Ben De İnsanım

Uzayıp giden hayata karşı: Üzgün olma; Ülkümen devam ediyor de, herkese her şeye... Zengin bir yürek gerek, buna deme... Gül cemali için, deme... Uğraş her şeye rağmen; ülken için, de... Neferi ol, her şeyin... Satın al; sepete koy, ömrünün sonuna kadar... Aklında kalmasın, hiç bir şey... Tır geçse; üstünden, bittim deme... Irgat değilim; ruhumun derinliklerinde de, var de... Rol alan kişi ol, hayatta... Leyla; olmak zorunda mıyım, de? Ardından gelen, kişiler olmalı değil mi? Yazar; ne yazsa, ben öyle yapacağım galiba... Resimleri çok net sonuçta; her şeye rağmen hayattan kaçış noktasında, bir kişi olma yolunda ilerliyor... Bende teşekkür ederim kendisine; umarım beğenirsiniz der, susarım şimdilik...

Resmi görmek hissetmek gerek; esnek bu yaşamda fener tut, eskit olguları diyordu bir yanım!... Düşünde gör beni; üzüntüleri atlat, şükür de bugüne!... Üstesinden gelirsin kendine güven; nerede ne zaman fark etmez, bu anda endişe her yanı sarar neden diyemezsin?! Nefeste bir adımdır neden sorgulanmaz;

derleme hayat üzer de sevindirir de, şımar hayatta dünyaya bir kere geliyorsun sonuçta!... Eyleme geç; eylem yoksa davranışta yoktur, nida istektir neden sorulmaz?! Kendim için: Ele veren bir adım atmam; nisan benim gerçekliğim doktrin, bir aksaklık davranış bir doğruluk mudur bilinmez?! İnan bana nedendir sorma derler; nefes burada işte,

ders ver hayat diyemem?! Ömür uzun mu kısa mı kime ne; nüktedan olursun neden diyemezsin, üzülme sevin!... Şike var bu anda dersin; üstüme basıp geçme demişler, merhamet göster bana diyemezsin!... Göstergeler yanarsa birşey olmaz da; öğren gerçeği ara araştır bil yeter, sığmaz taşan yürek artık suskun nedendir?! Tenin teninde seni arar; esti geçti ritmik gerçeklikle, gelmiş gelecekte burada dersin!... Etkin buram buram derim yeter;

suskun bir anda ülke dertleri seni yoğurup durur, sevinç nereye gitti dersin!... Endişe ile yoğunlaşın yeter; niçin demek gereksiz, insanoğlusun yurtdas vatandaşsın!...