Zindan oldu yaşam, dememek için savaştı!... Efe oldu, kahraman olmaya devam etti!... Mevzu hayatlar dedi, haklı da!... Hak, suç denklemini korudular!... Er kişi olsun; rahat etsin dedik, kahraman olarak!... Rest çektim hayata, hayatlar için!... İpekten gönüller var olsun diye; savastik dedi karakter, iyi ki okumuşum diyorum!... Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin yazarım!... Umarım, bu sefer olmuştur yazarın?!

Ahlak var mıydı der hayat: Değerim var mı dersen insan olarak; emin bir düzlemde ilerliyorum der hayat, nihayetinde insanoğlunun derin bende der karakter haklı olarak?! İyi ki yazmışsın yazarın; bugüne özel gibi naif ruhları var karakterlerinin, senin kaleminin kalemin kırılmasın!... Yazmaya; yaşamaya, yaratmaya devam et!...

Aklım başında olmalı, dünyaya geldiysem der karakter!... Dinlenmem gerek, der ruhu!... İnsansın sen bunu unutma, yardım et kişilere der haklı!... Nasır tutsa da; çalışmalı der karakterler, haklı olarak!... İyi ki tanımışım: Senin gibi bir yazarı; iyi gunlerimizde olsun, kötü günler geçsin!...

Tahammül mü, tevekkül mü bilemedim ancak?! Atlasın buradasında, av da olabilirsiniz sonuçta!... Limanlar özgür kalsın, lime lime olmasın yeryüzü diye çalışmalılar insanoğulları!... Aklım varsa bu dünyaya, gelmezdim desem de düzeltmek için çabalamalıyız?! Sonsuz sınav sonuçta, sonsuz bu hayat deriz!...

Ardına bakmayız, ıstaka yardımıyla kötülükleri kovmak istedik galiba?! Fener olduk ana, desek ne fayda?! Iskalamadı: Neden öldüm; gömülmedin deseler, neye yarar?! Renkler karanlığın esiri oldu; nefsi nefese arkadaş demiştim ya, bir tık önde oldu!.... Ne yapalım demek yerine: Savaşsaydık yenerdik; kesme anı, ara beni demek gerek!... Tahammül mü, o ne?! Ak kara var, bu dünyada!... Sonsuz zamanda kayboldu, bir ülke!... Irgala beni, gör beni yeter!... Nihayet dersek, neye yarar?! Damla damla, yok oluyoruz!... Arkanıza bakın; yaşam anda saklı, akla beni diyorlar?! Şimdi yada sonra; şura de, anda kal yeter!... Memnun et, menol ses çıkartma yeter!...