Dünya bir şekilde döner ya hani; yaşama sebebi olarak da, bir kişiyi bulmak zorunda hissedebilir kişi ki?! Bende öyle oluyorum bazen; anneme de gitsem, babama da gitsem?! Bana: Kıyma darilma yapmazlar bilirim ancak, ben?! Hep beni çok iyi tanıyan kişilere gitmek isterim de; gidenler ile konuşmak bunun için, iyidir bir kırılma!... Olmayacak bilirim ki; yıldızlar onlarla, güzel?! Sen sen diye sızlanma da ki; bir kişinin bile, ikazı onları yerinden edebilir!...

Kişilerin vay halime deyip; hayata küsmelerini engellemek için, elimden geleni yapacağım!... Sarıl bana: Koru beni; iyi bir insan et olayım ben, kendi acemiliğimi çıkarayım o güne kadar diyen bir çok kişi vardır!... Onlar için and içtim: Vay haline dedirtmemek için; sorgulamaları için sadece, hayatın doğru dediğini araştırıp emin olmak istiyordur insanoğlu!... Bende buna yardım etmek istiyorum: Senle ben her şeyi başarırız; vur kır önemli değil ustam demek istiyorum ki, tanıdık tanımadık olmama gerek yok sonuçta!...

Mavi gökyüzüne türkünü iletmen içindir ki: övgü değil sadece bildirge ileti idir bu benim için; nutuk atmak istemez kimse dinleyen kulaklarda sözlerle kirlenmesin diye ki, bin söz bir insan yetiştirir mi!? Ey insanlık diye var olduğunu hatırlamaya başlamak ya da başlamasın diyen kimse olmaz herhalde ki; kızım ya da oğlum diye nutuk ya da öğüt olmamıştır amaç ancak, insani duyguları o ya da bu şekilde hatırlamak gerek!... Kişisel bir değil vay hâl demek o yüzden: Bundan kurtulmak yerine bununla barışmak gerek; gözde dev gibi yaşamla nefesini bile kiralık alırlar ki, dünyaya gelince?!

Ya onunla aşk yaşayacak: Ya da kendi kurdelerını kendi kesip; her duvarını yakıp yıkarak nefsine hakim olabilmeyi öğrenmeli kişiler ki, evine kendine sahip çıkabilirsin!... Ev ne demek sahi: Aile demiştim önce ama; ailesi bile olmayan kişilerin, değer verdiği her olgu onun için evidir sahi?! Kendisi bile evidir ki: İyi ki bazen herşey olsa da; önce kendi güvenliği öz saygısı olmadan diğer tanıdığı tanımadığı kimseye yardım edemez, başına gelen olaylardan kurtulup?! Güne şükür edip: Dünyevi cennet yaşama iyi ki geldim demezdi; kuğu gibi zarif eksiksiz değil bu insani yan ki, gül diye?! Parodi içinde maske takacak: Yön yok ki; furya bu ya karanlık yanı daha belirtir ki, uyuttu anıları unutmak istedi dersen?! Kalp kalbe karşı imiş derim: limanda buluşup; elinde tutup, genç ormanın ben seni kurtarırım dersin!... Yaşamda nefes bulmaktan çok: İnsan olduğunu unutmamak önemli; anlatılan efsane gibisin, dinsin acıların diyerek?! Eller çekildi bedenden: Minnetle kehaneti hatırlayarak; inceldiği yerden kopsun diyerek, ritmik bir heyecanla yaşam yaşa diyedir her şey!...

Dikenler, dört bir yanımı sarmışken... Eski zaman destanı gibi, hayatımız... Nispet iyisi herkes, bir biz kötü olduk... İnsanlık için, inceliğimizden feragat ettik... Zemin sallanırken; seni beni unutur, insanlık...