Ayrı Masallar

Tüm gücünü kullan der hayat, insana!...

Aklın yerinde mi der hayat, insana!...

Kırılmaz değilsin der hayat, insana!...

Sekiz köşe der hayat, insana!...

Ebediye kavuş der hayat, insana!...

Potansiyel bul kendinde der hayat, insana!...

Eti senindir deme bana der hayat, insana!...

Tüy kadar hafif ol der hayat, insana!...

İğrenç dünya iyi ki beni kabul etmedi der insan, kendine!...

Kahrolsun hayat der insan, dünyaya!...

Oldu öldü mü der hayat, insana!...

Lüzumsuz yere der hayat, insana!...

Ur çıktı der hayat, insana!..

Nerdeyse hiç kimse olduk de insan, hayata?!

Adım atmak zor de insan, hayata!...

Hani: Ben; sen, o diyerek?! Bazılarımız hayat sahnesinde: Vatani için; gururla, özgüvenle!... Önce ben yapayım: Yolu açayım; dönüşümün, başlangıcın sonu olmaz ama?! Ben yolu açayım da; ne olursa olsun diyebilen kişiler vardır ki?! Mesud uz ağlar hikayesinde; bunları demek istemişti, Cumhuriyet için ki?! Sağ olsun, var olsun!...

Ufkunu genişletmek için benden vazgeçti de insan, hayata!...

Nusret oldu de hayat, insana!...

Umutsuz de insan, hayata!...

Tutulan söz de insan, hayata!...

Ufak tefek şeyler de insan, hayata!...

Lal ol der hayat, insana!...

Anlat beni de insan, hayata!...

Nuh'un gemisi ile de insan, hayata!...

Lime lime olma der hayat, insana!...

Ardından konuşan ol der hayat, insana!...

Rüyada kal der hayat, insana!...

Varlığı; yokluğu bir olan kimsedir insan. Ki; dünya dönerken, nerede ne şekilde olacağı bilinemez kişinin? Bireyin meşrebi bellidir ki! Bu yüzden; işini bilirkişi benliği, o anda Kuzeye? 'Ben tek tabanca daha güçlüyüm' diyordu. Üç ki: Derinin "onu görüş ben onun herşeyi olur da, hırsız tarafını yok ederim" dediği. Kim olur da:TEKRAR dünyanın döndüğü gibi aldığı nefesin bir değeri olduğunu; her insanın tanrıda o bir parça taşıdığını ona göstermek derdiğinde idi. Ancak Kuzey kararlıydı?

Kifayetsiz olmayacağını; sadece kendine! İnsan değilim miyim ben demeye diyerek? Kıyafet aldığını, kişiliğini bulmak istediğini;hissetmedim ben demeye ki? Ağda kadar: Herbir hastalıkta güveni kararir kişinin ki; benimde yoruldum ben demek için sebebin vardı. Gömlek gibi; her gün yeni bir duygu değişimi yapıyordum! Çünkü af benim uçuşunundu. . . Hak veriyor idim! Ben neden tanrım; neden ben demek diyerek? Yolunu çizmiştim hayatının! Ki; dünya senin çevrende dönmüyor diyen, bir el çıktı. Benim kifayetsiz hayatında:

Derin gibi; sevgi hiçbir zaman olmasa da? Katil: dostum arkadaşım kardeşim yok göstericin olmuştu! Meşrep; ayar veren, çok nadir kişilerden biri olmuştu. Neden meşrep diyorum bilemem? Ancak; benim kadar değişik bir kişiliğe, değişik anlamlı bir sözcük yakışırdı ki? Kelime anlamları; hiç bu kadar can yakmanışti, ki! Neden kadın ve erkeği bir mertebeye koyduktan sonra? Tekrar ilk baştan başladım, bilemem! Ancak; kendinde anlatamadığın noktalar vardı ki? hırsız hikayesinde:

Bir varoluş hikayesi kendince anlatılıyor; yok olup içinde diyerek. Ki; herbir yapan hikayesinde: Yazarın bu kadar ruhu güzel iç açan olduğu için; kelimeleriyle bana ayna olduğu için teşekkür ederim. Hayatta yalnız kalmak önemliydi. İnsan olduğunu anlayabilmeyi sağlayacaktı. Siluet olarak; sessiz kalmadan sadece tek başına dil durabilecek ise? Siz sen ben olabilecekti hikayelerde. İnce çizgi; çok önemliydi, değil mi?! Meşrebi bunun için seçtim galiba; yalnızlığa kale oldu, benim için ki?! 20 yaşların başında olduğum anlarda; yine tek tabanca olursam derdim hep ki, Kuzey desem?! Bu soruyu bolca soracaklardir da; seçenekleri çok olsun!... Her insanın; ruhu bedeni bunu yok derse, yapan onlara yazan ellere teşekkür ederim ki?! Kelimeleri yaşantıları bu kadar iyi yansıttığı için ki; zaman ne gösterirse göstersin, beni ben yapan yaşantıdır diyeceğim diyorlardır ki?! 17 yaşında; hayatın nasıl mahvolduğunu, gösterebilme nin yanında bir umut ışığı arıyordur her kimse!... Sadece 14 ayrı noktada: Seni bulacağım diyerek Katil; beni ve kendini yaşama tutabilmenin yollarını bulacaktır ki?! Mart soğukları dan kurtulmak gibiydi; hayatındaki kötü yönlerden kaçmak, bir umut ışığı arıyordu katil!.... Ona el oldu ki; kimbilir kendi hayatida bir pencere olmuşumdur, onunki yazan kalem?! Bir olayın karakterlerine; ne kadar iyi yansıdığını biliyordu belli ki, ayna oldu bana!... Yani bilmeden; sağ olsun, var olsun!... Bu yazan savaşında; bana destek çıktığı için ki, kelimelerin tükendi yine?! Sonsuz mutlulukta?!