Huy bazen: Nefes gibi iyi bazen; nefis gibi kötü olabilir, bunu da ruhumuz düzenleyecektir ki?! İnsanoğlunun yapamadığı dengeyi: Olay örgüsü; hayatının döngüsü yapabiliyor ki, dayanak kim ne diye sorulması gerekmez ki?! Kişi Erkişi aramak zorunda değildir; bunu en İyi anlatan iki kişi var ki, biri ile yeni tanıştım!... Biri ile çok önceden tanisikligim vardı ki; Nico Derin ile devam edelim, benim anlatmak istediğim yarıda değildi!... Ancak her bir öykü; kırıcı olmak zorunda değildi ki, sadece güçsüz yıpratıcı yıkıcı olmak hiç değildi ki?! Devam edelim Derin'le; ayakta kalarak dahada güçleniyordu ki, oğulları için bunlar!... Yara bandı oğulları; kendilerinden bir parça olarak, uçurumun çocuk kısmına tam uyuyordu!... Ailesinin pamuk şekeriydi aslında; hayatındaki hikayeler onun öyküsüyle başlayabilir idi, ancak?! Anne; baba olmadan, ruh kişilikler,

Nice dağlar yerinde dursun der hayat, insana!...

Ağaç ol der hayat, insana!...

Nasılsın diye sor der hayat, insana?!

Ahali de insan, hayata!...

Yılmaz savunucusu ol der hayat, insana!..

Su gibi: Aziz ol evladım derlerdi büyükler; demeye de devam etselerdi de, bu hayatta olsalardı diyorum şu anki?! Şu hayattır bir bedene bin dua ve ruhunun bütünleştirici dir; bir an bile şu olmasa hayat, düşüş insanoğlu için ancak? Toprak tanesi ise; bir adet damla için dua eder, beni yerleştir diyerek!... Ev bir bile temeli o ise; pek ile boğuşup, gıkı çıkmaz!... Bir damla bir milyon olur; insanı yıkar zamanla ki, yeşilır dünya döner yaşanmış döngüye girer!... Musluklar açıldı mi: yaşam bir varoluş olur ki; Yaşam bu seller de, bu şekildedir!... Yok olup kadar; varoluş da vardır, musluklar açıldığında!... Her hüzün çöker ya; insanın çevresinde işte, öyle birşey!... Dur durak bilmeyen; bu kısır döngü, yavaş yavaş dönmeli bu yakın dünya!... Seller içinde bıraktım; yaktım yıktım seni sevmiyorum desem bile, yeni dönmeye devam eder o dünya!... Damla damla verir işte hayat; mutluluğu bile ki, gözünü kapatırsın!... Önüne mutluluk resmi gelir; bir insanı unutmanın en iyi kanıtı, gülümsemesiyle sana dokunması idir ki?! Bir dua ile de dünyası başına yıkılabilir mi ki: Ben o an; onun iki iyiliğinden birini alıp, rahatlamasini istedim!... Giderayak bu dünyadan: Efor sarf edip gitmesi değil; kendine bile bilinçsiz davranmasını değil ki, üzgünüm!... Yani duada: İnsan için; yaşamda yaşamın kıymetini bilelim ki, ne seller yağmurlar gözyaşı kadar sizi yıkmasın!... Dikkat edin döngüye; anilarimizi kaçırmayın, ben kaçırdım!... Hem evinden, hem ailemden oldum!...

Budur yaşamda: Eve yalnız dönüyorum dediğinde; yaşamın yasaları sana kanın olarak geri dönerse, kanser yapıları?! İnci taneleri olarak gelirse; bilenler, sana bana bize hoşgeldin sen der!...

