Ben Dul Bir Kadınım

Maaile; pikniklerde toplanır ya, neşe huzur sağlık paylaşılır... Bende; kitabımda bunu yapmak istedim, eminim olmuştur... İnsanoğlu; bir lokma sevdan beni del eyledi diyerek, vasiyet şarkılarını dile getirdim... Deliler hep benimle: Şunu da yapmasam olmaz denilen noktada; deli kızın türküsünü, avazı çıktığı kadar dile getirdim... Geriye minnet duygum kaldı, çünkü? Bütün haylazliği yaptım, bana bir masal anlat baba dedim... Umarım, ruhumuza iyi gelmiştir...

De sen kaybı olduğu an; neler oluyor bende, gör de kişilere? Listem; daha bitmedi, dünya bir ormansa! Bizde bazen av, bazen avcı olabiliyoruz... Ben zamanında; yaşadığım ana kinlendigin kadar, kimseye kin tutmadım... O an yanında: Zeynep vardı; hıncını ona yansıttım, ama olsun... Geçti, gitti... Geçmiş: Geleceğe ayna oluşmuş; doğru şimdi, avcı ile sana değer diyeyim bari! Dostlarım diyeceğim; kişiler gibi, mutluyuz sanki... Sahi, mutluluk neydi? Model bulup; ona takı yapacağım ben diyebilmek, mi!

De: Sonu nasıl; hesap defteri ile son buldu, bende anlamadım... Size anlatabilmek için; model şarkıları buldum, umarım hayalinizi gerçekleştirirsiniz... Gözlerinde anlam taşıyan; neler var yok bilinmez, ama! Eve dönmek ister; bazen kişiler, anlamlandıracak olaylar çoğalıyor da...! İnsanoğlu ışte; bilemez kıymeti, farikasıni...

De; sen ah neriman de ki, herkese bir avaz da kendini anlattabil... Uçurumda var: Deme diyeme; olmaması için, çalış çabala sevdim de... Sonuçta; ölümle yaşam arasında, unutamayacağım bir çizgi var... Her an; ensen de soğuk nefes tabiri, gibidir... De; sen uzak değildir, hiçbir şey... An be an; neler olacağını bilemezsin... İstanbulda yaşama hayalinin: Tuz ile buz olması gibi; ya da birinin beni sevmesini beklemek gibi, ne zordur... Olmayacak şeyleri: Beklemek istemek; bu da, bir nevi keşke demenin bir yolu değil midir? Keşke demeyeceğim: Diye diye; ki ki deyip durdum, yıllarca...

Sahi: Hiçbir şey; herşey gibi, diline yapıştılar çıkmıyorlar... Bu söyleyişi; değiştireyim dedim, ama aynı yöne bakıyordur... Herşey bende! Misal haykır dünya duysun sesini: seni denilen yıllarda; insanları kaybederim diye, yalnızlığa hapsolurum... Diye susmuşum; şimdi niye öyleydim, yerine! Şu an öyle mi yapmak, istiyorsun diye, sorulmalı bana? Cevabı değiştirmek için; neleri vermezdim, sahi neyim var ki? Ah ah eski ben, ah