Farkı, fark etmektir mühim olan!... İlelebet özgür olabilmektir, leyl olabilmektir!... Uyum sağlamaktır, emeklere ulaşmaktır!... Nidaları duyurmak gerek, nezle olmamak gerek!... Nedendir bilmem, incitecek şeylerden uzak durmak gerek?! Sarsma beni; uzlaşmak zorunda bırakma, lüzum görme nedeniyle kaçma?! Tanışmak gerek herşeyle deme; dene, anlatma anla neyle de?! Beni neden etme; durma tanış olalım dünya de, bir kere daha uyut beni!... Unutalım herşeyi vakti bu zaman de; yaz her şeyi aklında kalmasın, kelime olsun yeter!... Limit bu deme: 1001 emekle devam et; 17 senedir binbir emekle yaptığım olgular yıkıldı başıma, ilki sensin deseler?! Aklı başında olsa bari deselerdi, keşke?!İnilti bu ya, duyulmaz!... Lamba, seni beni ne aydınlatır ne ısıtıp belki?! Zenne ol, yengeside kalma yeter!... Ardında; arkadaş, dağ olacak kimse yok!... Rasgele diyecek kimsede; ardına bak dese ya, yeterli olur mu?! Laklak lal olan bana kalmaz, neden?! Ilık bir esinti, an da yeter!...

Kirletme günü yaşandı de yeter!... Nasıl deme, yaşa!... Aşk bu de, ana odaklan!... Sırra, kadem basma yeter!... Irgat olmaktan göçün, lezzet al dünyadan yeter!... Ağlama, durmaz deme!... Şakrak ben o yeter deme, herkes iyiliği bulsun yeter!... Kesme anı yaşa sonuna kadar sonuçta; vedalaş derler heran belli olmaz, uslan yüreğim diyemezsin?!

An yeter; ten, tan rengine eşit sanki?! Lira de, yeter derdi!... İnce ol dünya; beni kırma, kırma karma yeter!... Yok, var sanki?! Oldu bitti denmesin, kısma kendini yaşa yaşat yeter!... Urlu seni; uğursuz derler, rengimi kaybetmeyin yeter!... Merhamet, sana gelsin yeter!... Utku ol yeter!... Temin et, duyguları yeter!... Laleler sana alınsın, mutlu ol hep yeter!... Ufku göster, kişilere yeter!... Leylan densin sana, yeter!... Uğuru çağır, ona inan yeter!... Kimseye; kendini kanıtlama çabasına girme dedi, kelimeler!... Yazan kalemin ruhunu; iyi ki tanımışım onu, sağ olsun var olsun!... Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin!...

Uslu zaman değil ki; zaman akıyor alıyor seni senden, ümit nereye gitti ne oldu ona bilinmez?! Mesnetsiz ben derim kendime, yeter!... Dağlar ağlar mı; o sana gelir mi, gösterge doğru mu?! Rastgele gün biter mi; uslandın mı hayat, bilinmez?! Yandım anlattım; ızdırap içinde, şimdi ne olacak?!

Sağ sağlim, git gel derler... Evler, kara sislidir... Levha aşağı in derken; ahireti, kast etmemiştir... İp kadar ince, is içinde!... Merdiven umuda; yürek yangınlığı ile seni baş başa bırakır, neden diyemezsin? Günü; anı kurtar diyedir, de bana... Neden acı içindesin, de bana... Mutlu bir an; yok mu, şu an yok ama?! Selim benim karakterimdi; selim bir doktordu, hayat kurtarandı... Bugün evler ısınsın diye, kendini hiç etti de... Bizleri yürek yanıklarıyla, bıraktılar de... Mekanları cennet olsun; cennette koltukları, Allah'ına yakın olsun...