dokun insanlığa der dünya hayata, ok atma bana der hayat insana!... Kutsal bul der hayat insana; sanma der hayat insana, asık suratlı kalırsın der hayat insana!... Nefes al der hayat insana; değişme der hayat insana, oturma kalk çalış der hayat insana!... Karmaşık değil hayat bunu bil der dünya insana; zannetme gerçeklikten koptum de insan hayata,

yanma benimle der hayat insana!... Üstünden geçinme de insan hayata; zerk et der hayat insana, tanımla beni de insan hayata!...

Geçmişinden kaçamanış iken; kendince bir noksanlıl ararken, içinde ayın soğukluğunu hissederken? Zinde kalırken; zindanda yokluğun anlaşılmasın!

Aldığım, verdiğim kişiler görmesin... Niyet ederek, yaşamak ışte budur! Kıyı sensen, anlaşmak kolay olur... Renk vermez, kimse... Anlama beni deme; ezme beni, risk taşıma bana... Mısra misli yaşam, bu... İlmek bu ya, sinme olmamalı dedirttin bana... Bu süreçte; sağ ol, var ol yazarım...

Hayal bu ya, dedirtmedi hayat! İnce ince işledi: Lazım olanı; görme diye! Aydınlığın varlığını, oluşturma diye ... Limit; nizam içine sokmasın seni diye, bir an gelir...