Fısıltınim senfonisi gibi: Kulaklarına orta dereceli; kötü huylu büyüler Yankı Yı ele geçiriyordu ki, Okyanusu kendinden istiyordu ki?! Şarkılarım senindir her zaman diyerek; geçmişindeki aşkı Mecnunun Leyla işi gibi; şehrin yalnızlığını Okyanusa bıraktı!...Geleceklerini unuttu, Okyanusu inciliği ile bıraktı!...

Anlamın güç göstergesini yapmak; yaptığı yanlışları görmemek için, mağaraya kaçtı ki?! Onu arayan Umut kurumu göremedi; sende bu dünyayı bizim ekseniniz de döndürecek, isim diyerek?! Neyi bir an saklandı; şu anına getirdiler ki, uçuruma iterek kendine zarar vermesin?!

Adem elması parlar; dağlar ardında da olsa, aşağılanmış bedenine karşı Nisan'ı baştan çıkartıp onu senden üste tutmasını sağlar!... Niyetim duygunu senin üstünde kullanmak değil; unutmak istediklerim var, iyi yönü çıkartmak?! Yaşama tutunmaya çalışanlara yardım etmek; insanoğlu yoldan çıkarsa?! Yine insanoğlu yola getirir onu; buruk bir sevinçtir bu, döngüde de?!

O aşkı veren de; alan da hayatımız kış, vuslat gibi yaşamınız?! Neden hayatta kalmak kadar; hayatları aydınlatmak gerek, inmek çıkmak düşüşün bu döngüde!... Linç edilmeyi engellemek yaşama tutunmaları sağlamak gerek; almak vermek kuralı gibi, limon ekil de?! İlmek ilmek bağlamak; seni yormasın diye, her şey vardır!... Sınanmak; senin yardımıyla, olsun istiyorlardı!... Kişileri anlamak bu kadar; naif olmamıştı, Verda aşkı gibiydi herşey!...

Ah vardır ya kişilerin arasında; sıkı bir görünüm verir!... İnşaya ne gerek derler ve de gerek kalmaz!... Sil baştan bütün güzel anıları; senin kaslari karanliginda, sakli ki?! Bilinmez diyarlarda da; bana sana yardım edecektir bu siluetin!...