illet değil lütuf de yeter!... Leyla değil lale seçildi yeter; endişe olmasın bende daha yaşıyorum de yeter dedi yazarın, nifak değil nispet nedir dedi yazarın!... Limit ara dedi; er geç dünya döngüsü bizi de görür dedi yazarın, rüyadan uyanma dedi kelimeleri!... Unutturdu hayatı iyi ki yazmış; yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin,

pusu kurulmuş hayatta!... Sağ kalmaya çalışmak neden; ustura uzlaşmış gibi sakince, arkamdan gelir neden!... Satılmış savrulmuş dünya da benim kaç metre karen var diyedir her şey; aklım durur işleyişe irkilmek de bir şey yaşayamam, tüm gerçeklikle karşımda olgular dur diyemem!...

Nefes almaya devam etmeliyim; benlik burada nefes nerede, erdi mi beni niye mutlu etmedi acaba!... Rüyadan uyan gerçekliğe kucak aç derler; rüyadan daha kötüyse ama ivme kazanma günü, güç kaybetme değil vatan bütündür derken!... İnsanoğullarını böldük neden; anlık aydınlık karanlıkla dost olmasın, niyet nefret ettirmek dünyadan soğutmak olmamalı!...

Sevdirmek olmalı; zeki çevik ve ahlaklı olmak mühimdir değil mi, elinden gelen budur deme çabala!... Lüzum ara lazım olur belki; inkar etme senin dışında olanlara karşı, mücadele etmeyi öğren!... Hayat seni beni aldı yanına 2 kişi sığar de yeter; anlattım karakterleri umarım başardım yazarın beğenir, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin bizde okuyalım!...

Parmak izleri gibidir hayat; anlattığın anladığım gibidir her şey, risk yaşandı derken!... Sevgi gerekli olandır bunu bilmeli kişiler; yazarın yazarken görüntü farklılaştı galiba, surat çıktı!...