözüm bul, şey ama deme?! Evlat; insanlık içindir, dünü yapıtın olarak görmelisin diyordu!... Üçü iyi bir şey diyordu Saye ki: Hayat tek düzenligi ile bir şey yapmama durumundayken; bir an ailesi ona, seni biz dünyaya getirdik diyordu!...

 

 

 

 

 

 

 

İlk söz; ilk ağlayıp annedir, bu hayatta ki?! Birçok kişi; o yada bu şekilde, o kelimeden mahrem kalıyor!... Ya uzağa gidiyor annesi; canına zarar vermeyin diye, ya da dış kuvvetler bunu sağlıyor!... Her ikisinde de: hikayeler hayatla bağlantılı demiştim ya, işte Gülce?! Burada ara karakter olsada; anası Asumandı ki, bir anne şiddet görsede?! Bir evladı geride bırakmamalıydı ki; Asuman hamım!...

 

 

 

 

 

 

 

İsyan ışıkları yanar yüreğinde ki; evin direği o ise, biz ne yapmalıyız?! Diyebilirdim şöyle bir hikaye; çıkar karşıma, kadının?! Zeynep ile Paris yapan öyküsü sanki; neden, öğretici dedim?! Araştırıp; dürüst bakışı, koruyucu olmasına mı?!

 

 

 

 


 

Loading...
0%