Bir varmış bin yokmuş diye mi; başlamalıyım bilemedim ancak, 1001 sürat gibi hikayelerin içinde?! Bireylerin noksanlarını; yerginlerini her bir adımını taşımak için, kendi özelliklerini unuttum!... Onlar gibi olmaya can attım; özellikle, çocukların gözleri kulakları olur!... Onlara gıpta ile kin besledi ki; aslında çalışır çabalayarak onlar gibi, yeniden başlayabilirdim!... Ardından bilen ile: Kurduğum acı dahada güçlendi ki; bir çok çocuk karakter ile böyle tanıştım, iyi ya da kötü zamlarla ki?! Okyanusun bir tane kuvvetli incisi gibidir çocuklar; sadece umut bul...

Sonra der hayat, insana!...

Eminim de insan, hayata!...

Nokta koyacağım de insan, hayata!...

Nereye gidiyor bu de insan, hayata?!

Efkar bastı der hayat, insana!...

Astım der hayat, insana!...

Niye de insan, hayata?!

Lime lime olma der hayat, insana!...

Aştı bu de insan, hayata!...

Ritim tut der hayat, insana!...

Son durak olan der hayat, insana!...

Issız bıraktı beni der hayat, insana!...

Not olarak takıldım de insan, hayata!...

Dünya çok büyük; seni nerde bulacağım diyeceğim noktalarda olacaktır, ancak yaşamın o kadar karmaşıktır ki?! Seni sen yapan olay: Onunla karşılaşman idir karşılaştıktan; imtihan dediğim her şeyin üstesinden, onunla gelmem için sana el uzatabilir ki?! Kuzey: Sareye bunu yaptığında; yardımın ne olduğunun yanında, her kişi binbir ayrı diyarda yeri geliyor!... Hem kendini; hemde insanlığı tanıyor ki, Baran vardı bu hikayede?! Kötü olan ki; insanlığın ayrımı yanında; kişilerinde ayrımı vardı, cinsiyet hiç bu kadar ağırlik teşkil etmemişti!... Erkeklik: Eşlik olan dünya döngüsünde; eşlik kıvamını, unuttuğu noktalar olupta?! Cinsiyeti: Hiddete hiddeti; şiddete çeviren ata eşlik toplulukların içinde olmadı kuzey, hiçbir zaman ki?! Sesinin de içinden çekip almak istedi; Baran dan kurtardı onu, yeni topraklarda yelken açmak istedi sesiyle ki?! Topraklar şiddetten; Asi diye kahraman Türk askeri olmuştur, kim çıkıp da?! Beni bu hikayeye bağlayan; asıl bu olmamıştı ki, hatırla sevgili dedim kendine!... Hem bu kadar beyaz sayfalar açıyorlar kendilerine, karakterler?! Sende yaparsın dedim; bir an hatıra defterine dönmesini istediğim zamanları, hatırlama mı yanı sıra?! Çok sevdiğim bir dostumun; söylemini hatırlayıp, cumhuriyet erkeğinin yanına?! Birde eşi benzerleri olmayan; kadinlar eklemek istedim, sen hiç gerçeğe kavuşamayan bak sanal da yaşayacaksın senin çoğu çevren burada derede haklıydı ki sesi türk silahlı lütfulerı için çalışan bir hacker olmasına karşın?! İyiliğin: Doğruluğun; barışın yanında durduğu için, cumhuriyet kadınıdır benim için ki?! Ben insanlarla arama; köprü mesafesi bile koymamak için, internette?! Onları gözleyış; onlarla küs kalmak istemiyorum ki, bu hikaye bana?! Bunu nasıl; ne şekilde öğretmiş olursa olsun, birlik beraberliğin!... Her daim arkasında olmam gerektiğini; bir defa daha gösterdi, yazarına teşekkür ederim!...

Ortağı olamadım de insan, hayata!...

Lokal olarak der hayat, insana!...

Aydınlık nerede der hayat, insana?!

Aksi takdirde de insan, hayata!...

Direkt olarak der hayat, insana!...

İmkansız de insan, hayata!...

Mümkünse de insan, hayata!...