"Bir Zamanlar Deli Gönlüm

Babası değildi ki; neden doğdum ben, anne demek aklına gelmemişti?! Sonuçta marş marş yüreklere dediği anda; pl aşkta biri vardı ona dert olmuştu, belliki de bülbül bulacağım diye?! Leyla olur Mecnun yüce aşkını kaçırmıştım; bu arada tek anlamlandırdıgım yalnızlığındı diyerek, Kartal Aden ile o an?! Sen git kendini topla demişti ki; bu noktada ben bitiriyorum çünkü, devamı hikaye için özel kalmalı bence!... Teşekkür ediyorum yazarımıza; hem kendimle hemde Aden ile tanıştırmış olduğu için, bu benim için bir ilk idi!... Sağ olsun; var olsun bana yardım ettiği için ki, konuşacak neler varsa?! Onlar: Sana; bize, onlara yol olsun diyerek?! Bir ara incelikler yüzünden sustum; konuşmadım sadece okudum, hikayeler içinde kaybolmak istedim!...

Savaşçılarını dinleyerek; onlara ses olarak içini rahatlattim ki, hikayedekilerde dertlerini en yakınlarına anlatıyorlardı... Aydınlığın her zaman seninle; merak etme deselerde kişi, bir korkunun esiri oluyor!... Yaman sevda ışte bu deseler de; dünya dönüyor sen iyi olmaya çalış, biz burada iyiyiz deselerde inan ki?! Yaman dünyada ne kadar güldünüz ki derim bende; haklıyım ki kubra abla ile böyle bir ihtiyaç duyduğum an tanıştım ve karşıma gece çıktı!...

Onun sesi oldum; bir bakış açısı veriyorlar sana değil mi diyordu iç sesin, onların sesi olarak?! Senin dünyadaki yaman korkularını alıp; sana aydınlığı verip, sevdalarını iyiliklerle yanında iyilik yolunda yörüngen olacaklardır!... Senin ikazu lerin sadece günü rahat geçirmek; sesin çıkmaz susmak gerek denildiği zaman, olay örgüsü başında tef çalmaz umarım diyerek?! Şarkılarım senindir her zaman noktasında iç resim; gidenlere sesleniyor ve de savaşçıların burada diyordu bana, akasya sokmadan ki?!

Merhaba aydınlığın dedesi; büyüklerin dayısı nasılsınız ve ben nasılım oradan?! Hangimiz; nasıl görülüyorum ve nasıl davranmalıyım ki, günü geçiştire bileyim ki?! Dünyanın kişileri ile iyi geçinebilirim; seyrüsefer olabilsin benim için ki, size daha yakın olabileyim ki?! Sağanak şeklinde yağan yağmur gibi; yaşam döngüsünden kaçan kişileri, sizin yardımımızla koruya bileyim ki?!Konuşmak gereksiz denilen olay örgülerini; unutamam seni diyebil deyim ki biliyorum, sizden sonra?! Güneşi daha bir zorluk ile; insanoğlunun üzerinde her an kalmakla tehtid ediyor, kendince?! Dağ gibi duramıyor nasıl olsa, insanoğlu diyordu!...

Neredesin sen de insan, hayata?!

Arkanda bıraktın beni der hayat, insana!...

Sıktım mı seni de insan hayata?!

İradenin sonunda de insan, hayata!...

Lokal olarak der hayat, insana!...

Doğru der hayat, insana!...

Aksi halde de insan, hayata!...

Anlık olarak der hayat, insana!...

Kıvrımlı de insan, hayata!...

İrdelenmesi de insan, hayata!...

Yoruldum artık yeter der hayat, insana!...

Orkun der hayat, insana!...

Resmi gerçek olsa de insan, hayata!...

Zinhar de insan, hayata!...

Aman diyeyim derken der hayat, insana!...

Mantıklı bir şey söyle der hayat, insana!...

Abiye resmi gösterir der hayat, insana!...

Nice dağlar yerinde dursun der hayat, insana!...

Kısım şişeli olacak belli; insanlar işte bu kısmı, çok anlayacaktır ki?! Herkesin içinde aynılık vardır; bunu unutmadan, aynı şarkıları söyleyerek!... Mektupları herbir kesime ulaştırıyordu ki; şişeli şarkılar gibi, kaşıntı olarak, karmaşık olamaz bu kadar hayat ki?! Bunları bana: Deli Asil söylermiydi; Nisan'ın başlangıcı gibiydi herşey, tüm kelimeleri!... Yazarın son mektubunu; o bile yazmamış iken, ben onu ve karakterlerini unutturma diye yazıyorum ki?! Türk askerleri asla unutmamalı ki; unutama beni bir de veriyor, son mektupla birlikte ki?! Mektuplar askerler için; bir hediyedir, bildiri idir ki?! Kişiler mektuplarla; kendilerini dünyaya tanıtır idi, belli ki?! Özlemleri bile; o şekilde gösteriyorlardı ki, bende kaybettiğim değerleri?! Kaybetmişken deli asili bulmuştum: Bu yönüyle; yazarına minnet duyuyorum, şükür ki?! Yazarımıza; yazılarına, gözlerim misafir oldu ki?! Beni şuan en iyi anlayan onlar; yazarım var olsun, sağ olsun!...